Herinneren is een vorm van ontmoeten…

niels schatje..ik mis je echt..ik wou dat we nog samen konden zijn..ik wou dat ik nog 1 keer met je kon praten..
maar ik weet dat eht neit meer kan..ik kan tegen je praten maar ik krijg een andwoord terug..
ik mis je echt nlieverd..ik hoop je ooit weer te zien..

laat mij nog 1 keer zien hoe mooi je bent..
geef mij nog 1 blik die ik nooit zou vergeten...
geef mij nog 1 lach die niemand anders kent..
het leven vliegd in 1 seconden vorbij ja voor dat je het wist was het voorbij..
kon je nog maar heel even bij mij zijn

niemand die het weten kan hoeveel ik van je hou
niemand die mij troosten kan in mijn verdriet voor jou
niemand die begrijpt hoe vreselijk ik je mis
niemand die beseffen zal hoe erg die pijn wel is.....

In deze stilte denk ik aan jou.
Het is moeilijk om het een plekje te geven.
Steeds weer komen de herinneringen terug.
Het “waarom” speelt nog door mijn hoofd.

Je lach is er niet meer.
Je spontaniteit mis ik.
Je uitstraling is een beeldvorming geworden.
Zo moet ik je laten rusten.

Ik moet verder,
terugkijkend in dankbaarheid.
Wie en hoe je was,
het kostbare bewaren.

In de momenten van verdriet
kijk ik naar je foto.
Je ogen lachen me toe.
Alsof je wilde zeggen:

Ga verder,
er is nog zoveel werk te doen.
In deze stilte probeer ik te verwerken,
het intense gevoel van leegte.

Overige informatie
niels..jongen..
ik mis je.
ik snap nog steeds niet hoe dit ineens kon gebeuren...
het is zo onbegrijpelijk..

we zaten gewoon op de bank..en ineens zak je weg...zonder dat er vante vooren ook maar iets was...
ik mis je schatje..
niemand zal je vergeten...

als mensen over jou praaten hebben ze het over..
een drukke
blije
en zeer spontaane jongen was niels..
niemand snapt er iets van ..
en iedereen is er ook echt nog kapot van..
je had nog zoveel geplant..

we misse je ...nielske..maatje...of je andere bijnaam paaltje...
dat waaren de zoals jij wel eens genoemt werd...
rust in vrede lieve schat..en ik zie je ooit weer en dan kunne we verder..