Mijn herinnering aan tante Miep (en oom Ep) gaat terug naar dat ik een klein meisje was. Ik mocht komen logeren. Geweldig vond ik dat. Spelen met de dalmatiër (ik ben de naam kwijt) in de grote achtertuin aan de Winckewijertlaan.
Vanuit de tuin kon je zo het bos in lopen.
Een keer dat ik gelogeerd heb was er brand in het bos. Doodsbang was ik, omdat er juist in die tijd een pyromaan rondliep in Hoogeveen en ik al angstig werd als ik een brandweersirene hoorde. Nu nog zijn mijn oren altijd gespitst als ik een brandweer hoor.
Tante Miep was een bijzonder aardige, warme, vrouw, die altijd belangstelling had voor jou en je familie. Ze onthield het ook altijd zo goed en vroeg een volgende keer altijd naar het vervolg van het verhaal wat je verteld had. Oprechte interesse.
Wat ik me ook nog goed herinner is de uiltjesverzameling. Mooi om te zien dat er nu ook uiltje in de levensboom op de rouwkaart staat en dat er tijdens de uitvaart ook een exemplaar bij de kist stond.
Tante Miep, rust zacht !
Familie, veel sterkte de komende tijd.

Hartelijke groet,
Inge Zikken

Zo onverwachts afscheid moeten nemen doet pijn, je was de laatste tante in onze familie.
Het was altijd gezellig om bij jullie te komen, vroeger aan de winkewijertlaan om lekker daar te spelen in de grote tuin / het bos of op de velden bij columbia,
ook regelmatig gelogeerd.
Wat ik ook geweldig vond de motor met zijspan van ome Ep, als beide families samen een dagje weggingen dat ik dan in de zijspan moch bij Marjo of Gerdien en een van hen ging dan in de auto bij onze familie.
De laatste jaren woonde je in een aanleunwoning bij de Sprengenhof.
Als ik op visite kwam alleen of met Wil, hadden we altijd een paar gezellige uurtjes, de gesprekken gingen over het heden en verleden en foto's bekijken van de klein en achterklein kinderen, je was ook altijd erg belangstellend naar iedereen.
Tante Miep, we gaan je missen , liefs en een kus van ons.
Joke en Wil

Lieve Marjo , Gerdien en familie,
Gecondoleerd en veel sterkte voor nu en komende tijd.
liefs en een groet van ons.

Heel veel sterkte aan de hele familie van
Dora van Ditshuizen

Als wij aan oom Ep en tante Miep denken, dan verschijnt er een glimlach op onze lippen.
Op verjaardagen bij pa en ma was het altijd echt gezellig als oom Ep en tante Miep ook van de partij waren. Oom Ep en tante Miep, het grappige stel, met altijd wel een paar leuke verhalen.
Toen Elbert en ik, later nog met ma op bezoek kwamen, kregen we behalve lekkere soep en broodjes ook heel veel verhalen over koersballen te horen. Ook luisterde ik dan aandachtig naar de verhalen van oom Ep over zijn tijd in Indië. Heel interessant. De leukste uitspraak vonden wij: Ik hoop dat Miep vanavond niet naar Spoorloos kijkt (hahaha) ik houd mijn hart vast (hahaha). Tante Miep vond het ook een goede grap en gooide er dan ook af en toe een leuke opmerking tussendoor.

Ook herinneren we ons nog goed hoe super gezellig het was op jullie (hun) feest voor het "zoveelste" huwelijksjaar en hoe jullie (zij) straalden die dag.

Nog veel later brachten we bezoekjes in Ugchelen. Eerst aan beiden, later aan tante Miep alleen. Het was altijd gezellig en we werden altijd warm onthaald.

Bewondering voor tante Miep, dat komt ook boven bij ons. Met de reuma, welke haar jaren plaagde, toch zo kunnen omgaan. Petje af. Ook al was het vaak zwaar, ze liet dat niet graag merken en gooide er een sausje humor overheen.

Er stond ook nog een bezoekje gepland, maar Corona schopte alles in de war.
Elbert heeft natuurlijk heel wat meer te vertellen over zijn jeugd met zijn oom Ep en tante Miep, maar mannen uiten zich daarin wat minder, denk ik. En ook al ben ik dan van de aangetrouwde kant, Ep en Miep waren mij zeer dierbaar.

Wij wensen Gerdien en Wim, Marjo en Everhard en de hele verdere familie veel sterkte, voor nu, voor morgen en daarna.

Tante Miep, we gaan u missen. Dikke kus.

Liefs, Elbert en Alice

Mijn herinnering aan tante Miep is dat we samen Sinterklaas bij jullie thuis vierden, weet nog dat ik het leuk vond zo met elkaar.
Op zondagmiddag ging ik met mijn vader mee naar Columbia maar hield het gauw voor gezien en ging dan naar tante Miep, ome Ep was ook bij de voetbal maar ik vond het leuker bij jullie thuis.
Ook gingen we vaak bij jullie spelen en dan zei ik, we gaan wel lopen hoor want dan brengt ome Ep ons misschien wel met de motor met zijspan naar huis, wat hij af en toe ook wel deed.
De koffie met warme melk vond ik altijd zo lekker bij jullie en op een verjaardag dronk tante Miep af en toe een glaasje kersen- of bessenbrandewijn, na de eerste slok kreeg ze al van die rode wangen, zit in de familie want dat heb ik ook.
Een keer mocht ik mee naar Duitsland op vakantie, met de NSU en de familie Westhof ging ook mee, wat hebben we veel later nog gelachen om de winden die tante Jo toen liet. Ome Ep wilde mij van mijn angst voor het diepe afhelpen en ik moest verplicht elke ochtend een paar baantjes zwemmen terwijl hij langs de kant meeliep, helaas heeft het niets opgeleverd.
Tante Miep is nog getuige geweest op mijn eerste huwelijk, volgens mij deed ik haar er een plezier mee dat ze er voor gevraagd werd en ik vond het bijzonder dat ze erbij waren. Kan me ook herinneren dat ik in die tijd nogal eens bietjes en sla uit de tuin meekreeg, heerlijk was dat!
Met tante Miep konden we het nog over onze moeder Truus hebben, zij heeft haar het langst gekend maar ook altijd gemist heeft ze weleens gezegd. Heel fijn dat jullie nu ook weer de bloemen bij haar graf willen leggen.
Ik hoop dat ik hiermee een klein beetje kan bijdragen aan de herinneringen die jullie aan je moeder hebben.
Liefs van jullie nicht Lia.

Na het overlijden van onze moeder hebben wij een tijdje bij jullie in huis gewoond.
We konden heerlijk buiten spelen, we hadden veel plezier in het huisje achter in de tuin, dieren kijken bij de buren enz. De ganzeneieren die we vaak kregen werden tóch door tante Miep gebakken voor ons, ook al vond ze het grote vieze eieren.
We waren ook wel eens vervelend, zoals de keer dat we ``weggelopen`` zijn omdat we ons bord eten met doperwtjes en worteltjes niet wilde leeg eten, Willeke die de nieuwe tas van Marjo onder heeft gekladderd……
Nu wij er zo op terug kijken waarderen wij het des te meer dat tante Miep en ome Ep dit toen voor ons hebben gedaan.
De bezoekjes de laatste jaren aan tante Miep ( achteraf veel te weinig natuurlijk) waren gezellig, ze had het graag over vroeger en hoe ze haar zus nog elke dag miste.
Ook vinden wij het een heel mooi gebaar dat haar bloemen weer op het graf van onze moeder worden gelegd.

Lieve groetjes van jullie nichtjes Joke en Willeke.