Peter zat samen met mijn Thom op de “kweekschool”. Ik heb hem daar leren kennen. Het leven was in die periode niet echt gemakkelijk voor Peter. De vriendschap tussen Peter en Thom en met mij was best een beetje bijzonder. Na het afstuderen zagen we elkaar niet vaak maar onze ontmoetingen liepen toch als een rode draad door het leven. We waren er getuigen van hoe gelukkig Peter en Sebas samen waren en hebben genoten van de gastvrije ontvangst die er altijd weer was. Toen Peter de laatste keer ziek werd en de “uitslag” kreeg waren we in eerste instantie van plan langs te komen maar we bedachten ook dat we beter de ruimte konden geven aan alle close vrienden die jullie hebben. Dat wil niet zeggen dat jullie uit onze gedachten waren. Heel vaak spraken we erover en keken of we op de media iets konden vinden over jullie. En dan nu op Peter zijn verjaardag lezen we dit droeve bericht. Sebas dit moet heel moeilijk voor je zijn. Jullie waren zo’n bijzonder, gezellig en gelukkig stel. Heel heel veel sterkte en Peter en jij zullen altijd een plekje in ons hart houden.

Mareike Langerwerf

De ruim vijfentwintig jarige samenwerking met Peter binnen het Daltononderwijs heeft tot op de dag van vandaag een goede herinnering achtergelaten.
Sebas, mede namens Hanneke, heel veel sterkte en begrip toegewenst.
Huub.

Lieve Sebas,
Gecondoleerd en sterkte met het verlies van Peter. Regelmatig denk ik aan hem en jullie. Zijn schilderij, daar geniet ik nog elke dag van. Tamara

Hoewel ik wist dat Peter kwetsbaar was, kwam de kaart met het bericht van zijn overlijden toch als een schok. Hij vocht zich immers altijd terug! Nu blijkbaar niet. Een persoonlijkheid is heengegaan.
Mijn herinnering aan Peter (en aan jou Sebas) zijn nauw verbonden aan de Nederlandse Daltonvereniging. Samen hebben we de aanzet gegeven aan een professionele vereniging. Hij was de eerste ambtelijk secretaris. Het was zijn idee, omdat hij juist in een moeilijk periode verkeerde toen hij zijn school moest verlaten. En in plaats van weg te zakken in teleurstelling, besloot hij met dubbele energie een andere richting op te gaan: ambtelijk secretaris en daarnaast een intensieve studie om zich te bekwamen in de hogere vormen van management. Het deed me goed dat ik hem mocht helpen zijn integriteit te bewijzen toen ambtelijke instanties meenden dat daaraan getwijfeld kon worden. En dat lukte. Dat was Peter. Strijdvaardig en onverzettelijk als het moest, maar vooral zacht en meelevend met de mensen voor wie hij iets betekende.
Sebas, met deze man in herinnering, wens ik je sterkte en troost.

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd
Erna

Ik vormde samen met Peter van 2004 tot zijn pensionering in 2011 de algemene directie van de Stichting Openbaar Basisonderwijs West-Brabant. Eigenlijk zou ik op deze plaats uitgebreid in moeten gaan op de verdiensten van Peter voor OBO en alle activiteiten die Peter in die 7 jaren in gang gezet heeft. Ik wil echter liever enkele specifieke eigenschappen van Peter noemen, die hem voor mij maken tot wie hij was.
Peter beschouwde het als een absolute noodzaak dat mensen en zeker onderwijsprofessionals werken aan hun persoonlijke ontwikkeling. Hij heeft het nooit nagelaten om collega’s aan te sporen om zich verder te ontplooien. Mij persoonlijk heeft Peter gestimuleerd om deel te gaan nemen aan een universitaire Masteropleiding. Hij vertrouwde erop dat je de verantwoordelijkheid die je gekregen hebt, kunt en wilt dragen, maar als het nodig was, dan kon je echter altijd een beroep op hem doen en stond hij je met raad en daad terzijde.
Een goede sfeer vond Peter erg belangrijk. Voor de meeste mensen voelde OBO, dankzij Peter, als een warm nest, waar ze welkom zijn en waar op een goede constructieve manier wordt samengewerkt. Peter heeft hiervoor de basis gelegd.

Peter heel erg bedankt voor wie je was en wat je voor OBO en voor mij persoonlijk betekend hebt.
Ik wens Sebas, overige familieleden en iedereen voor wie Peter iets betekend heeft heel veel sterkte.

Het zat er natuurlijk aan te komen, Peter zei zelf dat hij allang in bonustijd leefde.
Toch doet het me zeer....
De afgelopen 4 of 5 jaren hadden wij een bijzonder prettig contact op de Galderse Meren waar hij zo graag kwam.
Iedereen kon met hem opschieten, altijd was hij in voor een gesprekje, wat zullen we dat gaan missen !!!!
Sebas, voor jou is het natuurlijk het allerergst, dus wens ik je veel sterkte nu je alleen verder moet.
namens al zijn bekenden van Galder,

Adrie Frijters,
Sint Janshof 9
4884 BL Wernhout