Waar ben je nu daarboven?
kijk je stiekem mee?
Of moet je nog wennen, net als ik aan het idee.

Waar ben je nu daarboven?
En zie je ons nu hier?
Moet je lachen, tranen in je ogen van verdriet of plezier.

Waar ben je nu daarboven?
Ken je ook het missen van?
Of weet je dat je in je hart je iemand nooit vergeten kan.

Waar ben je nu daarboven?
Denk je ook aan al het fijne?
Zodat je net als ik weet dat je nooit echt zult verdwijnen.

Wil tante Berdie, Ad, Lars Mylo en Flora heel veel kracht en liefde toewensen

Je strijd is ten einde. Je hebt nu rust.
Eindelijk uit het lichaam waarin je opgesloten zat. Waarin elke prikkeling teveel was.
Het lichaam waarin je niet meer kon praten, zingen, lachen, bewegen enz.
Ik hoop dat ik je stem nu kan krijgen. Wat zong je mooi.
Kom me nog eens opzoeken in mijn dromen.
Dat we weer samen kunnen lachen, huilen.
Ik ben blij je vader te zijn. En dat zal ik altijd blijven.
Ik hou van je.
Liefs je vader!
Jij zei altijd Pap!

Eerst woonde Michelle een paar deuren verderop dan mij (Marjolein) in De Wilg in Hoogerheide. Door het leeftijdsverschil kenden we elkaar niet zo, zij was 7 jaar jonger. Toch wist je als buurtkind wie, waar woonde en zo wist ik wie ze was.

Mart kent Lars van door de jaren heen…ze kwamen elkaar tegen in de trein, kende hem van spelletjes, deelden interesse in de Japanse cultuur en werden later collega’s. Zo gebeurde het dat Lars vertelde dat hij getrouwd was met Michelle en ons eens uitnodigde voor een etentje en Michelle herkende ik gelijk. Dat was toevallig zeg! Ook waren Michelle en ik tegelijk zwanger en Flora en Vera schelen een maand. We kwamen bij elkaar op bezoek met onze babies.

Corona tijd brak aan en wij hadden geen recht op kinderopvang en zochten naar oplossingen. 1 dag in de week, op vrijdag, konden we Vera naar Lars en Michelle brengen en hierdoor ontstond haar interesse in gastouderschap. Een droom die ze nooit heeft kunnen vervullen.

Wij hebben met jullie door de jaren heen leuke momenten beleefd en we zullen Michelle missen.

Lars en kinderen: je weet dat je bij ons altijd terecht kan mocht het nodig zijn en we houden contact!

Liefs Mart, Marjolein en Vera

Wanneer ik aan Michelle denk, dan denk ik Scouting Hoogerheide. Dat is waar ik haar leerde kennen als heel liefdevolle leiding over de kleintjes daar. Ze sprak altijd zo zorgzaam over de kinderen en vol passie over haar hobby Scouting, de hobby die ze deelde met haar zo geliefde Lars. Daar was ze enorm trots op!
Later leerde ik ook Michelle haar moeder kennen omdat ik ging fietsen bij de Bikeladies. Pas later kwam ik er bij toeval achter dat Berdie de moeder van Michelle was. Dat was wel grappig.
De ziekte van haar moeder maakte Michelle erg bezorgd en ik herinner me nog goed het gesprek wat ik met haar had tijdens het Scouting zomerkamp in Herentals tijdens het jubileumjaar. Het was een enorme opluchting voor haar dat haar moeder genas. De gesprekken die later met haar had, gingen over Scouting
én over haar 2 oogappeltjes!
Ook herinner ik me nog goed dat we tijdens de koffiestop op een zonnige fietsrit van de Bikeladies op mijn verjaardag vernamen dat Michelle een verschrikkelijk ongeluk had gehad. Daarna volgde hoopvolle berichten dat ze zich toch zou ontwikkelen, maar later bleek dat niet door te zetten naar een menswaardige toekomst. Zo ontzettend triest wat Michelle is overkomen! Ik wens Berdie en natuurlijk ook Lars en de kinderen en de rest van de familie heel veel steun en sterkte toe! Dikke kus van Carmen.

Michelle,
Na alle strijdkracht is daar toch de rust gekomen. Wat een mooi en warm afscheid heb je gekregen. Alle warmte die jij gaf aan iedereen heb je terug mogen ontvangen vandaag ook tijdens je afscheidsdienst.
Lars, Mylo en Flora en alle andere naasten van Michelle... ik wens jullie veel kracht en sterkte toe met het grote verlies. Blijf terugdenken aan de mooie herinneringen want deze zullen nooit verloren gaan en altijd bij jullie blijven.
Liefs, Sam van Rijsbergen

Lieve Michelle,
We kenden elkaar niet zo heel goed, maar we hebben elkaar wel vaak gezien. Meestal op de parkeerplaats voor onze huizen, maar af en toe ook elders in de buurt. Je maakte altijd een hele zachte en vriendelijke indruk op ons, een mooie vrouw. We wensen je rust toe.
Patrick en Mila