Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Nel,
Wat onwerkelijk dat je hier ineens niet meer bent.
Als collega heb ik je gezien als een vakvrouw, met veel betrokkenheid en passie voor wat je deed. Daarnaast vond ik je ook een warme en liefdevolle vrouw, zo leerde ik je kennen op andere momenten.
Op facebook was het ook fijn om weer contact te hebben. En nu.. nu rest mij om je rust en vrede te wensen, waar je ook bent.
Veel sterkte gewenst voor al je dierbaren.
Liefs

Het is nog steeds moeilijk te begrijpen dat mijn lieve mentor, die me zo ontzettend goed heeft gesteund de afgelopen twee jaar, die altijd voor mij klaar stond opeens niet meer bij ons is.
Ik weet dat je tijdens mijn eindexamens naast me zit en me zal steunen, zoals je altijd deed.

Lieve Nel, nog steeds kan ik het niet bevatten dat je er niet meer bent. Geen betrokken praatjes meer met elkaar. Geen momenten van gezelligheid, geen moederlijke adviezen meer van jou, geen top docent meer die stond voor haar werk, geen Nel die altijd positief aanwezig was. Nooit meer een uitnodiging krijgen om te komen kijken naar je zangtalent. God ik ga dit zo enorm missen.
Lieve Nel rust zacht.

Lieve familie, vrienden en collega's allemaal heel veel sterkte gewenst.

Langs deze weg mijn deelneming aan dochters, schoonzoons, kleinkinderen en verdere familie van Nel. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte in de komende tijd. We zullen haar allemaal missen.

Gerrit van Aken, Utrecht

Wat een schok was dat zondagavond toen Ingrid mij vanuit Frankrijk belde met de mededeling dat jij overleden was. Ongelofelijk was het. Vorig week elkaar nog een fijne vakantie gewenst.... en nu ben je er niet meer.
Ik besef het helemaal nog niet. Dat komt vooral doordat iedereen op vakantie is en ik dit verschrikkelijke feit niet met collega's op school kan delen. Dat maakt het heel onwerkelijk. Ik denk dat ik het pas echt ga beseffen als de school weer begonnen is. Dan zal ik je waarschijnlijk pas echt gaan missen; dat ik je niet meer in je lokaal zie zitten; niet meer over de gang zie lopen en niet meer in de personeelskamer zie zitten. Dan, lieve Nel, zal het waarschijnlijk pas echt tot me doordringen.
Ik voel heel erg mee met je dochters, je schoonzonen en kleinkinderen.
Het zal niet mee vallen dit plotselinge overlijden op te vangen. Het gevoel te houden niet afscheid te hebben kunnen nemen.
Dat gevoel hebben wij op school natuurlijk ook allemaal. Dat maakt het ook zo lastig te accepteren.
Lieve Nel rust in vrede.
Paul Oosterman