"Een goede huisvrouw, hoe zeer is ze te prijzen", staat in de bijbel. Een goede huisvrouw en en moeder, dat was ze zeker. Ze kookte het avondeten, dweilde iedere avond de keukenvloer, ze breide hele truien, haakte en macramede. Ze leerde me koekjes bakken of een cake maken. Ze bakte taarten die ik dan mocht decoreren. Talking about going the extra mile. Ze was er als we thuis kwamen en altijd was er wat lekkers bij de thee. Ze naaide kleren voor ons en werkte als vrijwilliger in de scholen. Als je een werkstukje gemaakt had voor moederdag of iets dergelijks was ze er zo blij mee en hing ze het op. En ook van een tekening die ik -heel klein- gemaakt had maakte ze een wandkleed. Ze vonden het zo mooi, ze hingen het op. Ze deed een pleister op een schaafwond en las een verhaaltje voor bij het slapen gaan en was er altijd voor ons. We zullen haar zo missen.
Ook dat ik volwassen was belde ik haar bijna iedere dag en kon ik mijn ei bij haar kwijt. Ik kon met haar praten, dat zal ik zo missen, die gesprekjes. Dat ik volwassen was, paste zij en mijn vader op mijn kat en hielpen ze me mijn huis op te knappen.
We moeten om haar rouwen, maar laten we vooral haar leven vieren. Vieren dat ze leefde en dat ze zo lang bij ons was.
Ilja Volten
