Ik ben op Linkedin
ik klik op Home
ik zie jouw foto
ik lees het
ik lees het opnieuw
ik geloof het niet.
Ik lees het
ik kan het niet geloven
ik wil het niet geloven
het staat er
zwart op wit
JIJ bent het die gestorven is.
Wat is er veel van jou gevraagd Mirjam om afscheid te moeten nemen van je dochter Elena en je zoon Marijn... ..........En zij van jou.
Ik wil je bedanken voor wat je me geleerd hebt. Dat blijft.
Ik hoop, dat je een manier gevonden hebt om je lot te kunnen dragen.
Je kinderen, je ouders, je broer wens ik alle levenskracht toe die er maar te vinden is.
Jullie zijn in mijn gedachten,
Aletta van 't Hoog, Leiden

I first met Mirjam at the start of both of our graduate studies in Chemistry at the University of Washington. Her big smile and open friendliness were the first things that I noticed about her. We ended up in classes and in a mutual group of friends together. After some time, we started dating, and were together for quite a while. Both then and after, Mirjam was an incredible friend and companion. We had adventures together, and even headed off to Europe where I got to meet her wonderful family who, despite giving me salt instead of sugar in my coffee on the first day, were incredibly warm and welcoming. It was immediately clear where Mirjam’s wonderful personality came from.
Whether it was adventuring in the mountains, travelling in Europe, or heading out on the town with friends Mirjam embraced it. I loved all her stories about growing up in the Netherlands and spending so much time in Serbia. I loved experiencing some of those stories when we traveled together. I love that she taught all of us that we are not defined by our past, and will always be in awe of how she decided that the track she was on did not make her happy, and chose a completely different path that built on her experience and brought her happiness.
I just arrived in eastern France to live for a year this week. Sadly, I won’t be able to make it to the service on Saturday. Being here also means that I don’t have my photos from that time with me. Instead I’d like to say in words the pictures that are in my head of Mirjam as I write this.
Mirjam standing and laughing on the side of Mt. Rainier in a rainstorm while I tried (unsuccessfully) to get my stove lit so we could warm up with some tea.
Mirjam with her wonderful group of friends in the common area of the student apartments chatting, switching languages at will, and smiling.
Mirjam during lectures. I know that bright eyes are a cliché, but her obvious intelligence and engagement are a crystal clear memory to me.
Mirjam with Elena on her bicycle in front of her parents’ house in Haarlem when we visited a few years ago.
We had planned to get together again this year while I was travelling that direction for conferences. I would have loved to get the chance to see her and the rest of her family, and to get to meet Marijn.
My life is better having had Mirjam in it, and it is less now that she is gone.
Branka, Hans, Ilje, Elena, and Marijn, I am so very sorry for your loss.

Mijn diepe dankbaarheid dat onze paden zich in dit leven hebben gekruist en voor de warme vriendschap die hierbij is ontstaan. Onze ontmoetingen in Nederland en Londen zal ik nooit vergeten met een diepe wederzijdse betrokkenheid op elkaars leven en dromen over de toekomst. Veel pijn voel ik over het scheiden van onze wegen enige jaren geleden door mijn verhuizing naar Engeland. Jouw vertrek uit dit leven en de plotselinge scheiding in dit leven is een diepe schok, is onbeschrijflijk. Hoe veel pijn moet jij hebben geleden de afgelopen maanden om afscheid te moeten nemen van allen die jij liefhebt en vooral je lieve kinderen….wat te zeggen bij zoveel lijden…Ik wens je heel veel liefde op je reis naar een nieuwe bestemming en tot ziens!

My heart breaks for the parents who had to say the final goodbye to their child and for the children who will not get to know their mother's strength and courage in person. They will remember her ever present smile and her love for them will forever warm their hearts and be a guiding star in their lives. I'd like to tell them how much I admired her ease of communication, not just because she spoke five languages, but because of her confidence in herself and the faith she had that there is goodness in all of us. One could talk to her about anything and leave feeling that everything is going to be alright. She extended her friendship to all who were willing to accept it and I am honored and proud that she was my friend too.
My heart breaks for my friend who will not see her children graduate, fall in love, have their own children but perhaps, in some cosmic arrangement, she's smiling on us knowing that she will continue to live in our minds and our hearts.
Love,
Vesna

Doelgericht en eigenzinnig, bewandelde je, je eigen weg,
de kunst van het genieten, tilde jij naar een hoger plan,
je gaf niks om materiële zaken, je gaf om familie en deelde geluk,
een sprankelende persoonlijkheid omlijst door humor en een schaterlach,
vol met plannen, altijd bezig en je blik op oneindig,


Lieve Mirjam, wat zal je worden gemist…..

Door Mirjam is mijn leven veranderd. Mirjam sprankelde van de energie en levenslust. Vol overtuiging van de kracht van het innerwork, en daarmee inspirerend en aanstekelijk. Een “oermoeder” voor Elena en Marijn. Met humor, warmte, gedrevenheid en openheid. Ik had bewondering voor de manier waarop ze als alleenstaande moeder het moederschap invulde en daarnaast een belangrijke rol speelde in het leven van anderen. Mirjam was voor mij een lieve vriendin en vertrouweling, 3Keys collega en -mentor, buurvrouw en inspirator. Ik ben haar diep dankbaar voor wat ze heeft betekend voor mij en mijn gezin. Ik zal haar ontzettend missen.

Lieve Marijn, Elena, Edwin, Branka, Hans, Ilja, Fleur en familie,
in gedachten ben ik bij jullie

Anke

Het moet een tiental jaren geleden zijn geweest, dat ik bij Mirjam een aantal coachingsessies heb gevolgd. Wat mij daarvan het meest is bijgebleven, was dat zij in staat was om in een paar woorden te komen tot het kern van mijn probleem. Ik heb veel tijdens die sessies (over mijzelf) geleerd en heb daar nog steeds baat van. We hebben nog een aantal jaren door middel van kerstkaarten contact onderhouden totdat daar, nadat Mirjam naar het buitenland was verhuisd, een einde aan kwam. Gisteren vernam ik dat ze was overleden en ik wist even niet wat ik hoorde. Ik begreep ook dat ze moeder was van twee kleine kinderen en dat maakte het allemaal nog veel bitterder. Ik wil bij deze iedereen die Mirjam kende heel veel sterkte wensen en ik hoop dat op een dag haar kinderen dit bericht zullen lezen en zich nog meer zullen realiseren wat voor een bijzondere moeder en vrouw zij was. Nogmaals sterkte. Giorgio Bover