Ik heb met Paul samen een antal cursussen gevolgd bij ICL, toen we collegas waren bij Console Infosystems. Paul was een aardig mens, zoeen waarvan je wel iedere collega zou willen hebben. Ik schrok ervan te lezen dat hij overleden is. Ik wens al zijn dierbaren veel sterkte toe.

Voor Ida en familie,
Paul ontmoete ik als collega van de andere beleidsafdeling. Als actuarieel geschoolde dacht hij graag mee over de sommen die we maken. Hij legde goed uit wat er aan details bij kwam kijken als we het met iets te grote lijnen wilden aanpakken. En zelf pakte hij de spreadsheets natuurlijk ook gedegen aan. Ook elkaar spreken over weekend- en vakantietijdsbesteding was fijn met Paul. Hij luisterde en kon met wat doorvragen ook genoeg vertellen. Zijn passie voor natuur en vogels trof mij.
Wat een groot verdriet om nu zonder hem verder te moeten. Veel sterkte.
Arjen

Ik heb werk op dezelfde afdeling als Paul en heb vaak met hem samengewerkt. Wat mij bijblijft van Paul is zijn “stille kracht”. Hij was vaak bescheiden en op de achtergrond aanwezig en dat in een tijd waarin profileren van jezelf heel belangrijk wordt gevonden. Maar zodra ik niet wist hoe iets in elkaar zat, belde of mailde ik Paul. Altijd was hij bereid om te helpen. De zekerheid dat Paul er altijd was om alles geduldig (en in mijn geval minstens drie keer) uit te leggen en met voorbeelden toe te lichten, was eigenlijk veel te vanzelfsprekend. Paul was bij uitstek de collega bij wie je altijd terecht kon met je vragen.
Na zijn uitleg kon ik dan weer met een gerust hart een bespreking in gewapend met zijn kennis. Dat was dé kracht van Paul: zijn geduld, de rust die hij uitstraalde en je kon als collega en mens altijd op hem rekenen. Geregeld gingen we ook even samen koffie te drinken om op het persoonlijke vlak even bij te praten. Hij was altijd geïnteresseerd in mij en mijn gezin, ook nog toen hij zelf al ziek was.
De liefde van Paul voor dieren, met name vogels, is bekend. Hij vertelde er graag over.

Paul staat bij ons thuis bekend als “Paul van de dierenplaatjes”.
Dat is gekomen toen de AH een aantal jaren geleden kwam met een actie kwam om dierenplaatjes te gaan sparen. Paul bood direct aan om mee te helpen om de plaatjes voor mijn zoons te sparen. Geregeld kwam hij met een hele stapel plaatjes aan. Toen mijn zoons nog 2 of 3 plaatjes misten, ging hij onmiddellijk regelen dat die ontbrekende plaatjes er ook kwamen. Wat bleek: Paul spaarde de plaatjes zelf net zo hard als mijn kinderen. Typisch Paul ook om de ontbrekende plaatjes van mijn kinderen eerst aan hen te geven en dan pas zelf te kijken welke hij nog miste!

Het was fijn dat Marianne en ik vandaag de herinneringen van onze afdeling met jullie konden delen bij de afscheidsdienst.
Paul bracht het beste in ons als mens en collega’s naar boven. Ik zal hem erg missen.

Gina van Ginkel