Lieve lezers, Toevallig kom ik dit bericht tegen van het overlijden van Niesje Klem en het dééd me wat. Al zo'n 50 jaar komt 3 maart elk jaar in mijn gedachten en denk ik aan Nies(je voor mij). Waarom kent niemand mij dan? Dat zit zo: op de leeftijd van 9 a 10 jaar vierde ons gezin vakantie in Limburg en daar kwam na een paar dagen nog een ander gezin bij, het gezin van Niesje, met een oudere broer (Roef?) en haar ouders. Het kaatsenballen was populair toen en toen ik dat aan het doen was, kwam Niesje aan, net gearriveerd. Ik vroeg of ze ook met twee ballen kon ballen en ja, dan kon ze zeker! We hebben het zó leuk gehad die ene vakantie met elkaar! Zij, donker haar, klein paardenstaartje, lief meisje, sportief, open....en allebei in 1956 geboren! Maar ja, de vakantie was voorbij en we hebben elkaar nooit meer gezien of gesproken. Ik heb het nog wel geprobeerd, maar helaas.....
Uit mijn gedachten is ze dus nooit geweest en die 3e maart denk ik dus nog steeds elk jaar aan haar. Stom dat ik er nooit aan gedacht heb op internet naar haar te zoeken... Deze keer wél dus, maar nu zie ik dat ze is overleden.... en ben ik te laat. Zo jong nog, wat een verlies voor de familie,de kinderen, kleinkinderen misschien. Ik hoop dat ze wel gelukkig is geweest. Ze heeft (een deel van) de Camino gelopen, begrijp ik, iets dat ik ook al jaren wil doen en er maar niet van komt. Ben echt een beetje aangeslagen door haar overlijden en ik weet dat het al bijna 2 jaar geleden is dat ze is overleden, maar ben tóch blij dat ik haar heb teruggevonden. Ik zal op 9 juni nog een kaarsje voor haar branden.
Sterkte voor de familie die haar nog steeds zal missen!
