Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Pascal,
Wist je nog? Dat we in de lente buiten mochten spelen tot de lantaarnpalen uitgingen. Dat jij eerder dan ik zonder handen kon fietsen en ik dat zo vreselijk knap vond. Badmintonnen met de ondergaande zon op ons gezicht.
Wist je nog? Tien tellen in de rimboe bij de lantaarnpaal achter onze tuin? Dat jij zo snel kon rennen en de beste verstopplekken kon verzinnen.
En dat we heel veel later nog steeds alleen maar buiten waren. Dat we samen aan de tafel zaten en jij zorgde dat we droog zaten door hard te werken aan een afdak.
Wist je nog, Pascal? In de zomer de sproeier in de tuin waar we geen genoeg van konden krijgen. Het zwembadje in de tuin waarin we speelden tot we het ijskoud hadden, terwijl het 30 graden was.
En dat we met de hele buurt het EK en het WK gingen kijken op de beamer, allemaal in het oranje.
Alle middagen die we in het zwembad in Hoog Keppel hebben versleten. Dat het ons niet zoveel boeide als het ging regenen. We hadden elkaar en onze eindeloze fantasie.
Op vakantie met de caravan, dat we samen gingen kamperen en mam en pap ons naar Tsjechië, Polen en Italië reden en het ons ook niet zoveel uitmaakte naar welk land we gingen. We hadden elkaar en dat was het enige wat telde.
En dat we heel veel later gingen barbecueën in de tuin met de vrienden die we deelden, met de drankjes die we dronken. Eindeloos Kolonisten van Catan en klaverjassen met de lichtjes en de fakkels in de tuin aan. En naar het stadsfeest met je verjaardag.
Wist je nog? In de herfst dat we naar binnen moesten, omdat het weer het niet meer toeliet. Dus we binnen verder speelden met de knex en met de lego. De zitzakken die we hadden gekregen van mam en pap; jij een rode, ik een groene. Dat jij op een gegeven moment naar zolder mocht verhuizen en een veel grotere kamer had met die schommelstoel waar je zo blij mee was.
Dat je Rollercoaster Tycoon 3 op je witte computer had en dat het uren duurde voor hij eindelijk was opgestart. Wat maakte ons dat nou weer uit. We hadden elkaar.
Dat we een tijdje later een Wii hadden gekregen voor kerst en dat de afstandsbedieningen om onze oren vlogen als papa ging tennissen.
En dat we heel veel later samen uitgingen naar 22.24, altijd wel lieve vrienden tegenkwamen en hele nachten doorgingen.
Wist je nog? In de winter sleeën van de bult met vuilniszakken, omdat die veel harder gingen dan een normale slee. Met onze knieën blauw en onze wangen rood. Dat mama me niet wakker had gemaakt, terwijl het sneeuwde en jij al lang buiten was. En dat ik snel mijn jas aantrok om met jou buiten te gaan spelen. Ondertussen had jij in de voortuin met Bram en Anneloes al een hele iglo voor ons gebouwd.
Wist je nog? Dat ik altijd zo bang voor vuurwerk was en jij er geen genoeg van kon krijgen. Alle sloffen rotjes die je kocht en af ging steken met de buurtkinderen.
En dat we heel veel later samen carnaval gingen vieren, omdat we zelfs samen konden feesten. Net zoals we samen konden lachen, konden huilen, boos konden worden op elkaar en zo vreselijk veel van elkaar konden houden.
Lieve Pascal,
Ik mis je. Ik hou van je. Voor ons blijft het nog wel even winter.
Liefs,
Nicole

Lieve Pascal,
Wat ben ik dankbaar dat ik je heb leren kennen. Het begon allemaal op 23 juli 2019 tijdens het stappen in Zakynthos. Het viel mij tijdens deze avond al op dat je bijzonder was. Je vertelde toen met een baco vol trots over je werk bij de marine. Na deze stapavond bracht jij mij samen met mijn vriendinnen bij het hotel thuis. Hierna hebben wij elkaar nog drie keer gezien. Na de vakantie hebben wij als eerste date afgesproken in Utrecht, hierna zijn wij een dag naar de dierentuin in Arnhem geweest en ben jij twee keer naar Delft gekomen. Hierna ben jij 2,5 maand op reis geweest met de marine, naar onder andere Sint Maarten en Curaçao. Wij hielden toen jij op reis was contact en ik genoot van jou verhalen. Je hebt zelfs nog in Sint Maarten een kaart voor mij gekocht en verstuurd, deze hangt al die tijd al in mijn kamer.
Na jouw terugkomst hebben wij meerdere keren afgesproken en op 1 december 2019 kreeg ik officieel een relatie met je. Eigenlijk kennen wij elkaar pas anderhalf jaar, maar het voelt al zoveel langer omdat het al snel zo vertrouwd voelde. Wij vonden het erg leuk om elkaar voor te stellen aan onze familie en vrienden. Je knoopte snel met anderen een gesprek aan en daarom was je zo geliefd bij mijn familie en vrienden. Helaas door corona konden wij niet alle leuke dingen doen waar wij beiden zo van hielden, namelijk naar een feestje gaan, stappen in de stad of een dagje weg. Maar wat ik zo fijn vond was dat wij in deze moeilijke tijd elkaar hadden. Wij keken altijd uit naar het weekend, want vrijwel elk weekend zagen wij elkaar. Jij reed zonder moeite kilometers extra om mij nog eventjes te kunnen zien of om mij weer thuis te brengen. Ook nam jij mij graag mee op pad om Doetinchem te ontdekken. Ik voelde mij thuis in Doetinchem en jij voelde je thuis in Den Hoorn. Doetinchem zal nooit meer hetzelfde aanvoelen nu jij er niet meer bent.
Ik mis de gezelligheid die jij altijd met je meebracht. Ik heb nog nooit zoveel met iemand geappt dan met jou, en daarbij mis ik vooral nu de ‘goedemorgen schat’ en ‘slaaplekker lieverd’ appjes die wij elke dag naar elkaar toe stuurden. Ik mis je knuffels, want je was een echte knuffelbeer. Ook mis ik de avonden waarbij wij lekker aan de wijn, bier, cocktails of port zaten. Ik mis zelfs jou liefde voor kaas. Ik mis de avonden waarbij jij bij jou thuis voor ons kookte en de keuken vies maakte. Ik mis ontelbaar veel dingen aan jou.
Jij was mijn grote steun en toeverlaat en gaf mij zoveel liefde. Ik heb er moeite mee dat je nooit eens iets aangekaart hebt, want ik had je zo graag willen helpen. Het doet mij pijn om afscheid van je te nemen, ik had zo graag zoveel meer tijd met je willen doorbrengen. Pascal ik hou van je en dat zal voor altijd blijven.
Rust zacht lieverd. Dikke kus van mij.

Een van ons is met hem op vakantie gegaan naar het Griekse eiland Zakynthos. Al op de luchthaven om 3 uur ’s nachts liet Pascal je niet zonder een drankje zitten. Hij kwam dan aan met twee halve liters en dan was je nog niet eens het land uit! Zijn doorzettingsvermogen werd ook dáár duidelijk: al ging je met hem op kroegentocht, dan kon hij nog om 9 uur ’s ochtends met een ontbijtje aan je bed staan na slechts een paar uur slaap. Tijdens deze reis heeft hij ook zijn vriendin Sabrina leren kennen. Hij liet zijn maat een middagje op het appartement passen, zodat hij samen met haar lekker in het zwembad kon liggen. Een echte gentleman was onze Pascal.

Pascal de vriend
Pascal was enorm sociaal. Soms kwam je met je warme maaltijd de gang op, en kwam je hem tegen. Hij maakte altijd graag een praatje met iedereen. Tegen de tijd dat hij klaar was, was je maaltijd alweer afgekoeld!
Toch wilde Pascal niet veel over zichzelf kwijt. Hoewel hij vroeger zelf gepest werd en er nog steeds mee zat, heeft hij bij ons geen hulp gezocht. In plaats daarvan, bleef hij maar aan je vragen hoe het dan met jou ging.
Door Corona kon je elkaar veel minder zien en moesten ook wij thuis studeren. Ondanks dat je elkaar niet veel zag, belde Pascal je vaak. Hij had dan grote verhalen over wat hij ging doen met zijn vriendin of wat hij beleefd had.
Pascal, je was altijd zo behulpzaam voor iedereen op zoveel manieren. Hoe graag wilden wij allemaal dat we ook er zo voor jou hadden mogen zijn!
Een van ons heeft een week voor het incident nog een herkansing gehad, waarbij Pascal aanbood om te helpen studeren. Op de gang zei hij nog: “Succes, ik hoop dat je het gaat halen!”
Nou, Pascal, het is gelukt!
Wij hebben veel mooie dingen met je beleefd en veel van je geleerd in de korte tijd die we met jou mochten doorbrengen. Wij hopen dat je daarboven rust hebt gevonden. Je was niet alleen een collega of een vriend: nee, je was deel van onze familie. Lieve Pascal, dankjewel voor alles. We gaan je zien!

door zijn klas van het KMTO

Pascal was een bijzonder persoon in het leven van veel mensen. De laatste jaren mochten wij als klas van het KMTO hem van heel dichtbij meemaken. Ik mag hier namens onze klas iets vertellen over wat we met Pascal hebben meegemaakt.

Pascal die altijd voor je klaar stond
Als er één ding is, dat ieder van ons zegt over Pascal, is dat hij behulpzaam was. Laten we beginnen bij de EMMV, onze eerste opleiding bij de Marine. Pascal had al veel ervaring opgedaan bij de VeVa, waardoor hij veel wist en met die kennis hielp hij iedereen graag. We deden fanatiek aan schoonmaken voor de kamerinspectie en waren één van de weinigen die het goed op orde hadden.
Voor de EMMV stak hij veel moeite in alle opdrachten en groepsprojecten. Al snel verzamelde hij alle info in mapjes, zodat de hele klas hier gebruik van kon maken. Hij was echt een regelaar en kon dingen organiseren, zelfs al was hij geen baksoudste: hij bemoeide zich ermee en vond het geweldig. Die behulpzaamheid leverde hem de verkiezing op van best man van onze lichting.
Die behulpzaamheid van Pascal eindigde niet bij de EMMV. Hij was regelmatig te vinden bij de autohobbyclub.
Hier heeft hij ons meermaals geholpen, zoals een keer bij de wielophang van de auto van een van ons. Hij pakte een sleutel en hielp zonder te vragen fanatiek mee om de moeren vast te draaien. Toen de auto niet op tijd af kwam, bood Pascal aan om een liftje te geven. Twintig minuten omrijden? Dat maakte hem niks uit. Hij dacht altijd aan anderen, en weinig aan zichzelf. Velen van ons zijn wel een keer door Pascal rondgereden. Hij stond voor je klaar. Je kon hem zelfs in het midden van de nacht bellen als je band lek was.
Ook op de boot was geen enkel klusje hem teveel. Van raggen in de puntjes tot pompen vervangen. Bij een van ons heeft hij thuis een hele schuur weten op te bouwen. Hij was nooit te bang om dingen aan te pakken. De hele elektra werd door hem uitgetekend en aangesloten.

Pascal de doorzetter
In het begin van de opleiding had Pascal erg veel moeite, vooral met het vak natuurkunde. Wij en onze docenten kennen hem als iemand die vaak bij avondstudie zat en elke avond mensen om hulp bleef vragen. Ook wilde hij graag samen ’s avonds leren en elkaar overhoren. Je kon met hem om 7 uur afspreken, maar dan stond hij al om 6 uur voor je kamer met vragen over de stof (en natuurlijk, wat we erna zouden gaan doen!)
We hebben weinig mensen meegemaakt die zo extreem gemotiveerd zijn om het benodigde niveau te halen. Na de tijd dat we thuis studeerden in verband met Corona, kwamen we terug op Erfprins. Zijn cijfers werden steeds beter. Wat was hij trots dat hij boven het gemiddelde scoorde. Hij stond gemiddeld boven de 8 en is dus in de laatste jaren enorm gegroeid. Hiermee was hij voor ons een enorme inspiratie en we hebben ongelooflijk veel respect voor zijn doorzettingsvermogen dat sterk bleef, tot in de laatste weken aan toe.

Pascal de levensgenieter
Veel van Pascals leven stond in het teken van vriendschap en genieten van het leven. Nadat hij zijn huiswerk af had, was hij vaak te vinden in de Old Dutch, een soort woonkamer voor ons, voor of achter de bar. Hij hield van darten en was helemaal trots op zijn pijltjes, die hij met een grote glimlach liet zien.
Bij spelletjes moest je hem soms wel 20x de regels uitleggen. Vervolgens ging hij dan halverwege de regels aan ons uitleggen. Iedereen zei dan in koor: “jaaaa, dat weten we Pascal!”, waarop hij onschuldig en lachend om zich heen keek.
Het bleef niet alleen bij darten, poolen en een biertje, want op donderdagavond wilde hij regelmatig eten bestellen. Hij vroeg dan wie er honger had en zelfs als er weinig interesse voor was, kwam Pascal rustig met drie kilo kip aan en at iedereen uiteindelijk mee.
Pascal zorgde voor iedereen. Hij was een gangmaker op elk feestje en wist iedereen te voorzien van drankjes. Je zag dan een hand tussen de menigte met een doosje Flügel, en zo wist je dat Pascal eraan kwam.
Varen vond hij geweldig. Ons takenboek hebben we gedaan aan boord van de Johan de Witt. Sommige van onze mooiste herinneringen met hem, vonden plaats tijdens de havens die we aandeden, zoals cocktails halen op het strand. Hele buckets kwamen aanvliegen tijdens het happy hour. We konden ’s avonds stappen en om half 8 ’s ochtends terugkomen op de boot. Toch was het Pascal die als eerste weer uit bed was om voor iedereen koffie te halen.

6 september 1994, we waren zo trots op jou, Pascal dat we dat aan iedereen de wij kenden hebben laten weten door ze een geboortekaart te sturen.
In de loop van de jaren heb je ons nog meer redenen gegeven om trots op je te zijn:
Je eerste woorden
De eerste stappen
De eerste keer dat je kon fietsen
De eerste dag dat je naar school ging

We zijn vooral trots op de wijze waarop jij als tiener, een ontzettend vervelende schoolperiode hebt afgerond. Je hebt het ontzettend zwaar gehad waar jij je, hoofdzakelijk alleen, door heen hebt geworsteld.

We waren ontzettend trots, toen jij als 16-jarige jongen begon aan je opleiding installatietechniek en ‘s morgens vroeg om kwart voor 6 met je broodtrommel aan de weg stond, om opgehaald te worden, op weg naar de bouwplaats in Utrecht.

Trots, omdat je na 2 jaar in deze richting niet verder kon en zelf de keuze hebt gemaakt om opnieuw volledig naar school te willen gaan. De hele dag stilzitten is niet iets voor jou.

We zijn trots op je aanmelding bij de marine, waar je jezelf duidelijk thuis voelde.
Trots zijn we op de wijze waarop jij tijdens de opleidingsperiode bent opgevallen en door je medestudenten als “best man” van je lichting werd uitgeroepen.
Toch was er één smetje tijdens deze periode, een kleinigheidje met je rugzak, waar vooral Anna last van heeft gehad.

De theoretische opleiding vond je wel eens lastig, maar met hulp van collega's heb je dit allemaal goed afgerond. Je zou na je periode op het KMTO voor 2 maanden naar België gaan en daarna worden geplaatst bij de mijnendienst. Niet jouw eerste keus, maar je hebt daar ook slim gebruik van gemaakt om direct vast te laten leggen wat je na je vaarperiode, over twee en een half jaar, zou willen gaan doen.

Je uniform heb je met trots gedragen. Je stage vaart werd een humanitaire missie naar de Bahama's. Je was zo trots op het feit dat jullie, als stagiair, daar onderdeel van mochten uitmaken. Je hebt meerdere malen gezegd dat dit soort missies een van de hoofdredenen is geweest om je aan te melden.

Ieder weekend kwam je thuis, vol met verhalen over verslagen die je moest maken, oefeningen die je in het kader van je opleiding moest doen en toetsen die werden afgenomen. Ik zei al dat theorie nooit je sterkste onderdeel is geweest, maar je was erg trots op de resultaten die je behaalde.

Ieder weekend had je wel iets te vertellen over je vrije tijd in the Old Dutch, waar je veelvuldig bij het dartbord te vinden bent geweest en de auto hobbyclub.

Trots was jezelf op de verbouwing van onze badkamer, waar je niet alleen het sloopwerk hebt gedaan, maar ook het voortouw hebt genomen voor de vernieuwing.
Plaatsen van een overkapping en andere niet genoemde klussen die je voor ons, je opa en grandma hebt gedaan. Je was er trots op dat je het mocht en kon doen.
Bij De Graafschap heb je de afgelopen zomer een van je verbouwingsideeën uitgevoerd en flink wat uren werk gestopt aan een aanpassing van de bar onder de Groenendaal tribune.

Op zaterdagavond stappen met Remco en Nina, Thomas en Anna, Bas en Ilse, Domi, Max en Kris. De afgelopen zomer was Anton's Biergarten de plek waar jij de reserveringen regelde.
Bas ken je vanaf de peuterzaal, Remco en Thomas heb je op de basisschool voor het eerst ontmoet. Kris, Max en Domi zijn er op latere leeftijd bijgekomen nadat jullie samen in een voetbalteam werden ingedeeld.
Bijzonder fijn om te zien hoe jullie elkaar altijd hebben gesteund.


Zo blij en trots was jij op je relatie met Sabrina. Je was ontzettend graag bij Sabrina, haar moeder Marian, zus Nicole en broer Wesley, dat je bijna ieder weekend dat Sabrina niet bij ons kon zijn, een omweg maakte op je terugreis naar Den Helder. Je moest haar toch even zien.
Ook wij hebben jou, Sabrina, leren kennen als een leuke, gezellige meid, dat graag meedeed met een spelletje Kolonisten, of een kaartspel. Het leek erop dat jullie je soulmate hadden gevonden.

Sabrina, wij zijn ontzettend blij met je steun en aanwezigheid in de afgelopen week. We hebben samen gelachen en gehuild. Samen beslissingen genomen m.b.t. deze bijeenkomst.
Ook voor jou een ontzettend moeilijke periode. Je verjaardag vorige week zal ongetwijfeld een moeilijke dag zijn geweest.
Wij hopen dat we in de toekomst nog vaak samen herinneringen over Pascal kunnen delen.

Pascal, als scheidsrechter bij jeugdwedstrijden heb je vaak voor het einde van een wedstrijd gefloten.
Op 8 februari 2021 heb je dit voor het laatst gedaan

Trots op wie jij voor ons bent geweest, hebben we ook nu jouw overlijden middels een kaart aan iedereen laten weten.

We zullen altijd van je blijven houden.

Deze slechte wedstrijd is voor Pascal afgelopen. We gaan er van uit dat er voor hem een betere is gestart. De door jou gewaardeerde begintune van de Graafschap zal je daarbij ongetwijfeld helpen.

We willen jullie allen graag uitnodigen om samen met ons een kop koffie te drinken en aansluitend een toost op Pascal uit te brengen.

Bert en Familie,

Heel veel sterkte met dit enorme verlies.

Mario Bosveld

Bert en Susan,

We vernamen het afschuwelijke bericht dat Pascal is overleden. We wensen jullie heel veel sterkte en kracht voor nu en de tijd die komen gaat.
Robert en Joyce

Lieve Pascal, beter bekend als onze Barrie. We hebben nagedacht over waarom we je eigenlijk Barrie noemde. Toen we met de vriendengroep bij elkaar kwamen, wisten we het eigenlijk meteen. Barrie stond bij ons bekend als goedzak, gangmaker, klusjesman en als goede danser met extreem losse heupjes. Daarnaast stond je bij ons bekend als iemand die trots was.

Trots op jouw lieve vriendin Sabrina. Je was ontzettend trots toen jij haar voor het eerst voorstelde aan ons en zo blij dat wij het goed met haar konden vinden. Wij als vriendengroep zagen wat voor mooi koppel jullie waren en hoe jij zonder twijfel of moeite op een brakke zondag richting Den Hoorn ging. Jij voelde je daar enorm thuis.

Trots op jouw familie die zoveel voor je betekende. Toen we met jou in het weekend afspraken, was je vaak later omdat jij eerst ging eten bij je familie. Daar hechtte jij veel waarde aan, tijd doorbrengen met jouw lieve familie. Wij hebben als vriendengroep ook gezien hoe hecht jullie als gezin waren. Jij genoot er enorm van als jouw ouders, Bert en Susan, een biertje met ons mee dronken. Wij hebben daar ook heel erg van genoten, we voelden ons altijd welkom. Bij de vraag waar we in het weekend zouden zitten, was het antwoord vaak bij de familie Korterink. Wij kwamen de huiskamer dan ook niet binnen voordat we zelf een biertje uit de koelkast in de garage hadden gepakt. Daarnaast nam je graag je lieve zusje Nicole mee als wij een drankje gingen doen in de stad, wat wij erg gezellig vonden. Het typeerde jou; je wilde met zo veel mogelijk dierbare mensen plezier maken.

Op zondag, hoe brak je ook was na een geweldige avond stappen, ontbijtte je nog om 10 uur ’s ochtends met je familie. ‘Je moet flink wat koffie drinken en eieren bakken’, zei jij. Voor jou was dat misschien de gouden tip tegen een kater, maar wij voelden ons meestal ellendig de dag daarna. Toen je de volgende dag nog wel eens langskwam omdat je iets was vergeten, kon je enorm lachen om onze zondagse brakke hoofden. ‘Zoooooo, wat heb jij gedaan’, zei je dan glunderend. Zelf had je namelijk nergens last van door je ultieme anti kater ontbijt. Je kon daarbij ook genieten als je ons een smerig drankje voorschotelde en wij dit onwetend opdronken. Jij wist wat er ging komen, wij nog niet. Elke keer hadden wij spijt, maar jij had de grootste lol.

Ook was jij trots op jouw vriendengroep. Dat jij trots op ons was, staat als een paal boven water. Je dacht bij speciale gelegenheden als eerste aan de vrienden. Zo appte jij Anna wanneer ze haar scriptie moest verdedigen om haar succes te wensen. Je gaf daarbij aan dat jij zeker wist dat het haar ging lukken. Je geloofde in je vrienden. Daarnaast appte je Remco met een felicitatie dat hij oom was geworden. Je was zo attent, dat je zulke appjes vaak stuurde voordat iemand zelf op de hoogte was van het nieuws. Ook voor klusjes was je niet uit het veld te slaan. De omstandigheden maakte voor jou ook niet uit. Zo zei jij op een zaterdagavond, toen je redelijk wat glaasjes op had, dat jij de lampen van Domi en Janneke die zondag wel even zou maken. Iedereen dacht, ‘eerst zien, dan geloven’. Toch stond je daar dan op de zondagochtend fris en fruitig bij Domi en Janneke op de stoep om ze te helpen. Niks was teveel gevraagd voor jou, anderen helpen was verankerd in jouw persoonlijkheid.

Je hield van een praatje maken. Of dit nou telefonisch was of face to face; wij wisten vooraf dat het praatje met Pascal zeker een half uur ging duren. Op het voetbalveld, toen jij als grensrechter acteerde, dachten wij zo nu en dan dat je een praatje wilde maken. Wanneer iemand van ons dan naar jou liep om te vragen wat er was, deelde jij biertjes uit tijdens de wedstrijd. Biertjes uitdelen tijdens de wedstrijd deed je wel, ons helpen aan de overwinning kwam niet in jouw woordenboek voor. Ook al ging het over een wedstrijd in de vijfde klasse van het amateurvoetbal; in ons voordeel vlaggen deed je niet. Je was hier een te eerlijk en integer persoon voor. Op dat moment baalden wij daar natuurlijk wel eens van, nu kunnen we alleen maar waarderen dat je dicht bij jouw normen en waarden bleef.

Wanneer we op vrijdag of zaterdag avond een appje met ‘jo’ kregen, wisten we dat het een mooie avond zou worden. Die ene keer dat jij niet mee ging tijdens Koningsdag, merkten we hoe enorm wij jouw aanwezigheid misten. Midden op de dansvloer drankspelletjes doen, apfelkorn met bier en andere vieze shotjes bestellen, aan het radje draaien bij Bubbels of Moscow, aan de paal hangen en plaatjes aanvragen. Zo zagen de avonden er uit als jij er bij was. Daarnaast hebben wij met regelmatig met verbazing gekeken wat jij allemaal in jouw jaszakken kwijt kon. Een fles lenzenvloeistof, een lenzenpotje, een pakje Camel, aanstekers, sleutels, wat losse bonnetjes en papieren; het kon en paste allemaal. Je vond het ook leuk om activiteiten te organiseren, zoals een online spelletjesavond. Jij was de gangmaker binnen onze vriendengroep. We kunnen ons niet voorstellen dat we nu elke keer je warme en vrolijke gezelschap moeten missen.

Jouw verjaardag op 6 september wilde je altijd groots vieren. Je zei vaak bescheiden dat je het klein wilde houden, maar toch waren dit grootse en gezellige feestjes. Van een lekker drankje was jij niet vies, maar ook een lekker eten ging er bij jou wel in. Eerst was de bittergarnituur je specialiteit, toen kwam de picollini fase. Je pakte altijd uit op je verjaardag, niemand kwam ooit iets te kort. De periode rondom jouw verjaardag is ook de periode van het stadsfeest in Doetinchem. Soms combineerde je dit, maar je hield het liever gescheiden. Twee feestjes achter elkaar, dat klonk voor jou als muziek in je oren.

Ook zullen we de oud & nieuw avonden nooit vergeten. Ook hier waren we vaak bij huize Korterink te vinden. Top 2000 aan, zelf oliebollen bakken met je vader en keihard ‘someone like you’ van Adele meezingen. Je appte doorgaans enkele dagen voor oud & nieuw naar alle vrienden of wij zelfgemaakte oliebollen wilden. Gelukkig heb je afgelopen oud & nieuw bij een gedeelte van ons jouw zelfgemaakte oliebollen langsgebracht. Dit was voor ons een absoluut lichtpuntje in deze lockdown periode.

Toen wij aan jou vroegen hoe het met je ging, zei je altijd ‘goed, heel goed zelfs’. We hebben jouw eenzaamheid niet gezien. Je hebt je gedachten altijd voor jezelf gehouden en je wilde niemand belasten. Je vertelde ons wel dat je het moeilijk vond dat je de vriendengroep niet meer zag door corona. Wij vonden dit ook bijzonder moeilijk. Waar wij er van overtuigd waren dat we binnen binnenkort weer op het terras van Antons Biergarten zouden zitten, zag jij helaas geen licht meer aan het einde van de tunnel.

Je was een enorme vechter, je moest en zou slagen bij de marine. En dat lukte je. Alles wat jij deed, deed je goed en met veel passie. Daar hadden wij als vriendengroep enorm veel bewondering voor. Helaas kon je het niet meer opbrengen om te vechten. Hopelijk heb je de rust gevonden waar je naar op zoek was. De mooie momenten zullen we altijd blijven koesteren, geen avond zal meer hetzelfde zijn. We missen je hier en je zal nooit worden vergeten.

Een groot gemis, een laatste vaarwel.Maar in jullie hart en herinneringen blijft hij zeker wel. Met alle passie die Pascal had blijft hij voor altijd in jullie hart. Onbegrijpelijk zo’n groot gemis wij wensen jullie alle kracht en liefde voor nu en zeker in de toekomst. Liefs Eduard Grietje Ramon en Laurens