We hebben verlangend op je gewacht en toen je er was heb je ons nooit teleurgesteld.
Helaas merk je pas de kracht van de zon als er een wolk voor komt en meer nog als dat verandert in een regenbui.
Maar ook regen is belangrijk, we moeten er sterker van worden.
Voor jou was het helaas beter zo, het kon niet verder, maar nu doet het ons pijn en dat zal niet slijten.
We hopen dat je boven nog nageniet, rust in vrede.
Mama en papa.

Op zoek naar de juiste woorden ben ik steeds opnieuw begonnen met schrijven. Uiteindelijk dacht ik aan al die lovende, positieve woorden over Mia bij haar uitvaart.
Ik dacht alleen maar: deze keer is het allemaal echt waar!
Ik ben trots dat ik af en toe als sopraan naast een alt met een zo prachtige, donkere en warme stem mocht zingen. Het was heel bijzonder.
Ik zal altijd denken aan de lijfspreuk van Mia:
I don't sing because I'm happy
I'm happy because I sing

Klaudia

Op 14 maart 1964. Er is weer een nichtje geboren. 5 dagen na Marianne, van Joke, was daar Mia. Als 15 jarig jongetje had ik geen idee.
Mia, je was zo'n lief nichtje. Viel niet op, was vooral lief, aardig, behulpzaam en altijd aan het spelen met andere neefjes en nichtjes.
En toen, in 1972 vertrok ik naar Culemborg en was je vooral een verre nicht, aanwezig op de sporadische feestjes, verjaardagen.

We hebben contact gehad, tijdens je chemo. We hebben ervaringen uitgewisseld, wat doet het met je en is dit normaal. Ik was erg geschrokken van het bericht dat het weer terug was en in alle hevigheid, waarna er geen tijd meer was voor wat dan ook.

Hans, Paul, Riet, Karin en Paul, heel veel sterkte en liefs

Oh wat hebben wij leuke herinneringen aan Duinrel, het atractiepark. Ieder jaar ( waarschijnlijk maar drie of vier keer, maar in mijn herinnering veul vaker..) gingen wij, mijn ouders, broertje en ik met de hele familie Lagerberg naar Duinrel. Mijn vader zorgde voor Paultje ( om verwarring te voorkomen) en de rest had lol. Wat hebben we gezwommen, geklauterd en plezier gehad! En natuurlijk ieder (?) jaar oud en nieuw....mijn vader maakte een mooie salade en ik zie ons meiden ( Mia, Karin, ik en okee, de jongens, Jos, mijn broertje en Paul) nog voor de tv liggen, ons best doen om net te doen of we niet moe waren....Kampioenschappen ogen openhouden, niet knipperen, niet gapen......En als het dan rond half een was, gingen ze weer met een hele grote auto ( wij hadden geen auto dus sowieso jalours....) weer terug naar IJmuiden. Een paar jaar geleden hebben jullie nog bij ons gegeten, toen had ik Marokkaanse couscous gemaakt. Smaakte ernstig lekker. Het was zo'n gezellige avond die je je jaren later nog herinnert.....Mia, wat ontzettend jammer dat je er niet meer bent. Lieve Hans, als je zin hebt in Marokaanse Couscous, kom gerust een keer eten....de deur staat open voor je! ( ook voor een gehaktbal, hoor....) Het klinkt stom, maar ik heb een goed gevoel overgehouden aan je uitvaart. Zo warm, zo mooi, zo echt. Dag Mia, dag nichtje!!

Hilde Hörchner - Lagerweij