Lieve Peter,

Wat zullen we je missen als collega van Haarlemmermeermuseum De Cruquius. Je stond zo vaak voor ons klaar en bood ons zo vaak een helpende hand, of het nu ging om de museumwinkel, het openen van het museumdeuren of het ontvangen van onze bezoekers in het Cruquius Museum. Je gaf niet eens zo lang geleden nog aan het werk zo leuk te vinden en er niet mee te willen stoppen. Helaas is dat nu anders en moeten we zo abrupt afscheid van je nemen.

We danken je voor alles wat je voor ons hebt gedaan en we wensen je familie veel sterkte toe bij het verwerken van de grote leegte die je achterlaat. Zodra we weer de deuren van het museum mogen openen en zodra we de pompen van de grote machine mogen laten bewegen zullen we de eerste pompslagen aan je opdragen, opdat we je niet willen en kunnen vergeten ...

Met lieve groet, Elise van Melis
Haarlemmermeermuseum De Cruquius

Good gaon, dat zei ik (als Achterhoeker) wel eens als afscheid wanneer we bij jullie weggingen of jullie bij ons. Dan keek je me aan met die glimlach die ik zo kenmerkend voor je vond.

Wat ben jij een fijne vriend geworden…en ik kreeg je er zo maar bij toen ik jullie vriendin Ria trouwde…
Wat hebben we een plezier gehad: bioscoopbezoek, wandelen, eten, drinken, elkaar ontmoeten in Kroatië tijdens een vakantie…

We hebben nooit samen Oudjaar gevierd, tot die van 2020/2021 (toen hebben we zelfs gesjoeld !). Niet wetend dat dat jouw laatste Oudjaar zou worden…


En nu zeg ik weer, voor de laatste keer: "Good gaon!" en je glimlach zie ik in gedachten voor me.

Lieve Peter,

Verdrietig en nog vol ongeloof en verbijstering omdat het laatste stukje van je leven 'plotseling' op was, moet ik na een vriendschap van 48 jaar afscheid van je nemen. Op koningsdag, 3 weken geleden, hebben we nog fijn bij jullie op het terras lekker in het zonnetje gezeten, niet wetend dat dat de laatste keer was dat we je hebben gesproken.

Van die 48 jaar hebben we er bijna 30 naast elkaar gewoond. Dat was heel prettig, want in noodgevallen konden we zelfs in een kruiwagen naar huis gebracht worden. Wat hebben we met zijn vieren een geweldige jaren gehad. Veel lief en leed gedeeld.

Wat me vooral is bijgebleven zijn onze muziekavondjes: Ed en jij gitaar spelend en Claire en ik erbij zingend, muziekboeken en teksten op de grond. Wat was dat genieten.
En uiteraard onze beruchte sinterklaasfeesten. De meest bizarre, fantastische en creatieve surprises en paginalange gedichten kwamen voorbij. Dikke pret. De vuilnismannen de volgende dag hadden er een flinke ophaalklus aan.

Welke herinneringen heb ik aan jou? Teveel om op te noemen door de jaren heen. Je was altijd een vrolijke, breed geïnteresseerde, gelijkmatige en gezellige vriend. Hield van de goede dingen van het leven. Lekker eten en drinken, vakanties, uitjes, kortom een levensgenieter.

Eén anekdote is wel leuk om hier te vertellen:
Toen Inge was geboren, ben ik met jou mee geweest naar het gemeentehuis om Inge in te laten schrijven als nieuwe wereldburger. Ik was toen 8 maanden zwanger van Silvia. Toen jij tegen de ambtenaar zei dat je je dochter kwam aangeven, zei zij met een blik op mijn bolle buik: dat kan niet, ze moet eerst geboren worden.....
Daarna zijn we bij Giraudi lekker ijs gaan eten om de geboorte van je tweede dochter te vieren. Trotse vader!

Het grote verdriet dat je Esther al zo jong moest missen, is de laatste 15 jaar een rode draad geweest in je leven. Ik vind het een troostende gedachte dat je nu naar haar toe bent.

Lieve Peet, wat zal ik je missen.

Liefs,
Ria

Gelukkig hebben we nog vele mooie herinneringen, we hebben veel plezier samen gehad.
Matthieu en Berty