Lieve papa,
Op 24 oktober 1986 werd jij voor de tweede keer vader. We maakten weleens het grapje dat je poppenzaad had, want ook de tweede werd een meisje en dat vond jij wel best, want jij was niet de vader die hield van stoeien en van auto’s en nee klussen was ook niet aan jou besteed. Gelukkig kon je dat later uitbesteden aan je schoonzoons.
Waar je wel van hield, was van voetbal. Op zondagavond om 7 uur keek je altijd naar Studio Sport. Ajax was jouw cluppie en daarna volgde Almere City. Voor Almere City had je zelfs een seizoenskaart.
Tv kijken vond je ontspannend. Wij keken als gezin altijd naar Goede Tijden Slechte Tijden en in de weekenden naar andere Nederlandse series zoals Baantjer en Oppassen en altijd met wat lekkers. Daar komt denk ik mijn guilty pleasure voor chips vandaan.
Jouw passie voor sport was een rode draad in jouw leven, welke je ook hebt overgebracht naar Deborah en mij. Bij ons stopte het toen we kinderen kregen, bij jou ging het door. Het was jouw uitlaatklap, een moment voor jezelf en sommige sportmaatjes werden vrienden voor het leven. En je was van vele markten thuis. In je jeugd zat je op voetbal, en later ontdekte je het hardlopen en de triathlon.
Ik heb samen met jou 3 triathlons - in teamverband - gedaan. Ik was een zwemmer en jij hebt mij leren hardlopen en wielrennen. We trainden samen voor de triathlons. En toen ik al een paar jaar op dezelfde hardloopschoenen liep, zei je tegen mij dat de demping in de schoenen verdwijnt en dat we snel - samen - nieuwe schoenen moesten gaan kopen. En ja, ik ben zuinig opgevoed, dus ik liet mij sponsoren door de SP, op jouw aanraden. De SP betaalde mijn wedstrijden en als tegenprestatie fietste of rende ik in SP outfits. Het team van Deborah, mij en jou heette daarom heel toepasselijk De Tomaatjes. En bij triathlon, hoort ook fietsen. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst mijn wielren schoenen vastklikte in mijn fiets, en probeerde weg te fietsen en toen omviel tegen jou en dat we samen op de grond lagen.
Ik was vroeger al een waterrat. Als we aankwamen op vakantie in het Bravapark in Spanje, dan sprong ik gelijk het zwembad in en ik wilde elke dag samen met jou naar de boei zwemmen. Jij hield niet zo van water en zeker niet van open water. En dat bleek ook wel toen je uit het water werd gehaald tijdens onze triathlon. O wat was ik boos, want daardoor konden we niet officieel finishen. En om het nog erger te maken, de keer dat ik het zwemonderdeel van de triathlon deed, stopte Albert daarna tijdens het fietsen en kon jij geen marathon doen. Toen was jij net zo boos als ik.
Boos was je niet vaak. Je was een stille genieter. Tevreden met het simpele leven wat mama en jij hadden. Geen verre reizen, maar naar de camping in Enkhuizen, met de bus naar Lloret de Mar en later naar huisjes in Egmond aan Zee. Jullie namen weinig risico’s. Geen koophuis, niet te vaak verhuizen en van baan wisselen, alleen als het moest...
De Harlingensingel hebben jullie verlaten, vanwege de onveilige situatie met jullie buren en bij de KPN werd je na 40 jaar ontslagen. Wat was je van slag! En ik weet nog heel goed dat ik met je meeging naar de rechtbank om je te steunen. En jaren later ging je met mij mee. Toen mij hetzelfde overkwam.
Je hebt mij altijd gesteund in het pad wat ik bewandelde… want ja ik hield WEL van verhuizen en van baan wisselen. Toen ik na mijn Havo een particuliere hotelmanagement opleiding wilde gaan doen, maakte jullie dat mogelijk. Daar ging een deel jullie spaargeld. Ik hield er wel een mooie bijbaan als receptioniste in een hotel aan over.
En ja met 2 dochters, volgen er ook schoonzoons. Mijn eerste vriendje woonde in Amsterdam en elke week bracht je mij of haalde je mij op. En toen ik het na een jaar uitmaakte, deed ik dat in de week dat mama en Deborah op vakantie waren in Turkije. Lekkere timing, je wist niet goed wat je met mij aan moest. Ik leerde er niet veel van, want toen ik het jaren later uitmaakte met vriendje nummer 2, vertrok ik de volgende dag in mijn eentje een week naar Turkije. O, wat waren jullie toen ongerust!
En toen volgde er een rustigere periode. Ik leerde Don kennen. En wat jullie niet verwachtte gebeurde vrij snel, ik werd zwanger. Je jongste dochter die nooit had uitgesproken, dat ze moeder wilde worden, was in verwachting van een meisje. Toen Bella eenmaal geboren was, volgde er een gezellige tijd. Bijna elk weekend gingen we samen ontbijten boven bij de V&D of koffietjes drinken in de stad, waar ik toen woonde. En wat vond je het leuk dat daarna Harvey werd geboren. Je kleinzoon waar je je passie voor voetbal mee kon delen. En doordat Deborah en ik allebei nog een keer zijn getrouwd , bleef het aantal kleinkinderen toenemen. Een voetbal elftal hebben we samen - net - niet gered.
Ik denk met een grote glimlach terug aan jouw optreden samen met mama op mijn bruiloft met Coen. Wat lief was dat. Ik had me toen niet kunnen bedenken, dat ik hier vandaag zou staan om afscheid te nemen.
Ik voel een leegte die ik niet kende. Afgelopen zondag liep ik langs de IJspressie in de stad en ik kan je niet meer bellen of je ook komt. Gezellig samen een ijsje eten en genieten van de eerste lentestralen.
Je was dol op de zon. Zodra het mooi weer werd, maakte je de tuin aan kant en zette je de ligbedden klaar. Je kon uren zonnen in de tuin of op het strand. Je liep er altijd gebruind bij, het liefst in een korte broek. Het zonnetje deed je goed. Als de eerste zonnestralen doorkwamen, dan zei je: “Meiden, het breekt open”.
De laatste maanden hebben we het daar vaak over gehad, dat je geen zonnetje meer van binnen voelde. Wat had ik graag jouw zonnetje willen zijn, maar zo werkt het niet.
Ik onthoud dat je laatste weken hebt gezegd hoe trots je op mij was. Je stuurde mij ook nog het nummer door van Wesley Bronkhorst, trots op jou. Muziek krijgt opeens een diepere betekenis. Mijn liefde voor Nederlandse muziek, komt uit mijn jeugd. André Hazes stond vaak aan. En daar ga ik straks ook mee afsluiten.
Lieve papa,
Als je denkt dat na regenschijn, de zon niet meer komt, dan is het tijd om te gaan. Jouw zonnetje is ondergegaan, maar de hemel is een ster rijker. Ik ga je missen.
