Lieve familie,
woorden schieten nog steeds tekort voor dit enorm verdrietige verlies. Ik hoop dat jullie kracht halen uit jullie eigen mooie woorden en de prachtige woorden van Jack Koopman op de uitvaart.
Michel en ik spraken en zagen elkaar niet vaak maar wel met enige regelmaat door het jaar. We kennen elkaar zowel zakelijk als privé., ooit begonnen tijdens een autoritje van het Havenrak naar de Wagengouw, Michel als chauffeur en ik als dansende gif-pipo en activist voor het Theater spektakel "De Volgermeer moord" van Neeltje Pater. Er lag een HKD muntje op de bodem van de auto, als retail inkoopster voor mij meteen een aanknopingspunt voor een gesprek. We bleken beiden in dezelfde wereld werkzaam en het was best vreemd dat we elkaar voor die tijd niet eerder tegengekomen waren. Vanaf toen kwam daar verandering in. Jaren later ben ik zelfs, op aandragen van Michel, bij Koopman werkzaam geweest. Toen dan ook met het lood in mijn schoenen, na een korte tijd, aan Michel verteld dat de match met de baan niet helemaal goed voelde. Onze samenwerking bij Koopman stopte maar onze zakelijke relatie niet. Naast elkaar als concurrenten gewerkt maar ook als klant-leverancier relatie. Vrijdag 24 maart nog een mail gestuurd met de afsluitende woorden "Dank, groet en fijn weekend", niet wetende dat het verre van fijn werd. Het bijpraten over de handel en de vakgenoten op de beurzen of zo maar even in Broek als we elkaar tegenkwamen bij buren of een feestje zal ik missen. En de volgende keer als ik naar binnen loop op de Distelweg zal ik even moeten slikken. Lieve Zippi, Caya en Nick, veel sterkte en kracht de komende tijd! Lieve groet, Edith Pels-Blufpand