Paul Zwinkels werd geboren op 5 februari 1928. De laatste woonplaats van Paul was Wateringen.

In Memoriam Paul Zwinkels
Pa was de oudste zoon uit een tuindersgezin uit Wateringen van 14 kinderen. Werd op een gegeven moment tuinder aan het Wenpad in Poeldijk. In 1959 trouwde hij met onze ma en gingen ze op de tuin wonen. Na 8 jaar kwamen 3 zoons ter wereld, niet tegelijk hoor. Ik kan me nog herinneren dat pa tomaten teelde en daarna overging naar de aubergineteelt. In de zomer was het hard werken, in de winterperiode rust en was pa bezig met onderhoud en klussen. Klussen was echt zijn ding. Voor alles had hij wel een oplossing en hij maakte veel handige hulpmiddelen zelf. Ik zei wel eens tegen hem: je had wel timmerman kunnen worden.

Het telen van aubergines heeft hij jaren gedaan. Met hulp van kippenmest en gedroogd runderbloed werden het mooi glimmende paarse vruchten.
Wij hielpen hem in onze vrije tijd en ma stond alles weg te sorteren. Begin jaren ’80 kwam er fusarium in de teelt. Heel besmettelijk en kostte veel geld. Toen is pa overgeschakeld naar de paprika. De substraatteelt deed zijn intrede, maar bij gebrek aan opvolging zag pa het niet zitten in zijn eentje met een pieper te gaan lopen. Juist in een leeftijdsfase dat je het wat rustiger aan hoopt te gaan doen.

Pa verkocht daarom zijn bedrijf en we verhuisden naar De Nesse in Wateringen. Een hele overgang voor ons van de vrijheid aan het Wenpad naar een woonwijk. Pa ging werken bij Flip van der Knaap en zijn zoons, ook in Wateringen. Zij schakelden net over naar de aubergine-teelt en konden pa daarom goed gebruiken. Hier heeft pa gewerkt tot zijn 63e.
Gedurende zijn hele leven heeft pa zich letterlijk krom gewerkt, maar toen was het mooi geweest.

Ondertussen had hij tijd gekregen om samen met ma lekker op vakantie te gaan en fietsten zij ook veel. Onderweg genoten zij van de natuur en vooral paarden trokken pa’s belangstelling. Even bij Zegwaard in Delft om de hoek kijken. Schitterend vond hij dat.
Daarnaast ging pa steeds meer vrijwilligerswerk doen voor de kerk. Vooral het onderhoud aan het graf en het hovenierswerk gaf hem veel voldoening. Maar het tuindersbloed bleef kriebelen, want pa stortte zich op de fuchsia. Hij teelde vele soorten en deze werden jaarlijks tentoongesteld tijdens de fuchsiashow in het Hofpark.

Fijn dat pa en ma ons altijd vrij hebben gelaten met onze studiekeuze. Als we maar ons best deden. Hierna vlogen wij achtereenvolgens het huis uit en pa hielp ons met klussen. Of het nou bestratingswerk was, een schuur bouwen, behangen, verwarmingsbuizen verleggen, maakt niet uit. Pa had het gereedschap en de kennis.

Pa en ma wilden gelijkvloers wonen en kochten daarom een appartement aan de Van Egmondlaan. Pa werd uiteraard de klusjesman van het complex, want stilzitten zat niet in zijn aard en vond dit een mooie hobby. Ondertussen werden 6 kleinkinderen geboren en hier genoten pa en ma erg van. Aan de Van Egmondlaan hebben ze ruim 20 jaar met veel plezier gewoond.

Ma had steeds meer zorg nodig, dus ruim 1,5 jaar geleden werd het appartement verkocht en trokken pa en ma in een mooie kamer, op het zuiden, in de Ark. Toen we de schuur van pa leegruimden bleek weer eens hoeveel gereedschap hij had.

De verhuizing naar de Ark bleek voor pa een pittige overgang. Waar hij tot deze verhuizing niet ouder leek te worden, terwijl hij toch al 90 jaar was, veranderde hij in De Ark rap in een oud mannetje. Vooral het feit dat hij licht dementerend raakte vond hij vreselijk, al praatte hij daar niet graag over. ‘Niet klagen maar dragen’, was zeker van toepassing op hem.
Dit terwijl ma juist lichamelijk opknapte door de vele meters die ze maakte met de rollator.

Vorige week zondag ging het vrij plotseling verder bergafwaarts met pa. Het laatste hoofdstuk bleek te zijn begonnen en gelukkig voor een ieder heeft dit niet al te lang geduurd. Pa bedankt voor alles en het ga je goed!


Op dinsdag 14 april 2020 is Paul Zwinkels overleden. We zullen hem missen en met veel liefde aan hem blijven denken.