Lieve Jim,
Ik kende je vader via mijn neef Timco. Ik was heel wat jaartjes jonger en mijn ouders gingen met mij op skivakantie met de ouders van Timco en met de ouders van jouw vader. Ik zal een jaar of twaalf zijn geweest en je vader toen rond de twintig. Ik mocht op een dag mee met Timco en je vader skieën en dat vond ik natuurlijk heel gaaf. De hele dag skieën en ontzettend veel lol gehad, je vader was een grappenmaker. Als afsluiter mocht ik met je vader mee naar de apres ski. Nog nooit in een kroeg geweest en daar hadden ze het voor mij besteld: mijn eerst echte biertje. 'Wie met ons op stap is drinkt ook een biertje mee' zei je vader, een halve liter wel te verstaan. Ik vond het prachtig. In de loop der jaren bleven we elkaar kennen en hebben we zelfs een tijdje tegen over elkaar gewoond. Ik mis hem nog steeds op zijn balkonnetje.

Groeten,
Rogier

Lieve Jim,

We zagen jouw papa regelmatig op zondag als wij naar de stad liepen. Dan stond hij bij zijn bus of motor en zat jij met mama op het balkon. Jij zat met een brede lach te lachen als je papa hoorde.. papa vertelde ons hoe mooi hij het vond dat jij zo zat te stralen als hij praatte en hoe trots hij op je was. Ook vertelde je papa hoe gek hij was met Sophie en Guusje. Hij vertelde verhalen dat hij vaak met ze aan het donderjagen was en dat Sara dan in broekspijp hing om de meisjes en jou te beschermen. Dit vond hij zo mooi en wat was hij trots op jullie gezin.

Trots als een pauw liep hij achter de kinderwagen. Door de stad, maar ook door de Efteling met het 10 jarig bestaan. Dan zaten we met z'n allen aan tafel en kwam hij met jou aangelopen..
Wanneer ik m'n bordje niet op kon, at hij mijn restjes op. En dan zei hij na de tijd: 'zo word je ook niet groot..' en keek hij met wel 40 cm verschil op me neer..

Niet te beseffen dat we niet even meer een praatje met hem kunnen maken..

Maar Jim, wat was papa trots op jou!!

Als vrienden van jou opa en oma Alberda hebben we jou papa al vanaf zijn geboorte gekend.
We hebben hem in de jaren zien opgroeien tot een prachtige kerel, een vader waar je trots op kunt zijn.

Op het moment Jim dat jij deze anekdote leest zijn wij al oud en grijs of kaal, dik of dement. Maar, nu wij deze brief aan jou schrijven zijn we nog springlevend en gezond. Hoewel, voor jou is de leeftijd van 53 en 46 jaar wel vét-oud!

Het was vrijdag 18 mei 2018 toen jouw papa en mama, oma Sylvia, Frank en ik proostten op het geluk van Frank's zus Marion en haar kersverse echtgenoot Bert. Het was een prachtig feest. Jouw papa kwam al gauw in gesprek met Frank en er werd natuurlijk bier gedronken.

Jouw mama en ik dronken een glas wijn en tijdens dat gesprek vroeg ik haar hoe het toch mogelijk was dat zij jou gezond en wel ter wereld mocht brengen. Ze was immers ook de veertig gepasseerd. Mama zei stralend dat jij Jim, een kadootje was: een bekroning op het geluk van papa en mama.
En je kreeg dezelfde mooie naam als jouw opa: JIM!

Een lustrum, vijf jaar ervoor Jim, was jouw opa bij ons. Bij het weggaan gaf hij Frank een hand en mij een zoen en we wisten allen:

Dit kunnen we nooit meer overdoen...

Lieve Jim, mooie kleine man,
jouw papa is er niet meer, je hebt hem helaas nooit gekend,
TOP vent!
Bezorgd, liefdevol,
Blonde haren, op de motor, in de wind,
maar hij was jouw papa, en Jim, jij was zijn kind!