Voor mijn moeder,
Met onzichtbare draden waren wij met elkaar verbonden,
Ons losmaken daarvan was iets wat wij niet konden
In je ogen las ik je angst en je verdriet, maar het overgaan
Dat wilde je niet, tot het bittere eind hield jij vol en zei vaak gekscherend
oh, oh wat een lol
Toen het moment was daar

Je pakte waarschijnlijk zijn hand en zag daar was geen gevaar
Oma wij vinden jouw als mama, oma, mens en vrouw, fantastisch
En nu merken wij de draden zijn niet breekbaar maar elastisch
Je blijft voor ons altijd bij ons al is het op een andere manier
en jij geeft ons via deze draden, uiteindelijk, na een moeilijke tijd, weer een leven met plezier.

Mam, Oma, bedankt voor alles, we zullen je missen

Marloes en Peter

Dit gedicht vonden wij erg mooi en is van Toon Hermans.
Nu het rouwrumoer rondom jou is verstomd en de stoet voorbij is,de schuifelende voeten nu voel ik dat er ,n diepe stilte komt en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten en telkens weer zal ik je tegenkomen we zeggen veel te gauw het is voorbij Hij heeft alleen je lichaam weggenomen niet wie je was en ook niet wat je zei ik zal nog altijd grapjes met je maken we zullen samen door het stille landschap gaan nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

wij wensen jullie allemaal heel veel sterkte,want wat zullen jullie haar missen.

Lieve An,

Het was toch wel vreemd, toen ik nog op de lagere school zat, ging jij al trouwen. En al gauw natuurlijk kwamen de kinderen met Paul als eerste. Het was heel verdrietig dat wij niet bij het overlijden van Rein konden zijn, omdat wij toch regelmatig contact hadden voor de maandelijkse Makro boodschappen. Dat je toch vertrouwen had in je kleine broertje bleek wel toen je me vroeg om voogd te worden van Hans. Gelukkig heb ik je nog wel enkele keren een advies kunnen geven. De uitvaart plechtigheid was heel mooi, iedereen zal je gaan missen. Ook wij, al liepen we de deur niet plat, we zullen je echt niet vergeten.

Rust zacht grote zus : Ria en Gerard

"Oma Blokken"

Oma Ans, Oma Almere, gewoon Oma. Voor ons was je Oma Blokken. Ontstaan door de blokkendoos waar we altijd mee speelden als we bij jou waren. Dat spelen is sowieso een rode draad geweest in de afgelopen bijna 32 jaar. Spelen, spelletjes, gezelligheid en natuurlijk ook voorlezen uit Oma Fladder. Wat dat betreft was je een echte oma voor ons.

Vooral de avonden dat pa en ma de hort op waren en jij bij ons kwam oppassen waren altijd een feestje. Een hele volksverhuizing aan spelletjes kwam dan over naar huize Woudboer. Toch typisch dat bijna alle avonden eindigden met kaarten. En als Tamara en Liane naar bed gingen, begonnen de marathon partijen klaverjas.
Bewonderingswaardig was je engelengeduld om de spelletjes uit te leggen of de hele handleiding van de nieuwste aanwinsten door te werken.

Je was ook echt goed in spelletjes. Met bridgen haalde je de ene na de andere prijs binnen. Je kwam met de raarste spullen naar huis. Kerstbroden, dekbedden, kilo's chocola. Op een gegeven moment had je ons zo ver dat we wekelijks op teletekst gingen kijken of oma had gewonnen.

We waren eigenlijk altijd heel trots op je. Het feit dat onze oma werkte bij een juwelier én bij de feestwinkel maakte ons trots. We vonden het dan ook geweldig om met pa en ma naar Amsterdam af te reizen en daar een ketting, ring of oorbellen uit te kiezen voor onze verjaardag. Je hebt ervoor gezorgd dat onze sieraden echt betekenis hebben of een herinnering vertegenwoordigen en niet zomaar sieraden zijn.

Met jou viel altijd wel wat te beleven. Die overvaller heeft nu nog nachtmerries van die vrouw die achter hem aankwam nadat hij net de verkeerde juwelier had overvallen. Het leverde je wel een zeer fraai blauw oog op.
Ook verjaardagscadeaus uitzoeken toen je niet meer bij de juwelier werkte bleef leuk. De hele stad door om alles van het hele lijstje bekijken, ff lunchen en dan samen bepalen welk cadeau het moest worden. Of die keer dat we zijn gaan vissen in het Beatrixpark. De vangst (ik weet nog goed dat het 2 voorntjes waren) moesten en zouden aan pa en ma worden geshowd. De vissen eerst in een emmer mee naar jouw huis en vervolgens met de emmer op de fiets naar huis.

De laatste jaren ging je lichamelijk en ook geestelijk beetje bij beetje achteruit. Dit maakte dat de uitstapjes en de rariteiten minder werden. Toch zijn de herinneringen aan deze tijd niet minder waardevol. Zo blijven de kerstdiners met de zus, moeder en oma van Jorien ons nog heel lang bij. De dankbaarheid straalde de hele avond van je af.

Het feit dat je Tom, Roger en Jorien hebt gekend en hebt "goedgekeurd", want je moest ze, of je moest ze echt niet, is ons heel veel waard. Maar we zijn o zo dankbaar dat je Ilse en Lieke (en natuurlijk Elmo) hebt mogen kennen. Het
feit dat zij een oma-oma hebben gehad neemt niemand ze meer af.

Lieve oma. We kunnen nog uren herinneringen ophalen en in dit verhaal missen er ongetwijfeld nog boekwerken aan waardevolle momenten. We hebben ze echt de afgelopen weken allemaal herbeleefd en zo niet, dan komt dat echt nog wel na vandaag. We zullen de herinneringen koesteren en de waardevolle momenten keer op keer herbeleven. Zodat je voor ons die gezellige en liefdevolle oma blijft waar we o zo trots op zijn.

Heel veel liefs,

Liane, Tamara en Niels

Lieve Mama,

De band tussen ons was er al direct toen Hans en ik verkering kregen. Vanaf dag 1 konden wij het goed met elkaar vinden omdat we de liefde voor Hans deelden. Naarmate de jaren voortgleden zagen wij elkaar steeds vaker. Dat kwam ook door de hulp die je steeds vaker van iedereen nodig had. Waar je anderen wel eens boos begroette, werd ik altijd met een brede lach door je verwelkomt. Zelfs in de periode dat het zo slecht met je ging dat je mijn naam niet meer wist was het altijd: "Héeeee, wat leuk, wat fijn dat je er bent!"
Theo heeft het verderop in dit register over zijn stoere tante die rookte en dronk. Dat is een mooi beeld om in gedachte te houden. Vanaf het moment dat ik met mijn wijnbedrijf begon wilde je steeds kleine flesjes wijn van mij in huis hebben. Jouw visite moest iets fatsoenlijks te drinken hebben! Dus natuurlijk nam ik dat regelmatig mee. En toen ik al jaren gestopt was met roken ging ik toch voor jou een vuurtje in jouw "kluifje" halen.
Maar mijn mooiste herinneringen zijn toch de gesprekjes over geloof en liefde, hoop en twijfel. Vaak onder het scheren, tijdens het nagels lakken of als ik je dunne huid insmeerde met de vette zalf die je zo lekker vond ruiken.

Lieve mam, afgelopen week was zo bijzonder. Met alle kinderen en aanhang, en vaak ook de kleinkinderen erbij, hebben we samen gezorgd voor een waardige afsluiting van jouw aardse bestaan. We hebben rekening gehouden met jouw wensen en angsten maar ook met elkaar en met onszelf. Als je ons kon zien ben je trots geweest. Voor morgen hebben we nog een stoer programma: iedereen heeft wel een rol in de kerk of in de aula waar hij of zij tegenop ziet. Maar natuurlijk gaan we het samen doen. En voor daarna? Ik heb de goede bubbels al koud staan (Cava Reserva Familiar!) en met jouw hele cluppie zullen wij proosten op de normen en waarden die we van jou hebben meegekregen.
Proost Mama, ik zal je nooit vergeten.

Lieve Ma,

Morgen nemen wij afscheid van jouw lichaam. Niet van je gedachtengoed: dat nemen wij verder met ons mee!
Lieve mam, bedankt.

Hans

Lieve tante An,
Wat moet je zeggen.Ik weet het even niet. Je vraagt je van alles af. Stom dat ik niet erder naar u toe ben gegaan. Het is altijd maar druk druk druk daar koop je niets meer voor.
Wel hoop ik dat u daarboven alle mensen waar u van hield terugziet.
Mijn broer Pieter was erg aan u verknocht en ook mama en u hadden een speciale band.
Tante An,nu geen piijn meer, dat is wel heel fijn, Rust nu maar uit.
Een dikke kus van Ria.

Lieve Peter, Marloes en verdere familie van Mevr. de Vries,
Graag wil ik jullie condoleren met het overlijden van jullie moeder, Oma.
Ik heb Peter's moeder diverse malen gezien bij Peter thuis, de laatste keer al weer een paar jaar geleden, en ik herinner me haar als een echt gezellige lieve vrouw.
Dat zij nu toch vrij plotseling is overleden is natuurlijk een schok voor jullie. Jullie zulen haar vast erg gaan missen.
Graag wens ik jullie allemaal heel veel sterkte met het verlies van en een leven zonder deze centrale vrouw in jullie midden.
Hartelijke groeten Leontien Peters.

Beste en lieve Paul, Peter, Hans, Reina en Anja, en iedereen die er bij hen en bij (tante) An hoort.
Die een band met haar had of haar lief had.

An was een bijzonder zusje van moeder Willemien. Vroeger samen met Trees een soort kwajongens achtige ' meidengang' van drie op school en thuis begreep ik van de verhalen van mijn moeder. Een band die ook bleef nadat ze ieder hun gezin gesticht hadden.

Het overlijden van Rein kwam ook -of misschien wel juist- als een enorme schok bij ons gezin.
' Dat het toch niet had gemogen, wat nu en hoe doe jij' het hoorde ik in het gesprek van Ans en ma. Het was warm we speelde in de tuin, de deur stond open. Ik weet niet meer of alle kinderen erbij waren. Wel dat ma ons had voorbereid op de komst van Ans. (zo als mijn moeder vroeger Willy was zo was An Ans) Ik dacht aan iemand waarvan het verdriet zou zijn af te lezen, een gezicht dat elk moment kon gaan huilen, tranen in de ogen. Maar niets van dat alles. Tante Ans was vrolijk en maakte grapjes. We gingen gewoon spelen al bleef dat stukje gesprek me bij. Het waren flarden tekst die we thuis wel vaker hoorde maar nu was het omgekeerd was Willemien de steun.

Tante An herinner ik me als een vrolijke tante. Waar we vroeger veel contact mee hadden, regelmatig op de fiets, langs het spoor naar haar ' flatje' in Geuzenveld. Hat moet vast een ruime flat ziujn gewest maar ma had het toch over flatje.
Tante An herinner ik me als een Rokende tante. Ooms rookte, dat wist je dat was standaard, maar in zoverre ik me herinner had ik maar een tante die rookte. Daarbij dronk ze ook. Mijn moeder moest er om hoofdschudden wij vonden het toen wel spannend en stoer om zo 'n tante te hebben.
Het was ook een aardige tante vond ik, niet dat ik vaak met haar heb gepraat maar als het gebeurde was dat prettig, en ze zat vol goede raadgevingen. Ook al was ik halverwege de 40 , ' zou je dat nou wel doen jongen?' , hoor ik haar zeggen toen ik vertelde dat ik naar Rotterdam ging verhuizen.

Haar bezorgdheid toen mijn moeder zo ziek was en haar einde naderde. Hoe ze toen klonk aan de de telefoon. An had een zeer herkenbare stem. En ook toen hoorde ik, ' het is niet rechtvaardig' en ze deed een greep uit haar kwalen. Het was oprecht medeleven gemengd met een lichte en relativerende ondertoon.

Ik hoorde zeggen dat het zo goed was, dat het op was, dat meer pijn je bespaard is.
Dat zal zo zijn.
Maar toch ga ik je missen, af en toe, samen met ma.
An je was een fijne tante.

Theo Ruijter

Er staat weer een ster..

Er staat weer een ster in de hemel erbij,
Niet zo maar één, maar die ster dat ben jij.

Een ster die ik oma Blokken de naam ga geven,
Zo sierlijk en mooi die laat zien wat je voor ons betekent hebt in dit leven.

Gelukkig hebben we ontzettend lang van jou kunnen genieten,
En ook jij hoorde net als de andere opa’s en oma tot mijn favorieten.

Waar je nu bent is voor ons alleen nog maar gissen
Jeetje Oma Blokken wat zal ik jou verschrikkelijk gaan missen

Nooit meer samen kletsen, stoeien, een bakkie drinken of op visite komen,
Dat is iets waar ik alleen nog van kan dromen.

Ook al zullen we elkaar voorlopig niet meer zien,
Als ik je een cijfer moest geven dan was dit een dikke vette tien.

Lieve oma één ding moet je voor altijd weten,
We zullen je nooit en te nimmer vergeten.

Je hebt je rust verdiend.

Hele dikke kus en knuffel Liane Johanna Woudboer