Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Peter Duijn

21-12-196519-08-2016

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Peter
        reactie 53   |   niet OK
        Ik ga je nooit vergeten

        Simon - Nieuwegein
        21 augustus 2021

        Deel deze pagina:

      • reactie 52
        Caroline

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Caroline - Santpoort

        23 december 2016

      • M'n broer
        reactie 51   |   niet OK

        Tja, daar sta je dan... Op een plek waar je helemaal niet wilt staan. Hoe oneerlijk en wat een ongelofelijke pechvogel ben jij. Dat je een pechvogel bent geef je pas sinds de afgelopen weken toe. Voor die tijd wilde je daar niets van weten. Jij zag overal nog wel iets positiefs aan, zelfs al hing dat zwaard van Damocles constant boven je hoofd te bungelen. Bij de pakken neerzitten was aan jou niet besteed. Wat heb ik een bewondering voor jou hoe je met alles bent omgegaan. Voor treuren was nog tijd genoeg zei je altijd, en die tijd is nu keihard aangebroken.

        Mijn hele leven ben je al in mijn leven, je bent dan ook mijn grote broer. Degene tegen wie ik mijn hele leven al opkijk. Dat begon in onze jeugd, je bent vijf jaar ouder dan mij dus alles wat je deed was gaaf voor mij als kind. Interessante muziek, je vrienden, je kamer waar ik niet in mocht en alle dingen die jij en Frank deden wat ik dan natuurlijk reuze interessant vond.

        Ook in de sport heb ik geprobeerd net zo goed te zijn als jou, dat is me ten dele gelukt maar lang niet helemaal. Ik heb ooit eens beweerd goed te zijn in squash, had ik een tijdje gedaan via het werk en ik had de lef jou uit te dagen aangezien jij niet eerder een squash racket in je handen had gehad, dacht ik.... Ik geloof dat ik geen punt heb gemaakt in ons potje. Maar alles wat je deed met een bal kon je gewoon meteen. Soms ook wel een beetje irritant.
        Het enige talent wat we samen hadden was ins zangtalent, dat talent hadden we dus.... niet.

        Ik vond het altijd geweldig om samen met jou te dubbelen, vroeger met tafeltennis op de Kennemerland kampioenschappen. Die hebben we dan ook een jaar gewonnen. En later, zelfs nog kort geleden met tennis. We hebben best aardig wat toernooitjes gewonnen. Je lag altijd helemaal blauw als ik in de eerste game geen bal normaal sloeg en ging me uitlachen omdat ik dan zenuwachtig was. En ik maar uitleggen nee, niet zenuwachtig, ik wil het gewoon heel erg graag goed doen, zodat je nog wel met me wilde spelen.

        Onze band werd maar hechter en beter. Het was ook gewoon fijn bij je te zijn, we konden ontzettend lachen maar ook hele gesprekken voeren. Allerlei uitstapjes hebben we gemaakt door de jaren heen. We gingen ooit naar Torhout Werchter, vond jij leuk met je motor en tent. Enige probleem was was dat je je motor rijbewijs nog niet had. Dus gingen we dan maar met je FIAT ritmo en de tent op weg. Er kwam steeds meer regen onderweg, zo erg op een gegeven moment dat we maar besloten een hotelletje in Brugge te nemen. Dus de eerste dag lekker rondgelopen in Brugge, heerlijk uit eten geweest en rustig en droog geslapen. Tweede dag wel naar het festival geweest en de hele dag tot onze knieën in de modder gestaan. Maar dat mocht de pret niet drukken en genoten hebben we. Een halve kip eten en je haren afvegen in je haar.
        Toen je later wel je motor rijbewijs had gaf je je auto gewoon aan mij, ik kreeg hem gewoon. Ik had net m'n rijbewijs en dat vond je dan leuk, kon ik ook lekker rondrijden zei je.

        We zijn ook samen vloeren wezen kopen voor je flat op Sandenburg. Alle verkopers gingen het technische verhaal aan jou vertellen, hoe de vloer te leggen, hoe te schuren en onderhouden. Maar als het op het schoonmaken aankwam dan richten ze het woord naar mij. Als ik dan zei dat ik niet van plan was om de vloer te gaan schoonmaken keken ze best verward naar jou met ook wel wat medelijden. We lieten ze dan altijd in de waan en vertelde dan niet dat ik je zus was en niet je vriendin. We kregen wel overal wat te drinken en eventueel wat erbij, dus gingen we ook zaken af waar je helemaal niet van plan was te kopen maar waar ze wel lekkere koffie hadden.

        Ik heb zo nog wel tientallen verhalen over de dingen die we samen hebben gedaan. Zal ze maar niet allemaal vertellen anders staan we hier morgen nog.

        Toen jij de darmkanker kreeg zijn we als gezin best naar elkaar toe gegroeid. Frank nam onbetaald verlof om in de zaak te helpen toen jij geopereerd moest worden. Mam, pap en ik waren daar zo trots op en ook op jou, na een week mocht je alweer naar huis en je knapte met de dag op. Je deed het zo goed!
        Vervolgens ging het mis bij mamma en daar hebben we met elkaar mee gedeald, veel samen geweest, gepraat, gelachen, gehuild en zo zijn we daar best goed doorheen gekomen.

        En toen kwam het nieuws in oktober, de kanker was terug en wel uitzaaiingen in je longen. Vele ziekenhuisbezoeken volgden en bij opnames werd ik jouw contactpersoon. Ik ben vereerd dat ik die taak mocht vervullen van jou.

        Je grootste trots zijn jouw meiden: Dewi en Luna, zij zijn jouw hele leven en voor hun had je nog zo graag verder gegaan. Alles meemaken wat zij nog gaan beleven, dat was jouw grootste verdriet. En de tatoeages met jouw vingerafdruk vind je echt fantastisch. Nu blijf ik leven zo lang als zij leven zei je. Daar hoef je je echt geen zorgen over te maken, vergeten word je nooit.

        Buiten hun, je zorg om pappa, die maar zegt dat het andersom had moeten zijn. Daar kon je niets op zeggen en dat vond je moeilijk. Je hebt me laten beloven dat ik ze alle drie in de gaten moet houden dus dat zal ik doen, met alle liefde die ik in me heb.
        Frank, je vrienden en ik gingen ons wel redden zei je. Wij zijn sterk dus dat kwam wel goed. Nou Peet, zo voelt het nu niet hoor maar ik ga m'n best doen.

        Hoe dapper, kranig en nuchter ben je met alles omgegaan. Wat ben ik trots op jou. Nooit heb je geklaagd waarom het jou overkwam, het was nou eenmaal hoe het was. En wat heb je een moeilijke keuzes moeten maken, maar wat heb je het waardig gedaan. Nooit meer hoor ik "hey zus" als ik binnenloop en lach je naar me met jouw oprechte glimlach. Ik ga je vreselijk missen en hou zo veel van jou.

        Kussie je zussie


        Simone - Santpoort Noord
        8 november 2016

        Deel deze pagina:

      • Schokkend
        reactie 50   |   niet OK
        Pas gisteren hoorden wij dat Peter was overleden. We wisten natuurlijk dat hij ziek was, maar het komt als een schok. Wij kennen Peter allebei van het tafeltennis bij Spaarne. We herinneren hem als een vreselijk aardige en vrolijke jongen (en later man). Ik (Jeanine) zal nooit vergeten hoe hij mij inwijdde in de regels van het tafeltennis. Tijdens wedstrijden legde hij mij uit hoe alles in elkaar zat. Zo vertelde hij dat een speler een bepaald soort rubber had. Hij noemde dat "kutrubber". Ik ben dat woord altijd blijven gebruiken. Ik (Henk) heb hem de laatste jaren regelmatig bij TTV Rapidity ontmoet. Wat opviel was zijn kracht en optimisme tijdens zijn ziekte.
        We zullen hem nooit vergeten en we missen hem. We wensen zijn kinderen en familie ontzettend sterkte en kracht.
        Veel liefs
        Jeanine Conijn en Henk van Diijk

        Jeanine en Henk - HEEMSKERK
        30 september 2016

        Deel deze pagina:

      • Neef
        reactie 49   |   niet OK
        Hallo Peter,
        Als neef begonnen wij zowel bij jou thuis als bij mij thuis met tafeltennis. Ik werd lid van de vereniging GTTC. Jij kwam toen ook op die club en we hadden denk ik mij te herinneren meteen clubkampioenschappen, natuurlijk moesten we tegen elkaar en jij versloeg me, heb natuurlijk gehuild, maar ja niet wetende dat je veel en veel beter was dan mij.
        Met je broer Frank en mezelf op vakantie naar camping Het Grote Bos in Ermelo. Vreselijk gelachen daar, wij met zijn drieën die mochten blijven staan terwijl die andere gasten eraf werden gestuurd terwijl wij net zo hard meededen.
        Het contact is niet hecht gebleven maar als we elkaar zagen was een groet het minimale.
        Rust zacht man Groet je neef Arthur

        Arthur - Haarlem
        17 september 2016

        Deel deze pagina:

      • Printsquare v1.0
        reactie 48   |   niet OK

        'Een relaxt, enthousiast & vooral aardig persoon' is het eerste wat in me opkomt, maar spreek ook namens mijn collega's. Leuke momenten met Peter meegemaakt tijdens de opbouw van de Bejo Open Dagen en onze bezoeken aan het 'pittoreske' pandje in Haarlem om dingen door te spreken. Via Ronald werden we op de hoogte gehouden van de situaties en condities. Helaas helaas, niet wat we wilde horen natuurlijk. Ikzelf ben erg blij dat ik Peter nog geAppt heb tijdens zijn verblijf in het Hospice. Was makkelijker voor Peter… Er volgde een klein gesprekje daar waar hij afsloot met "…Pluk de dag. Thnx voor het berichtje en groetjes daar!!!…". Uiteraard gedaan! ;) Sjah…

        Toen de crematie plechtigheid. Heel indrukwekkend! Mooie woorden gesproken… en de muziek > Bowie, Sting met Desert Rose… die kwam wel ff hard binnen! Pfoe…

        Namens ons veel sterkte de komende tijd… Ik wist dat deze meegestuurde foto er nog was ;) Voor ons in ieder geval een dierbare foto…

        JuR [en collega's] - Bejo Zaden BV
        ------------------------------------------------------------------------
        Foto: 4 juli 2013 - Afdeling PR&Design [vlnr: Ronald, Hank, Petra, Peter, Nathalie en mijzelf achter de lens] van Bejo Zaden op bezoek bij Printsquare.


        Jurgen - Dirkshorn
        7 september 2016

        Deel deze pagina:

      • Tafeltennis Idool
        reactie 47   |   niet OK
        Peter was mijn idool als het gaat om tafeltennis in de tijd bij T Spaarne. Een vloeiende techniek die ik altijd probeerde na te spelen. Ik bewonderde zijn geweldige topspin spel. Ik heb weinig contact na die tijd met Peter gehad maar kwam hem nog wel een tegen op de golfbaan. Met zijn overlijden ben ik geraakt in mijn tafeltennis hart. Ik was me er nooit meer bewust van maar met dit verlies sterft toch een stukje van mezelf af....ik wens de gehele familie, kennissen en andere nabestaanden veel sterkte met dit grote verlies!

        Dennis - Hoofddorp
        5 september 2016

        Deel deze pagina:

      • Zo onwerkelijk
        reactie 46   |   niet OK
        Lieve Peet,
        Vanavond hebben we weer broccoli schotel gegeten. En weer moest ik aan je denken. Wat een ongelofelijk gemis. En als ik dit al voel, hoe moet dit dan voor je lieve meiden, broer, zus, vader en alle andere lieve mensen om je heen voelen? Zo onwerkelijk.
        De afgelopen anderhalf jaar hebben we een mooie vriendschap op mogen bouwen. Bijna dagelijks hadden we app contact. 'Hoe was jouw dag vandaag? Nog leuke dingen gedaan?' Hierop volgde dan altijd een zakelijk betoog, een relativerend antwoord, een enorme knipoog en lachende smiley of een opbeurend antwoord. Of een tip voor een gerecht, zoals de broccoli schotel die gelukkig in goede aarde viel bij je meiden.
        's Avonds gestrekt op de bank speelden we dan vaak nog een potje Trivia crack, waarbij de meest vreemde vragen ook nog apart over de app werden besproken.
        Tijdens een wijntje bij Viqh, etentje of wandeling door de duinen en langs zee bespraken we alles. Met jouw relativeringsvermogen en tomeloze positieve instelling was ineens de fles weer half vol en konden we erom lachen.
        Je vertelde graag en trots over je meiden, je bedrijf, je voormalige sportcarriere ;-), maar was ook oprecht geinteresseerd in mijn werk en leven.
        Het blijft zo onwerkelijk dat je er niet meer bent, zo leeg en zo oneerlijk.
        Maar als je ons iets hebt meegegeven dan is het vooral te genieten van de mooie dingen die er wel zijn. (Ik zie je al helemaal boven op je wolkje dit volgen met je karakteristieke lach op je gezicht.) Het gemis is er niet minder om. Dag lieve vriend, tot ooit. Liefs Ellen





        Ellen - Heemstede
        4 september 2016

        Deel deze pagina:

      • reactie 45
        San

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        San - Zandvoort

        4 september 2016

      • Dag vriend!
        reactie 44   |   niet OK
        Peter,

        Volgens mij kennen we elkaar al van kinds af aan, ik woonde in de Prof.Donderslaan en jij in de Edward Jennerstraat? Toen jullie verhuisden naar Hondsbos gingen wij naar Vredenburg, we woonde weer vlak bij elkaar. We hebben samen gesquasht, zijn naar Groningen (Basketbal) geweest en gingen heel vaak samen op stap. Ik kan me nog herinneren dat we plm. 20 jaar geleden samen eindigden in de Musketiers, we kwamen op de fiets aan en jij zat achterop bij mij, ik stapte eerder af dan jij en de fiets viel naar achter, we lagen blauw van het lachen op dat moment, de volgende morgen was jij ook blauw maar niet van het lachen maar van de beurze plekken.
        Hierna is het contact alleen maar intenser geworden en gingen we om de paar maanden eten met Bart, Ruud, jij en ik. Wat verheugde ik me er altijd op om weer een etentje met de "mannen" te hebben, ik denk dat we bijna alle restaurantjes in Haarlem wel gezien hebben. Eerst een drankje bij Studio, jij zei dan altijd als we neer geploft waren op het terras, "wat heb ik verlangd naar dit eerste biertje". Meestal koos Ruud, Bart of ik het Restaurant uit, altijd exclusief en iets bijzonders, jij vond het altijd goed. Totdat jij zei; "ik kies wel een keer een restaurant uit in Zandvoort". We waren zeer benieuwd naar Peter zijn keuze, uiteindelijk had jij gereserveerd bij de plaatselijke Chinees. Het was toch weer erg gezellig en ook lekker gegeten. De laatste maanden van jouw leven konden we niet meer naar een restaurant, toen hebben we met Bart en Ruud erbij nog een BBQ gedaan bij jou thuis, zelfs toen had je nog genoeg humor, bij het eerste verbrandde zwarte worstje zei je; "geef die maar aan mij, voor mij maakt het toch niets meer uit... "
        Wat een bewondering heb ik gehad hoe jij met je ziekte omging elke keer na een tegenslag bleef jij toch positief.
        Vriend bedankt voor alle mooie momenten , ik zal je missen.
        Voor alle familie leden heel veel sterkte met het verlies van Peter, hij was een fantastisch mooi mens!

        Richard van der Plas - Haarlem

        Richard - Haarlem
        3 september 2016

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.