Als wij aan oom Ep en tante Miep denken, dan verschijnt er een glimlach op onze lippen.
Op verjaardagen bij pa en ma was het altijd echt gezellig als oom Ep en tante Miep ook van de partij waren. Oom Ep en tante Miep, het grappige stel, met altijd wel een paar leuke verhalen.
Toen Elbert en ik, later nog met ma op bezoek kwamen, kregen we behalve lekkere soep en broodjes ook heel veel verhalen over koersballen te horen. Ook luisterde ik dan aandachtig naar de verhalen van oom Ep over zijn tijd in Indië. Heel interessant. De leukste uitspraak vonden wij: Ik hoop dat Miep vanavond niet naar Spoorloos kijkt (hahaha) ik houd mijn hart vast (hahaha). Tante Miep vond het ook een goede grap en gooide er dan ook af en toe een leuke opmerking tussendoor.
Ook herinneren we ons nog goed hoe super gezellig het was op jullie (hun) feest voor het "zoveelste" huwelijksjaar en hoe jullie (zij) straalden die dag.
Nog veel later brachten we bezoekjes in Ugchelen. Eerst aan beiden, later aan tante Miep alleen. Het was altijd gezellig en we werden altijd warm onthaald.
Bewondering voor tante Miep, dat komt ook boven bij ons. Met de reuma, welke haar jaren plaagde, toch zo kunnen omgaan. Petje af. Ook al was het vaak zwaar, ze liet dat niet graag merken en gooide er een sausje humor overheen.
Er stond ook nog een bezoekje gepland, maar Corona schopte alles in de war.
Elbert heeft natuurlijk heel wat meer te vertellen over zijn jeugd met zijn oom Ep en tante Miep, maar mannen uiten zich daarin wat minder, denk ik. En ook al ben ik dan van de aangetrouwde kant, Ep en Miep waren mij zeer dierbaar.
Wij wensen Gerdien en Wim, Marjo en Everhard en de hele verdere familie veel sterkte, voor nu, voor morgen en daarna.
Tante Miep, we gaan u missen. Dikke kus.
Liefs, Elbert en Alice