❤❤❤

Lieverd,

Weetje nog, 01-01-2017 hadden wij afgesproken dit word ons jaar..
Nieuwe ronde nieuwe kansen.
Het werd ook ons jaar, toen we ondekten dat er een klein wondertje opkomst was.
Wat was je gelukkig een glimlach van oor tot oor, je was zo trots dat je papa werd.

Maar 2017 werd ons jaar niet....
Waarom Ben je van ons afgenomen?
Waarom...
Die vraag stel ik nog zo vaak.

Ik Ben blij dat ik voor bijna 38 weken jou zoon heb mogen dragen. Dat ik me mama mag noemen dankzij jou.

Als ik je nou is kon horen, dat je me even kon vertellen hoe blij je bent met je zoon.
Dat die al wat trekjes van jou en mij heb.

Ik mis je lieverd, Ik hou me heel sterk maar Ik mis je zo erg.

Was je maar hier, dan hadden zoveel dingen makkelijker geweest. Dan had het me niet zoveel tranen gekost of slapenloze nachten dat ik weer lig na te denken.. hoe ik dit allemaal maar moet doen.

Jij was/bent de belangrijkste man in me leven, je bent er een hoofdstuk van.
Nu is dat Finn, en samen komen we er wel.
En Ik zal zoveel mogelijk over jou vertellen en laten zien.

Voor nu bewaar Ik jou voor altijd in me hart.

Ik wou dat ik nog een keer kon zeggen dat ik van je hou en weer even jou kon vastpakken.
Ik mis je lach,geur, mond en me armen om me heen.

Wij houden van je,
To the moon and back remember?

Xkus Jessica en Finn