Er zijn geen woorden. Niets te zeggen. Alles is stil. 1 van de laatste foto’s die je trots naar mij appte. Vandaag voelt als de dag van gisteren. Voor mij en ons zijn er geen 2 jaar voorbij. Vandaag is vandaag.
.
.
Vandaag is de dag dat jij zomaar zonder reden uit ons leven werd weggerukt.
Vandaag is de dag dat ons hart een stukje met jou mee stierf.
.
Een open wond. Eentje die nooit meer heelt. Eentje die elke dag net zo pijn blijft doen.
.
.
Ik mis je broer. Mijn alles. Mijn held.

Je zusje

Denk aan jou lieverd

Mis je zo lieverd ???? kus mam

Nog zoveel verdriet lieverd, mis je zo

Mis je broeder. Elke dag meer.

4 jaar geleden was je mijn getuige op onze bruiloft.
Wat was je trots. En wat vond je dat geweldig. Je nam je taak zeer serieus.
Getuige van onze liefde.

Mijn liefde voor de enige man die jij ooit hebt geaccepteerd in mijn leven. Je was trots op Bramskie.

Vandaag denk ik aan jou. Net als elke dag. Vandaag denk ik terug aan dat moment dat jij, mijn grote broer, zo trots als een pauw was op zijn kleine zusje en haar Bramskie.

Je ging als laatste weg die avond en kwam ‘s ochtends als eerste weer terug.

Hoe trots je Bramskie van de straat plukte op het dorp toen hij de kannen terug kwam brengen en je iedereen vertelde dat dit je zwager was.

Een van de laatste keren dat we het over mijn huwelijk hadden vorig jaar zei je; “Zuster, alles komt goed. Jij hebt Bramskie. En als t niet goed gaat moet je het even laten weten want dan kom ik even langs”.
(Alhoewel je zelf ook allang wist dat dat niet nodig zou zijn).

Zoveel jaren, zoveel herinneringen.
Zoveel mooie ook.
Maar bij deze sta ik vandaag even stil.
Want ik mis je zo.

❤️