Peter Maurits werd geboren in Arnhem op 29 augustus 1966. Peter was vanaf 1985 werkzaam bij de Koninklijke Marechaussee als Majoor. Hij had een relatie met Manon Maurits - Brenner. Peter en Manon trouwden op 29 februari 1996. De laatste woonplaats van Peter was Ede.

We hebben zo vaak tegen elkaar gezegd : “ wat hebben we een mooi leven samen, wat zijn we bevoorrecht “. Zo gelukkig !
Daarom blijft het onverteerbaar en voelt het zo ontzettend zuur dat dit mooie gelukkige leven zo ruw verstoord werd door jouw ziekte. We hadden er nog zo graag minimaal dezelfde periode aan vast geplakt, we hadden zo graag samen genoten van jouw komende pensioen. We hadden nog zoveel plannen en we waren nog zo vol met liefde voor elkaar. We waren helemaal klaar voor onze tweede fase, kinderen volwassen en allebei goed terecht gekomen, wij samen verder genieten van onze nieuwe vrijheid. Wat hadden we graag verder gewild. Samen oud willen worden, samen opa en oma willen worden. Ik kan wel door blijven gaan met deze wensen uitspreken, maar de werkelijkheid is helaas anders.

Wat zal ik je missen, jouw kijk op het leven, de gesprekjes, de commentaren, het samen lachen, gewoon alles. Het liefst waren wij samen, dat was ook ons grote geluk.
Jij zei altijd : “jij bent van de planning en ik van de uitvoering”. Zo vulde wij elkaar altijd goed aan. Ik zal je gepassioneerdheid missen, als jou iets boeide, ging je er 100 % voor. En dat uitte zich dan in het beste, je ging altijd voor het hoogst haalbare en zorgde ervoor dat je tevreden op het resultaat terug kon kijken. Dit gold voor alles, voor je sportprestaties tot fotografie, van cultuur genieten tijdens stedentripjes tot het kijken naar de natuur en vooral dan het genieten van geuren van bloemen. “Ruik eens hoe heerlijk de seringen ruiken”, niks ontging jou en jij nam mij daarin mee. Jij maakte mij attent op alles wat anders misschien langs mij heen was gegaan. Jij informeerde mij ook over wereldse zaken, volgde altijd nauwgezet het nieuws en besprak dan vervolgens met mij wat je daarvan vond. Zo nam je mij altijd mee en leerde ik van jou. Wat kon je ook genieten van sport op t.v. , ik ken niemand die zo vol van emotie een voetbalwestrijd kon volgen. Oprecht boos worden op weer een foute beslissing van de scheidsrechter en intense vreugde als het goede elftal de winst pakte. Wat baalde je ook verschrikkelijk dat door de coronacrisis ineens alle sporten stil kwamen te liggen. Geen E.K. voetbal, geen wielrennen, geen formule 1, geen olympische spelen. Wat was je daar oprecht teleurgesteld over, en terecht! Het voelde ook zo zuur, dat werd jou zelfs afgenomen. Wat kon je ook genieten van jouw lievelingsfilms “ back to the future” die je vaak opnieuw hebt bekeken en het elke keer weer leuk kon vinden want zei je dan : “Je ontdekte elke keer nieuwe dingen als je zo vaak kijkt”. En niet te vergeten de serie “ Friends “ waar je vanaf het begin al fan van was en wat jou ook tijdens je ziekte overeind heeft gehouden. Je hebt Tamara ook kennis laten maken met deze feel-good serie. Je kon inmiddels alle afleveringen dromen, maar je kon er nog steeds hardop om lachen. Het heeft heel wat troost kunnen bieden in zware tijden. Je hebt samen met Tamara heel veel afleveringen bekeken en hier voor haar ook een mooie herinnering van gemaakt. Gepassioneerd mens, wat zal ik dat allemaal missen.

Ik ben dankbaar lieve Ool ( want zo heet je voor mij ) dat we zo’n mooi leven hebben gehad samen en dat we bij elkaar konden blijven tot de dood ons scheidt. Dat moment had alleen minimaal 30 jaar later moeten zijn. Dat is ook wat we dagelijks naar elkaar toe uitspraken. Wat wel heel belangrijk is; we hebben echte liefde gekend. We zijn al ruim 30 jaar bij elkaar. We hebben 2 gezonde mooie kinderen gekregen en we zijn er altijd voor elkaar geweest. Een mooiere herinnering om op terug te kijken is er niet. Dat geeft troost. Zoals je ook altijd tegen mij hebt gezegd : “kijk terug met een lach en een maak er een mooie herinnering van. Ga niet zitten sippen in een hoekje want daar help je niemand mee, zeker jezelf niet”. Die levensles neem ik voor mijn verdere leven mee. Je bent voor altijd bij me. Mijn andere helft, mijn lieve man, de vader van onze kinderen. Ik ben trots op jou. Ik hou van jou.

Veel liefs van Manon


Op zondag 10 mei 2020 is Peter Maurits overleden. We zullen hem missen en met veel liefde aan hem blijven denken.