Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Naomi,
Sinds groep 5 ken ik je.
Ik zie je nog zo zitten, achter in de klas bij de kast.
Lange haren, mooie ogen.
Na de zomervakantie kwam ik je weer tegen, nu op het JFC.
Ik herkende je meteen en jij mij. Ik vond het leuk je weer te zien!
Tijdens de lokaal-/ leswisseling kwam ik je geregeld tegen.
De ene keer was er tijd voor een klein gesprekje, de andere keer was het een 'hoi' of een glimlach en ging je daarna weer verder naar het volgende lokaal.
Nu zal ik je niet meer tegenkomen...

Ik wens ouders, broer, vrienden en vriendinnen, (oud)klasgenootjes en iedereen die Naomi gekend heeft heel veel sterkte en troost toe.

Liefs,
Juf Rosaly/ Mevrouw Boekhorst

Heel veel sterkte gewenst... (oud mentor van Aaron)

Mijn hart huilt
Wat was het
Dat je het licht in je leven niet meer zag
Dat je niet meer wilde voelen
Bewust koos voor je laatste aardse dag

Wat was het
Dat het duister overheerste
Geen sprankje hoop meer in je hart
Je geen andere uitweg meer zag
De hemel koos voor een nieuwe start

Ik zal het nooit weten
Want ik heb je niet gekend
Maar mijn hart huilt

Gedicht geschreven door: Janet Freriks

Ouders, Aaron, verdere familie, vriendinnen, klasgenoten,...
Wat ontzettend verdrietig dat de zorgen voor Naomi te groot geworden zijn om te dragen.
Wat verdrietig dat jullie haar nu missen.
Mijn hart huilt met jullie mee.
Sterkte en troost gewenst!

Woorden schieten tekort…heel veel sterkte en kracht toegewenst.

Familie van Dijk (dochter op het JFC)