Vele jaren geleden bij de vader van Monique kwamen wij hier al graag, je voelde je altijd welkom en het eten was TOP!!
Sinds dat Monique aan het roer stond was het precies hetzelfde, gezellig altijd een praatje ondanks de drukte.
Helaas veel te vroeg een mooi persoon van ons heen gegaan.
Familie gecondoleerd met het verlies en veel sterkte toegewenst.

Lieve Monique,
Het leven is soms oneerlijk
Het leven doet soms pijn
Maar ons hart is gevuld met herinneringen en met mooie dierbare momenten,
soms groot en soms best wel klein.

Mijn herinnering aan jou is dat we (jij, Twan, Robert en ik) gingen barbecuene en datnik zei dat ik geen varkensvlees lustte. Je sprong meteen op en je maakte speciaal voor mij de lekkerste shaslick die ik ooit gegeten had.
Met z'n vieren varen en oo de boot slapen. Deze keer namen wij het eten mee. We waren de gevulde paprika's thuis vergeten maar je vond de rest van het Griekse eten heerlijk.
Met deze woorden wil ik eigenlijk zeggen dat je een gastvrije, vriendelijke en een lieve vrouw was.
Tot ooit......❤️
Liefs Sandra

Op 19 oktober hebben we afscheid moeten nemen van Monique. De klaverjasclub verliest één van haar trouwste en fanatiekste kaarters. Ze was er eigenlijk altijd. We zullen haar ontzettend missen. Niet alleen haar aanwezigheid maar ook de lekkere hapjes die zij bereidde . Als op en top horecavrouw verraste ze ons daar keer op keer mee.
Riet en Twan heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke en verdrietige tijd. Hopelijk vinden jullie een beetje troost in de mooie en dierbare herinneringen aan haar. Daar zijn er vast heel veel van.

Ik ken Monique persoonlijk niet, maar ik ken Twan van lang geleden dus daarom dit kleine gedicht.

Terugkeren, dat brengt vrede.
Lief zijn, dat is vrede.

Waar komt alles eigenlijk vandaan?
Als je terugkeert, waar kom je dan?
Waar komt moeder vandaan?

Gecondoleerd en heel veel sterkte met het dragen van dit verdriet Twan en Familie.

Richard van uit Portugal

kwamen graag bij jullie altijd een praatje.wensen jullie heel veel sterkte met het verlies van een pracht mens. liefs wilco en willeke meijer-brouwer en kids

Afgelopen vrijdagochtend ontvingen wij het verdrietige nieuws dat Monique Aalbers was overleden.
Hoewel ze al geruime tijd ongeneeslijk ziek was, kwam dit bericht toch onverwachts.

Monique heeft in de afgelopen tientallen jaren veel voor de SV gedaan als sponsor. In het begin van deze eeuw was Resto Aalbers zelfs shirtsponsor van het 2e elftal. Ook mocht het 2e elftal destijds op zondagochtend voorafgaand aan de wedstrijd komen ontbijten en natuurlijk was het elftal met een (promotie)feest ook van harte welkom.
Een aantal jaren geleden waren er nieuwe tassen nodig voor het 1e elftal. Monique wilde hierbij de SV weer uit de brand helpen.
Ook voor kleinere zaken mochten we vaak een beroep doen op de gulheid van Monique. Velen hebben we met een tegoedbon van Aalbers mogen verrassen voor hun inspanningen voor SV Babberich.
De laatste jaren kwam Monique zelf wat vaker in de kantine van de SV. Klaverjassen was een grote hobby die ze graag eens per twee weken kwam uitoefenen met haar mede-kaarters.
Helaas zullen we Monique op De Buitenboom moeten gaan missen.

We willen Riet, Twan en de rest van de familie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies.

Bestuur SV Babberich

Monique is veel te jong, 56 jaar, vol in het leven overleden aan een ziekte die haar uiteindelijke sloopte.
Zij was een echte Babberichse die keihard heeft gewerkt in haar Resto - annex Cafetaria Aalbers.
Naast haar drukke ondernemers leven was Monique een jarenlange trouwe vrijwilliger in ons bloeiende verenigingsleven, niks was haar teveel, haar enthousiasme en behulpzaamheid werkten aanstekelijk.
Zij was geliefd in Babberich en de vele klanten waardeerden haar gastvrijheid, de kwaliteit en de service , bij Resto Aalbers voelde men zich thuis en altijd welkom, een vlotte babbel, altijd belangstrellend, in de mensen kortom een fijne vrouw waar eenieder respect en waardering voor had.
De Dorpsraad Babberich stond ze bij als jarenlange trouwe sponsor, ze was ondanks haar ziekte optimistisch maar toen het minder werd sprak ze de woorden die wij nooit zullen vergeten: "t is wat 't is, ik kan er toch niks meer aan veranderen " . We zullen Monique missen, een leegte die niet opgevuld kan worden, de herinneringen aan haar zijn onuiitwisbaar en blijvend. Monique was en blijft één van ons.
Ik wens iedereen die Monique dierbaar was veel sterkte om dit grote verlies te dragen.

In de afgelopen jaren heb je mij ongelofelijk veel geleerd, iets waar ik je altijd dankbaar voor zal zijn.

Hard gewerkt en hard gelachen, dat hebben we samen. ‘Let’s play the piano’ zei je altijd. Met je Indiana Jones band om je hoofd wist ik hoe laat het was. Als je dreigde een stuk van mijn haar af te knippen, trok ik snel een sprintje naar de bar. Altijd in voor een geintje en gezelligheid.

Je was recht voor z’n raap, lief en ontzettend meegaand.

Ik ga je missen en zal je nooit vergeten.

Veel liefs,
Tessa ❤️