Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het is zo stil in mij, ik heb nergens woorden voor...

Lieve allerliefste dinnie van mij! Wat heb je mij laten schrikken toen. Ik kon het niet geloven en wilde het niet geloven. We hebben zoveel samen ondernomen en meegemaakt. Al heel Lang was je mijn vriendinnetje, alweer bijna 19 jaar! Maar daar blijft het nu bij, 19 jaar zullen wij nooit meer halen...

Weet je nog wanneer ik bij je logeerde dat ik altijd zei dat jouw kat zo lelijk was? Tarkie vond ik echt lelijk maar daardoor ook zo aandoenlijk. Al helemaal omdat jij haar echt prachtig vond en maar niet begreep waarom ik haar zo lelijk vond. Jij hield zoveel van Tarkje en zag daardoor alleen haar mooie kant. Zo hoort het ook, ik leerde van jou, ik leerde van jou echt te kijken naar iemand, naar iemand zijn binnenkant.

Ik vraag mij af of je ooit hebt geweten hoeveel je voor mij betekende, hoeveel onze vriendschap voor mij betekende? Je was me echt dierbaar Lus. Weet je dat het mij erg pijn deed dat je me zei dat ik je gekwetst had? Weet je dat nog op mijn 29e verjaardag? Ik wist het niet eens maar later begreep ik je. Ik voelde me zo klote Peet. Jij bent echt iemand die ik nooit en nooit pijn heb willen doen. Nu kan ik het je niet meer zeggen, zeggen hoe diep je in mijn hartje zit en daar altijd zult blijven...

Ik blijf maar van me afschrijven (typen) de herinneringen vliegen als n film aan mij voorbij. Geen moment ben je uit mijn gedachten.

De regen kwam ineens met bakken uit de lucht op een mooie zomerdag in augustus vorig jaar. De wereld huilde zo een beetje met mij mee want zoals die regen naar beneden stortte, zo huilt het ook in mijn hart.

Jouw kunstwerk die je mij voor mijn 29e verjaardag gaf hangt hier nu aan de muur met jouw foto.

We zullen nu nooit meer samen "een chineesje doen", nooit meer samen housen, nooit meer samen gek doen, nooit meer samen zijn, NOOIT MEER...

Ik ben altijd enorm trots op jou geweest, ik schepte altijd op over MIJN vriendin "De Kunstenaar" Ik heb nog een hele map met tekeningen van jou uit onze housetijd, weet je nog? Je tekende Gabber karikaturen en daar hadden we vreselijk lol om. Ik zal ze koesteren Peet...

Toen kwam die zwarte dag, woensdag 19 augustus 2009. Ik had gewerkt, avonddienst en kwam na 23u thuis. Ik las nog even mijn mail en vond een mailtje van Irenka in mijn mailbox, of ik haar even wilde bellen. Ik kende Irenka natuurlijk wel allang maar bellen deed ik nooit met haar, wij waren alleen beide goede vriendinnen van jou. Voelde dus meteen dat er iets niet goed was. En zo hoorde ik dus dat je die middag onder een stadsbus gelopen bent en deze klap niet had overleeft.

Een zeer zwarte dag in mijn leven...

Nu, lieve Peetie, ben je alweer bijna een meer dan jaar weg van deze aardbol, weg van ons....

We hebben met elkaar, jouw geweldige familie en geliefde vrienden, op het strand van Ijmuiden, vlakbij jouw oude huisje, ballonnen opgelaten. Mooie rode hartjes ballonnen met een wens aan jou. Ze vlogen zo mooi weg, recht over je oude huisje heen.

Ik denk dat je er bij bent geweest Peet, want ineens was daar een meeuw die de zak ballonnen in zn snavel nam en ermee probeerde weg te vliegen, helaas het lukte hem niet en liet ze weer verderop vallen. Ik denk dat jij wel weer een creatief idee had daarboven en waren er niet genoeg ballonnen jouw kant opgekomen haha. Ja Peet alle gekke dingen die ik nu meemaak associeer ik met jou, dat geeft mij kracht.

Moest je ook niet erg lachen toen we met zn allen de overgebleven Helium op zogen en de gekste dingen uitkraamde in "Chipmunk" style? Ja dat was een mooie afsluiter van een mooie zonsondergang op 19 augustus, 1 jaar na jouw overlijden, aan het strand van Ijmuiden....

Jouw dinnie 4 always, Yara, till we meet again!

Overige informatie
In Memoriam pagina Peet: http://princess.isshowing.com/homepage/show/pagina.php?paginaid=286073&c=9fb15155