Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het Jordan is een plek waar iedereen bijzonder veel met elkaar in verbinding staat. Docenten met leerlingen, maar ook docenten onderling. Het is een plek waar een echte band wordt op opgebouwd. Ik wil in eerste plaats mijn steun betuigen aan de familie, geliefden en vrienden van Nel. Daarnaast draag ik mijn steun en medeleven uit aan al mijn oud-docenten, medewerkers van het Jordan en leerlingen die haar in haar hart dragen. Ze zal enorm gemist worden.

Op 5 mei schreef ik onderstaande op haar facebookpagina. Nu, na het zien van dit register laat ik het graag ook achter op deze plek.

"Het is onwerkelijk dit te lezen. Keer op keer kijk ik of ik me vergist heb, maar nee, het blijkt niet het geval. Het waarom is een vraag die bij me op komt. Waarom juist de mensen die nog jaren mee zouden moeten, omdat ze een verrijking voor de samenleving zijn. Waarom? Maar we hebben het niet voor het zeggen - dit is wat ons rest.
Nel, ik ga je enorm missen. Als oud-leerling op het Jordan, als medeliefhebber van het oude Zeist, en ook als collega in het onderwijs."

Wat een schrik. Ik heb Nel als docente en als collega mogen meemaken. In beide rollen was ze altijd vol van medeleven en steun. Ik zal altijd dankbaar zijn dat ik haar heb mogen kennen.

Mijn gedachten gaan uit naar haar familie, vrienden en natuurlijk haar collega's.

Nel,

Tijdens mijn schooltijd haalden we het bloed onder elkaars nagels vandaan. Wat een hekel had en heb ik aan Duits. Jammer dat ik er pas na mijn diploma achter kwam dat jij, ondanks je vak (nee je hebt me niet kunnen overtuigen), eigenlijk wel een heel toffe vrouw was! De incidentele busritjes samen waren erg gezellig. Mijn blik op Duits is niet veranderd, maar mijn mening over jou is 180 graden gedraaid!

Ik hoop dat je familie zich een beetje kan troosten met de goede herinneren van henzelf en van anderen. Volgens mij heb je een hoop mooie herinneringen achtergelaten.

Sterkte voor alle vrienden en nabestaanden.

Liefs,
Emmeline

Verwarring, verbijstering, verslagenheid. Totaal van de kaart door dit verpletterende bericht. Een warm en humorvol mens is er plotseling niet meer. Immer belangstellend voor de mensen om haar heen.
Wat zal ik haar missen en wat zal ik nog vaak aan haar denken.
Sterkte voor allen die haar lief hadden.

Twee jaar heb ik les gehad van Nel.
Ze heeft me in die tijd ontzettend veel geleerd.
Wat voelt dat raar om over een paar dagen mijn eindexamen Duits te maken terwijl ze er niet meer is.

Zij had zo'n grote liefde voor de Duitse taal en het land. Dat merkte je aan alles, ze deed altijd zo ontzettend haar best voor onze klas.
Zo hebben wij met onze klas in het vierde jaar meegedaan aan de Hip Hop-battle. Dat moment dat ik op het podium in de Melkweg stond te 'rappen' en dat Nel vanuit het publiek vrolijk meezong, zal ik nooit vergeten. Zij heeft toen zelfs geregeld dat RTV-Utrecht bij ons in de klas kwam om ons te filmen en te interviewen, zo trots was zij.

Wat ben ik nu trots dat ik zoveel heb mogen leren van zo'n lieve vrouw...

Lieve vrouw, lieve familie. Het doet werkelijk pijn. Als ik je foto zie , als ik denk aan de warme berichten die je me stuurde de afgelopen tijd. Je was fantastisch. Ik koester al mijn herinneringen. Steeds weer zie ik je uitbundige lach. Ik hoop dat er 'daar' veel gezongen wordt. Ik zing in gedachten met je mee,
Omhelsd
Suzan Lutke

Rest in peace Nel, ik ben een oude leerling van je en je hielp mij altijd en was een lieve vrouw. Wat verschrikkleijk je was nog veels te jong. Sterkte aan de familie

Lieve Nel,
Ruim twintig jaar collega's. Na mijn pensionering bleven we elkaar met grote regelmaat zien op de sportschool. Vergaten we de tijd op de loopband, gezellig in gesprek en we liepen maar door... Gisteren was ik er weer, het was er druk, maar ik voelde een enorme leegte.