Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Peter Ketelaars

23-03-195914-04-2017
      Onze wegen scheiden te vroeg. Je laat een onnoemelijke leegte achter.
      Wij zijn zo trots op jou en houden van jou zoals je was. x Angela, Nanne en Jur

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • 2017
        Helikoptervlucht op 26 maart
        reactie 111   |   niet OK

        Jur gaf aan dat Peer wel graag nog met een helikopter mee zou willen. Dat gaan we regelen zei Bas. Zo gezegd zo gedaan. Het was een grote verrassing. Voor ons een hele speciale dag.


        Nanne - Erp
        6 juni 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 110
        Nanne

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Nanne - Erp

        5 mei 2017

      • 2017
        Ons gezin
        reactie 109   |   niet OK

        Peer was o zo trots op zijn gezin hoewel we niet zo vaak op de foto gingen.


        Nanne - Erp
        5 mei 2017

        Deel deze pagina:

      • Peer
        reactie 108   |   niet OK

        'Graag' poseerde hij voor foto's. Als er maar gelachen kon worden, dan was het goed.


        Nanne - Erp
        5 mei 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 107
        Nanne

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Nanne - Erp

        5 mei 2017

      • In memoriam: Marianne van Asseldonk deel 1
        reactie 106   |   niet OK

        Memoriam Peer
        Je werd geboren hier schuin tegenover in wat toen nog Wilhelminastraat heette als 7e kind van Harry en Nella Ketelaars. Je roepnaam werd Peter.
        Een half jaar na je geboorte verhuisden we naar de Pentelstraat en daar groeide je op.
        Van je allereerste jaren kan ik me weinig herinneren behalve dat je oma`s lievelingetje was. Jij mocht altijd met haar mee terwijl wij achter het hek moesten blijven. Ook had je een mooie bos blonde krullen. Later werd je behoorlijk sikkeneurig van die krullen want het werd kroeshaar en die krullen gingen alle kanten uit behalve de goede. En toen je geaccepteerd had dat lang haar er voor jou niet inzat begon je kaler en kaler te worden.
        Je ging naar de kleuter- en lagere school in gezelschap van onze Jos en later onze Bert. Je was een rustig ietwat verlegen teruggetrokken jongentje, hoewel je van tijd tot tijd ook behoorlijk driftig kon zijn.
        Na schooltijd speelde je met je familie en andere kinderen uit de straat. Tikkertje, voetje van de grond, verstoppertje etc. Ook badmintonde we veel, jij was dan Tom Okker en ik moest Betty Stove zijn. Voor de jongeren: dit waren toen de Nederlandse tennishelden.
        Met 9 jaar ging je op muziekles, de klarinet was je eerste instrument en je werd lid van de harmonie. Dit lidmaatschap groeide uit tot een jarenlang verbond met deze vereniging.
        Na de lagere school ging je naar het Zwijsen College, daar moest je in het begin wel wennen. Je meende dat je elke pauze je grote zus uit de 4e klas moest begroeten die daar toen niet zo gelukkig mee was. Ettelijke maanden en ruzies later deed je dat niet meer. Je had toen ook je draai gevonden op die grote school.
        Echt veel over die tijd is er niet bekend, je had een vast clubje mensen waarmee je veel lol had en leerde af en toe ook nog iets. Verder zette je de eerste stappen op uitgaansgebied, dronk je je eerste pilsjes en rookte je shaggies. Excessen zijn uitgebleven of nooit bekend geworden. In die jaren ontstond ook je voorliefde voor de absurde humor van Monty Python en van Kooten en de Bie en voor muziek, variërend van Bob Marley, Pink Floyd tot de Nieuwe Snaar.


        Nanne - Erp
        5 mei 2017

        Deel deze pagina:

      • In memoriam Marianne van Asseldonk deel 2
        reactie 104   |   niet OK
        Zoals wij allemaal, verdiende jij ook in de zomer een centje bij in het tuinbouwbedrijf op de Kraanmeer. Aardbeien, augurken en bonen plukken. Dit vond je echt niks. Aan kou, regen en vooral vies en smerig worden had je een grote hekel en als het mooi weer was dan zat je liever op twee lege kistjes je grappen en grollen te vertellen aan de andere plukkers.
        Techniek en klussen was ook niet jouw ding, je broers boven en onder je hadden dat veel meer. Je maakte daar geen probleem van, integendeel je deed niet eens moeite om het ook te kunnen. Jouw uitspraak was: ‘Als zij het zoveel beter kunnen waarom zou ik me dan daarvoor inspannen. Ik vraag het gewoon aan hen.’ Dit heb je altijd volgehouden, dat sommige klussen dan wel erg lang bleven liggen nam je voor lief.
        Je interesse lag duidelijk bij cijfertjes en boekhouden dus na de Havo koos je voor een carrière in die richting. De stap om naar de HEAO te gaan nam je niet, er waren al twee familieleden gestrand op die opleiding dus jij koos voor de veilige weg via avondstudie. Je eerste baan was bij administratiekantoor van de Hoogen in Volkel. In het begin ging je op de fiets naar je werk maar zodra je een rijbewijs had kocht je een auto. Een witte Volkswagen Kever die vrij snel door jou pikzwart geschilderd werd. Wat was je daar trots op.
        Ondertussen was je een actieve leider van Jong Nederland, werd je steeds meer betrokken bij de Erpse Wielrenvereniging en organiseerde je het Hartje Winterfestival mee. Tussendoor had je ook nog tijd om via avondstudies een aantal diploma`s te halen op jouw vakgebied.
        Na verschillende keren van baan gewisseld te hebben ben je in 2012 gaan werken bij van de Beeten en na een gewenningsperiode had je daar helemaal je draai gevonden. Hier wilde je je pensioen wel halen.
        Tijd was voor jou een rekbaar begrip, erg rekbaar. Of het nu voor werk, harmonie, vereniging of sport was, jij was in het gunstigste geval op het nippertje maar meestal enkele minuten te laat.
        Ons moeder wekte je elke morgen, niet een maar wel drie keer. Toen ze eens op een ochtend aan je vroeg: ‘Hoe laat moet je nu eigenlijk beginnen? antwoordde jij terwijl je je nog eens omdraaide: ‘Een dezer dagen’.
        Tijdens hun vakantie in Canada waarbij wij van te voren gezegd hadden dat we je maar een keer riepen ging het dan de eerste week ook elke dag goed mis. Als strafexpeditie moest je toen daar de paardenstal uitmesten

        Nanne - Erp
        3 mei 2017

        Deel deze pagina:

      • In Memoriam Marianne van Asseldonk deel 3
        reactie 103   |   niet OK
        Als we uit gingen en iedereen was klaar kwam jij met de mededeling dat je nog moest douchen want het water in de boiler was nu pas weer warm. Je tot spoed manen had totaal geen effect, alles ging in jouw tempo. Als wij dan dachten dat je eindelijk zover was moest je je nog scheren, een zakdoek pakken etc. Toch wachtten we altijd geduldig want het was wel zo gezellig als je meeging.
        Uitgaan, slap ouwehoeren en drinken kon je prima. Je humor kwam het best tot zijn recht als je in gezelschap was van mensen waarmee je vertrouwd was en je op je gemak was. Bij Jong Nederland was je steevast in gezelschap van een aantal dames die aan je lippen hingen. Tot verkeringen leidde dit echter niet. Tot 1986 toen je smoorverliefd werd op Angela en dit niet meer voor je kon houden. Wat was je verliefd en gelukkig toen het wederzijds was.
        Na twee jaar gingen jullie op jezelf wonen, eerst in de Christinastraat en daarna op het Heiveld in jullie eigen huis. Het leven werd compleet met de geboorte van Nanne en Jur. en hier zou het sprookje moeten eindigen met ze leefden nog lang en gelukkig.
        Helaas liep het anders. Wat een onschuldig plekje op je rug leek, bleek een kwaadaardig gezwel te zijn. Ondanks een operatie kwam het vorig jaar in de lente terug. Toen in januari er uitzaaiingen in je hersens gevonden werden was dit na diverse onderzoeken en opnames het begin van het einde.
        Zelden heeft iemand zo`n slecht en zuur verjaardagscadeau gekregen als jij.
        Je laatste weken waren zwaar maar tegelijkertijd ook mooi voor iedereen in je omgeving. Je hebt genoten van alle dingen die ter ere van jou nog georganiseerd werden, de bezoekjes van mensen die je dierbaar waren en hebt tot de laatste dagen je gevoel voor humor behouden.
        Je was dankbaar voor de 3 jaren die je na de diagnose in 2014 nog gehad hebt en waarbij je in die jaren geen belemmeringen van je ziekte hebt gehad.
        Ooit heeft iemand tegen me gezegd; Het leven houdt niet op, het verandert alleen. Nu vele jaren later en ervaringen rijker weet ik dat dit zo is maar het wordt alleen zo verdomd veel anders.

        Nanne - Erp
        3 mei 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 102
        Nanne

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Nanne - Erp

        29 april 2017

      • Closer to believing Emerson Lake & Palmer
        reactie 101   |   niet OK
        I am closer to believing
        Than I ever was before
        On the crest of this elation
        Must I crash upon the shore
        And with the driftwood of acquaintance
        Light the fire to love once more
        I am wind blown...I am times
        To be closer to believing
        To be just a breath away
        On the death of inspiration
        I would buy back yesterday
        But there's no crueller illusion
        There's no sharper coin to pay
        As I reach out... It slips away
        From the opium of custom
        To the ledges of extremes
        Don't believe it till you've held it
        Life is seldom what it seems
        But lay your heart upon the table
        And in the shuffling of dreams
        Remember who on earth you are

        I need me
        You need you
        We want us

        But of course you know I love you
        Or what else am I here for
        Only you not face to face
        But side by side for evermore
        And I need to be here with you
        For without you what am I
        Just another fool out searching
        For some heaven in the sky
        Take me closer to believing
        Take me forward lead me on
        Through collision and confusion
        While there's life beneath the sun
        You are the reason I continue
        So near for so long
        So close yet so far away

        I need me
        You need you
        We want us to live forever
        So don't let the curtain fall
        Measure after measure
        Of writing on the wall
        That burns so brightly
        It blinds us all

        I need me
        You need you
        We want us to be together
        On Sundays in the rain
        Closer than forever
        Against or with the grain
        To ride the storms of love again

        So be closer to believing
        Though your world is torn apart
        For a moment changes all things
        And to end is but to start
        And if your journey's unrewarded
        May your God lift up your heart
        You are windblown
        But you are mine

        Lied tijdens afscheidsviering van Peer

        Nanne - Erp
        29 april 2017

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.