Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hallo Moossie, hier is de fantast van de familie weer die toch even kwijt moet dat ook een fantast gevoelens heeft, en het is niet leuk als je bij je zusje zit die zelf weet dat ze nog geen jaar heeft, haar longwaardes, gassen e.d waren onder de 23 en nog lager terwijl het normaal 70 of zoiets moet zijn, haar longinhoud van 0.7 wordt natuurlijk ook minder, ze is niets meer waard, maar nuchter genoeg om de humor er maar van in te zien. Wat moet ze anders? Ze heeft niet meer gerookt, maar het is niet alleen door het roken gekomen, zelfs iemand die ik ken die nog nimmer gerookt heeft zit aan zijn laatste eindje van het leven. Dat is net zo een bittere pil als die willempie nou moet slikken. We kunnen er goed over praten, maar soms hoor ik de angst in haar stem, de angst voor het onbekende de angst voor de dood, terwijl ze daar nooit bang voor is geweest, wel de manier waarop. Want de voorbeelden die zij voor zich zag vertelden haar het voorland dat haar ook te wachten stond. Het is bitter, het is gal. En als de Lieve Heer met ons is, laat Hij haar dan in haar slaap halen als haar tijd daar is. Wij zijn hier niet op voorbereid, wij zitten nog allen in het rouwproces van martha en van jou en straks wilma? Hoeveel kan een mens hebben? Zij heeft soms meer begrip voor mij dan ik voor mezelf de sterke Leen uit wil hangen naar haar toe. Gelukkig maar, anders zouden er twee wrakken zijn..Maar ik ben trots op haar kracht om toch door te gaan met leven zolang ze kan. Maar van de bank naar naar speciale bed dat ze al heeft is een martelgang voor die meid, en gelukkig heeft zij nu 2 keer in de week hulp in de huishouding, en Melvin neemt zijn opleiding als kok weer op die zit de hele week van 9 tot half vier op school. Maar ik zag zondag een Melvin die ook zo was toen Piet overleden was, een zielig vogeltje dat het niet kan bevatten...Net zo min als wij allen geloof ik..,Maar we wachten maar af, ik hoop dat jullie aan de poort staan, want ze heeft alle steun nodig om dit aaardse l

Hoi moossie, hier is alles een beetje vermoeiend en verdrietige stemmingen aan het worden. Claudys knieoperatie is niet succesvol verlopen, ik heb waarschijnlijk suikerziekte, dus dat wordt veel afvallen, veel lopen en continue opletten wat ik eet en drink, maar de klap kwam hard aan toen ik van wilma te horen kreeg dat ze nog geen jaar meer te leven had als ze haar 3 sigaretten niet liet staan. Ze rookt meer, en die dokter is natuurlijk ook niet gek, die had wel gezegd dat hij van al zijn patienten nog nooit zulke slechte longen had gezien als die van wilma. Zij is een lopende tijdbom, mag niet stressen, mag geen zware dingen doen, heeft 16 pillen per dag en pufs, gelukkig heeft zij nu hulp in de huishouding, want van de kamer naar de wc is al een energiebron die haar een dag bijkomen kost. Ze was er erg rustig en gelaten onder, maar het is volgens mij nog niet helemaal tot haar doorgedrongen dat die arts eigenlijk zei dat het roken niet meer uit zou maken. Dat doet pijn, dat doet zo een pijn dat ik er straks weer een weg moet brengen, maar ze wist het eigenlijk al van tevoren, door de foon is ze altijd vrolijk, maar ik hoor de trillingen van angst in haar stem..Ik en angeliqu zeker houden haar gelukkig in de gaten, en hopen dat Melvin nou eens niet de egoist uithangt maar voor zijn moeder gaat zorgen voor zolang het duurt, want hij gaat hele dagen de opleiding in, dan is het doodeng dat wilma een paar keer per week alleen is, maar gelukkig heeft ze een foon bij de hand als er iets is moet ze gelijk die dokter bellen. Nee het was geen vrolijke dag vandaag. Maar wanneer is het dat wel als je alles bij elkaar optelt? We houden de moed erin en zien wel waar het schip strand. Ik mis je goser, en heb je raad zo nodig, maar komt tijd komt die raad ook wel moet je maar denken. Zo de familie is gelijk weer op de hoogte van de andere kant van de familie moos dan hebben we dat ook weer gehad. Kan men weer gaan spitten enzoeken wat ik nou weer voor zweverigs en fantastisch he

Lieve Moos, lijkt wel of er een kaarsenoorlog is begonnen, maar ik vind het wel lief dat er in ieder geval mensen zijn die jou het licht in jouw leven gunnen. Wou dat je hier was. Wij gaan weer een weekje naar de hut, we zijn alweer 4 jaar getrouwd, en na alles wat we mee hebben gemaakt in de familie lijken het er wel 40. Maar dat halen we niet meer hoor, dus de familie hoeft niet bang te zijn. Ik ben wel blij dat door die ruzie veroorzaakt door iemand met NSB neigingen, dat die juist de familie bij elkaar heeft gebracht, en dat is altijd een goede zaak. Helaas dat er dan altije een of twee uit de boot vallen. Maar dat is mijn probleem niet. Ik mag mij niet in de stress gooien, anders lig in gestrekt op de ic aan de hartmonitor, en de dokter vind dat geen ene vriend of familie waard, want zij lopen dan achter jouw kist aan. Vond het wel een scherpe opmerking. Ik heb maar één hart, en Wilma weet hoe ernstig het is, en dat vind ik voldoende, Clau heeft er moeite mee, maar ziet dat ik er goed mee omga. Er lopen zoveel hartpatienten rond, waarom ik ook niet? Alleen als ik mij erg druk maak en ik uit mij te fel kan het tikkertje wel eens op hol slaan en dan is het gedaan met die sopraan. Maar dan ben ik in ieder geval waar ik wezen moet als ik de weg kwijt raak, wijs jij mij die dan? Ik ben blij dat ik het met Tina heb uitgesproken, dat vond ik heel belangrijk, zij was en is nog steeds een deel van mijn leven al heb je geen contact, je houd toch van elkaar, en dat geldt ook voor Nel, die meid moet gewoon even lekker in haar eigen ritme komen, en de slag verwerken, daar heeft zij zichzelf de tijd niet voor gegeven. Wij laten haar even zo. Ik heb haar geschreven wat ik ervan dacht, en geen respons, maar ze weet dat wij niet boos zijn, want er is niets gebeurd, dus ook zij is niet boos. Moet alleen alles op een rijtje zetten. Maar als ik met Rik spreek dan ik alles oké..Nou lieverd, ik steek mijn twee kaarsjes weer aan net als je Truusemusie elke dag ( de lieverd, die blijf

Lieve Moos, er is de laatste tijd veel gebeurd hier, en dan zijn er nog altijd mensen die spotten met gevoelens van anderen, terwijl ze zelf niet deugen. Dat doet pijn, maar dat zal de bedoeling dan wel zijn. Ik wilde je even vertellen dat het eerste boek van Charley bezig is aan een succes, deel twee wordt al door de uitgeverij zo tussen neus en lippen door gevraagd, ben er trots op. Hoor niets meer van Nel, maar meerdere niet. Nannie heeft al diverse mails verstuurt, net als wij, maar volgens Jet is zij helemaal ineen gestort of zoiets. Hoop dat ze snel weer beter wordt, als je pas na twee jaar iets moet verwerken is het logisch dat de klap aankomt. Dat gaat niet van de ene op de andere dag, en voor rouwen staat geen tijd, dat weet iedereen ( nou ja iedereen??!!) Ik mis je goser, alleen ik zal niet zo zweverig meer schrijven, als ik daardoor belachelijk gemaakt wordt door familie, is het mijn familie niet meer. Dan is respect een woord dat men niet kent. Door al die brieven die wij aan jou schrijven worden wij in ieder geval in de gaten gehouden, is toch ook wel een leuk idee. Ben blij dat Truus elke dag een kaarsje voor je aansteekt, ze was echt je maatje vroeger, zo wij maatjes waren. Maar welke dombo begrijpt dat nou!!
Alleen wij..Ik mis je
LIefs van Leny

Hallo Maxi van harte jongen was je niet vergeten hoor...grotjes aan een ieder daaboven..daag jongen

Het zal de dag niet duren of de dagen worden donkerder, en de uren verstrijken zonder jou. Ik mis je nog zo erg. En ik vind het jammer dat Nel alle contact met de famulie ( jet dus niet denk ik) verliest, maar dat is haar keuze..Het leven gaat verder ook voor haar. Maar in ieder geval gaat er geen dag voorbij of ik denk even aan je, aan je stem, je kuch, je lach, je gemopper, moos je was me allessie en nou is mijn allessie vast weggeaan. Ik weet zeker dat wij elkaar weer zien...
veel liefs jesus

Lieve Moossie, de tijd gaat zo snel dat ik niet eens het besef van de realiteit kan bevatten dat jij er niet meer bent. Ik mis je vreselijk, net als martha en anne. Sinds Angeliqu van anne weer contact met de familie heeft heb ik weer een stukje van anne terug, haar dochter is precies haar oma. Dat gevoel laat mij maar niet los, en hoe dan ook zij (angelique ) is ten aller tijden een dochter van mijn zus dus die laat je niet los. Maar van Nel horen wij niets meer, ze zou nog bellen voordat claudy het ziekenhuis inging, maar daarna totale stilte, ook op de pc. Ik denk dat ze een druk sociaal leven heeft, of er is iets anders aan de hand, ik kan er niet mee zitten, wij zijn ons niet bewust van het feit dat wij iets fout gedaan hebben. Hebben wel een maand in de hut gezeten voor revalidatie van clau want die moest opnieuw leren lopen, en hier met die trap in huis lukt dat moeilijk. Nu heeft ze weer water achter dat lange litteken, maar we blijven optimistisch. Ik mis je goser, en denk nog elke dag aan jou. Al schrijf ik niet zoveel meer, praten doe ik veel tegen jou en vaak kom je gelukkig nog langs met de rest van die malloten daarboven, het lijkt wel iets te maken te hebben met de leeftijd, hoe ouder je wordt hoe meer je mensen gaat missen. Maar in mijn hart ben jij gebakken.......liefs van jesussie

Yo Moossie, nog altijd dat erge gemis, en dat vaak langskomen in mijn dromen, en waarom altijd met martha? Maar dat is van de laatste weken, en nu snap ik het pas, die muts is de 24 sste jarig en ze weet dat ik altijd verjaardagen vergeet, dus hoopt ze dat ik een kaarsje voor haar brand, althans dat zei ze vannacht tegen mij, en jij begon haar uit te lachen en zei dat ze dat bij leven aan mij had moeten vragen, en niet zelf thuis een kaarsje voor zichtzelf aansteken, dan zou ze de hut in de brand steken maar eerst een verzekering afsluiten. Echt iedereen lag in een deuk, en martha zei dat ik dat ook best kon doen. Zelfs in de hemel loopt ze mensen slecht op aarde te maken, maar ze weet dat ik het toch niet doe. Het was maar een droom maar toch komt haar karakter er weer lekker uit, en jij ook met je voorstel en plagerij....Zo waren jullie en zijn jullie dus nog steeds. Maar ik ben zo met jullie bezig dat ik 's ochtends doodmoe wakker wordt, ik slaap onrustig en dat komt misschien ook omdat die operatie van claudy maar nog steeds niet gebeurt...enfin we zien wel waar het schip strand.. Ik hou van je max,. ondanks dat je niet meer bij ons bent, net als Anne en martha en mamma en pappa en tante martha en ome bart, waarom mis je juist die mensen wanneer je zelf ouder wordt? Geef je me even antwoord als ik slaap??
Voor altijd je sussie leentje

Lieve Moos, als ik met een touw de maan naar beneden kon halen, zou ik op het bolletje klimmen en vragen of ik mee mocht liften naar boven. Dan zou ik hopen dat ik jou tegenkwam, en dan samen weer aan hetzelfde touwtje naar beneden glijden..
Dream on,......liefs van leny

Lieve Moos, als er een raket de hemel inging en mij mee zou nemen om jou weer terug te halen, ik zou de eerste zijn die een boeking deed. En al mijn ziel en zaligheid in die reis stoppen om jou weer te vinden. Maar zoeken hoeft niet, ik weet waar je bent, het is een loze droom. Maar een mens mag dromen, alhoewel ik vaak van je droom maakt het gemis en verdriet meer plaats voor het accepteren, er mee leren leven dat je er niet meer bent net zoals ik bij de rest had. Maar bij jou duurt het zo lang, alsof je niet uit mijn beeld wil verdwijnen. Altijd in gedachten, altijd in herinnering.
Met liefde van leny