Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Jade, je bericht op deze pagina doet me verdriet. Je vader is bij je, maar kan je dat niet vertellen. Hij wou je niet verlaten. Voor hem moet je sterk blijven, zoals hij was. Genieten van het leven, zoals hij deed. Je BENT het mooiste meisje van de wereld voor hem!! Hij wou jullie niet in de steek laten, het lot bepaalde anders, dat doet hem net zo veel pijn als jij pijn hebt. Blijf sterk, en maak voor hem juist een prachtig leven van jouw leven die hij jou heeft gegeven. Dat is wat hij zou willen. Ik wens je sterkte in je opgroeiende leven en vindt de hulp die je nodig hebt. Liefs, een oude vriendin van je vader

Lieve papa, het is al 3 jaar geleden sinds mama mij en Storm haalde en ons het nieuws vertelde. Je had toen net een hartstilstand gekregen en ik begon gelijk te huilen. Een maand later, verteld mama dat je bent overleden die gister nacht. De reden waarom ik deze reactie plaats 3 jaar later is omdat ik je nu nodig heb in mijn leven. Ik ben verhuisd vorig jaar en het valt me te zwaar. Ik weet dat ik alles tegen mama kan vertellen maar jij was daar voor al mijn geheimen. Ik ben zo verdrietig, maar ook zo boos. Je zult er niet meer voor me zijn. Ik was negen, jij gaat alles van mijn leven missen. Naar middelbare gaan, puberen, 18 worden, rijbewijs, op mezelf wonen, vriendje, aanzoek, trouwen, kinderen… en wat denk je dan van Julian?! Die zou je alleen herinneren van foto’s. Hoe kan je ons dit aan doen??? Ik word ouder en ik krijg gevoelens ik heb iemand nodig om die mee te delen, ik heb iemand nodig die luistert ik heb iemand nodig die me verteld dat ik het mooiste liefste knapste meisje van de hele wereld ben. Ik heb je nodig en jij laat me in de steek. Storm praat ook niet meer tegen me en haat mij terwijl ik heb nodig heb om mee te praten. Hij is de enige die mij begrijpt in deze situatie en hij laat me gewoon vallen. Door al dit: jou verliezen, verhuizen, geen Storm meer en puberen ga ik nu op therapie. En ik weet dat je moest gaan en ik weet dat je nu gelukkig zou zijn waar je ook bent en dat je nu rust krijgt maar het is te vroeg. Veelste vroeg. Ik huil mezelf in slaap elke dag. Maar ik hou van je, van je donkerste momenten tot de zonnigste. ❤️

Een jaar en 3 maanden later …

Het idee dat je niet meer binnen zal lopen is nog steeds moeilijk te bevatten. Thuis vulde je meteen de ruimte en de leegte is nu des te groter.
We kijken dagelijks naar je foto’s en filmpjes, praten veel en lachen om jouw grapjes.
Je hebt ons en velen anderen zo veel gegeven… zo veel meer dan je ooit hebt beseft. We halen kracht uit de mooie herinneringen en verhalen.

Ik ben dankbaar voor onze verbondenheid, die is ongelofelijk sterk.
Ik voel jouw steun en vraag hulp met het maken van keuze’s. Dat geeft vertrouwen en kracht.
In Juul zie ik jou. Elke dag een beetje meer…

We zoeken lichtpuntjes , en proberen te genieten van de kleine dingen. We voelen ons sterk en proberen het leven weer te leven.
Dat ben ik verplicht aan jou, Juul en mezelf.
In elke nieuwe herinnering maken we een plekje voor jou.

We houden van je … always ❤️

Lieve Norman,
Het moment dat ik met jou in contact kwam, werd al meteen duidelijk dat we dezelfde visie deelden. Het samenbrengen van mensen, professionals een podium geven en dit alles met een hoge standaard. Het echte "fancy" werk, waarmee je mensen omver kunt blazen. Boven verwachting presteren, ookwel regelmatig ten koste van jezelf.

Ik ben dankbaar voor het kunnen delen en momenteel voortzetten van deze gekkigheid. Dat ik mag samenwerken met een te gek team dat jij hebt opgebouwd. En baal ervan dat we niet "echt" samen hebben kunnen werken. Je wordt enorm gemist

Met alle liefde zet ik met trots voort,
waar jij mee begonnen bent.

Norman ken ik uit de wilde tijden in Lisse. We waren tieners. Zijn eerste optredens in De Kroeg. Altijd met een lach en een grap. Een positief mens en een levensgenieter. Dat hij er niet meer is, is een gemis in de wereld, maar vooral voor zijn gezin. Heel erg verdrietig.

Normano! Vriend, mentor, vader, broer. Ik ben onderweg naar die mooie plek van de ceremonie, vandaag precies een jaar geleden. Het was mooi en painful tegelijkertijd. Een prachtige warme zomerdag met fijne mensen die toch allemaal, naast blij om erbij te mogen zijn ondanks de ongewone omstandigheden, ook geschokt waren. Dat gevoel deelde ik. Onwerkelijk, maar het klopte allemaal.. ofzo.. gek he. Sinds die dag voel ik dat onze connectie sterker is dan ooit, ik ben je niet vergeten en dat zal ik ook niet doen. You mean a lot to me mr. Soares. Stay in peace.

🙏🏻❤️💯
Karim