Goedemorgen,

Ik ben oud-student Weg- en Waterbouw aan de MTS te Breda. Dhr. Mathieu was een van mijn leerkrachten. Ik ken hem alleen in die functie, niet echt als volleybal-grootheid. Verder was hij een oud-collega van mijn vader. Ze hebben samengewerkt bij Rijkswaterstaat in Breda.
Dhr. Mathieu was een prettige en toegankelijke leerkracht, soms ook eigenzinnig. De streken die hij soms uithaalde op het volleybalveld, haalde hij ook uit met zijn leerlingen. Het heeft tot heel wat hilarische momenten geleid. Verder was hij een kei in het simpel uitleggen van moeilijke zaken. Ik herinner me een les die hij zou geven over een bepaald onderwerp. Maar wij hadden als leerlingen heel veel vragen over een andere les van een andere leraar. Hij heeft toen zijn lesuur besteed aan het uitleggen van de materie van zijn collega, maar wel op een manier die wij als studenten begrepen. Hij was onder zijn studenten dan ook zeer geliefd. Gewoon een erg fijne leraar.
Kort geleden had ik met mijn vader een gesprek en daarin kwam de naam Pierre Mathieu naar voren. Ik ben toen een gaan zoeken op zijn naam. En tot mijn schrik is hij 4 jaar geleden al overleden. Wat een gemis, deze markente figuur. Ik heb eg goede herinneringen aan hem als leraar.
Ik wens de nabestaanden van Dhr. Mathieu toch nog sterkte. Al is zijn overlijden reeds 4 jaar geleden en hebben verdriet en gemis een plaatsje gekregen, er zijn altijd momenten dat iemand wordt gemist. Zo ook Pierre Mathieu. Ik koester de herinneringen aan deze voor mij bijzondere leraar.

Han de Vet, Breda

Helaas is het al 1 jaar verder, en we zijn nog steeds in gedacchten bij Pierre..sterkte voor de gehele familie
Lieve groet Marian van Raak

Pa,
mijn fijnste tijd met jou was mijn jeugd.
De vakanties met ons gezin waren het allerleukste.
Want dan was jij er.

Zo gingen wij tijdens een van onze vele vakanties in zuid Spanje op het heetst van de dag een partijtje tennissen, bovenop het dak van het appartement complex. Vanzelfsprekend kon je niet tegen je verlies en heb je alles uit de kast gehaald om maar niet te verliezen. Alle ballen die in waren , waren volgens jou uit en alles wat uit was, was in, daarnaast heb ik menig tennisracket naar mijn hoofd gekregen.

Verder was het altijd een genot om naar de wedstrijden te rijden op zaterdag. In de auto kreeg ik altijd een Suske en Wiske waarin jij na afloop de wedstrijd uitslag opschreef.
Al deze Suske en Wiskes worden nu nog met veel plezier gelezen door je klein kinderen.

De vrije zondagen waren vaak voor uitjes naar familie en vrienden in oa Utrecht en in Rotterdam. In mijn beleving waren dat heerlijke momenten. Ik speelde met m'n neefjes en nichtjes, en aansluitend om zes uur richting de chinees om om 19:00 studio sport te kijken met het bord op schoot en fel discussiërend.

Ook onze uitjes naar het nostalgische voetbalstadion aan de Beatrixstraat in Breda staan me nog goed bij. In de rust moest ik dan bier gaan halen in het legendarische frietkot en jij was dan in gesprek met jan en alleman.

Wat ook in mijn geheugen gegrift staat is je schaakexamen in Utrecht. Ik mocht mee naar Utrecht om je diploma in ontvangst te nemen, uitgereikt door Max Euwe. Ik zie je nog trots staan voor je schaakbord met de Siciliaanse opening.

Legendarisch is de reis (twee volle bussen met merendeels harde kern B-side supporters) met je leerlingen van de MTS naar Parijs waarbij 's avonds in een Grieks restaurant na het diner enthousiast alle borden op de grond werden gegooid. Tijdens deze folklore ben je snel , met een glimlach, vertrokken voordat iedereen die daar achterbleef werd opgepakt door de lokale M.E.

Ik kan een boek vullen met memorabele en legendarische momenten waar ik bij ben geweest.

Voor velen ben jij als een vader geweest, je hebt geïnspireerd en geïrriteerd, gemotiveerd en gedomineerd en mede daardoor was het niet altijd makkelijk jouw zoon te zijn. Naast alle mooie en leerzame momenten kon je op mij ook schijnbaar ongevoelig en kwetsend overkomen.

Zoals tijdens een van onze vele wieler ritjes door het Brabantse land , ik weet het nog goed , halverwege Bavel en Gilze rijen , ter hoogte van Molenschot, heb je me na een gruwelijke valpartij , waarbij de vellen los op mijn armen en benen hingen, na bestudering van mijn rode raleigh, zwaarbloedend en alleen terug naar huis laten rijden, met de woorden: je fiets doet het nog

Door jouw moeilijke jeugd is liefde en genegenheid een ongrijpbaar begrip geworden. Maar in de laatste weken van je leven heb ik trots en liefde gezien in je blik en gevoeld.

Daarnaast heb ik een mooie band mogen ontdekken met je kleindochter Sophie. Twee bijzondere zielen, een gedachte. Ik ben ook zeer trots op deze band.

Koekebakker, ik zal je missen zoals je was.
Je zal voor altijd ,naast de mooie herinneringen, voortleven in Sophie, Remy en Carmen en vele anderen.

Je bent een bijzondere vader en dat ben je.

Alain Mathieu

Pierre, de man die me leerde dat het loont om je dromen na te jagen, zelfs als die geen werkelijkheid worden. De man die ik als jeugdspeler van Asam in Breda de eerste stapjes zag maken in het volleybalvak. En die vervolgens met reuzestappen een topper werd. De man die me bij hem thuis leerde schaken. De man die erbij was toen ik voor het eerst (en het laatst) dronken was. De man die me zo gek kreeg om dagelijks een uur lang tegen de achtergevel van ons ouderlijk huis sprongtraining te doen. Dat alles resulteerde vervolgens in een overstap van Brevok naar AMVJ in 1978 en een landstitel in 1980. Van dat euforische moment herinner ik me nog altijd elke seconde. Die droom werd werkelijkheid, dankzij jou.

We wisten dat het niet lang meer zou duren, maar toch schrokken we toen we hoorden dat Pierre was overleden. Nog dezelfde nacht Anja nadat jij 's middags nog met Henco over hem sprak. We willen je laten weten dat we in gedachten bij je zijn en hopen dat je eens door de kracht van de goede en fijne herinneringen toch in staat zult zijn om dit verlies van Pierre een plek te geven. Liefs, Henco en Tineke

Beste Pierre,
In oktober 2013 hebben we nog een reünie gehad. Je volgde de hele avond met argusogen het hele stel van je vroegere klas in Tilburg op de Norbertus Mulo. Je wilde echt niets missen, en zoog de verhalen op met jouw zo typische glimlach. Je zat de hele avond op die ene kruk alsof je al voorvoelde dat het de laatste keer zou kunnen zijn. Wij vonden bij jou een luisterend oor, en je weet dat je vroeger al indruk maakte met je handstand vóór de klas naast Mijnheer van Eekelen.
Nu heb je je laatste reis ondernomen.
Wij denken nog lang aan je.
Wij wensen de familie veel sterkte toe in deze ongetwijfeld moeilijke tijd.
Namens klas 4b,
Walter Doorakkers

Met verdriet heb ik kennis genomen van het overlijden van Pierre. Ik wens zijn naasten sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.

Het overlijden van Pierre, mijn oud klasgenoot op de Norbertus ULO in Tilburg, is verdrietig nieuws voor mij. Mijn medeleven gaat naar zijn nabestaanden, Pierre heeft een warme plek in mijn hart. Wij hadden heerlijke gesprekken tijdens onze 'warming-up' rondjes tijdens de gymles op de ULO. Later ontmoette ik hem nog bij een schaaksimultaan-wedstrijd met grootmeesters. En nog later spraken wij over volleybal, toen ik in deze sport scheidsrechter en coach was. Pierre, overleden, een verlies !

Pierre Mathieu, onze coachende leraar op de MTS in Breda. Wat kon hij prachtig vertellen over zijn "hobby" volleybal. Zo enthousiast dat hij mij met een groep andere leerlingen overhaalde om zijn Starlift te komen steunen bij een belangrijke wedstrijd in Voorburg. Er moest gewonnen worden van Panini Modena dus werd door Dé Stoop een bus geregeld voor ons. Van volleybal hadden we niet veel verstand, van supporteren wel want een groot aantal van ons stond wekelijks op de tribune bij NAC. Het meegebrachte vuurwerk werd door ons nog netjes buiten afgestoken, maar toen Starlift in de wedstrijd kopje onder dreigde te gaan was het onze beurt om in actie te komen. Een flinke zak knikkers werd op het speelveld leeggekieperd, de wedstrijd werd tijdelijk stilgelegd en wij werden quasi-streng toegesproken door Pierre onze leraar. De wedstrijd kantelde en de Italianen kwamen er door onze verbale steun en meegebrachte misthoorns niet meer aan te pas. Onze actie had het juiste effect, Starlift won en wij werden bedankt in de kantine met een vat bier. Trots kwam Pierre een paar dagen later op school met een krantenartikel (ik meen uit Het Vrije Volk) met de schitterende kop: "Met B-Side van NAC naar volleybalstunt". Het beloofde reisje in de volgende Europacupronde naar Athene is daarna helaas niet doorgegaan voor ons. Helaas want we hadden Pierre ook daar graag gesteund. Later nog wel een paar erg leuke volleybalpartijtjes gespeeld tussen leraren en leerlingen in de gymzaal. Ook daar ging het er heerlijk fanatiek aan toe. Mooie herinneringen aan Pierre. Wat had ik hem daar graag nog een keer over gesproken..... Pierre rust zacht. Heel veel steun in deze moeilijke tijd voor echtgenote Anja, zoon Alain, schoondochter Renate en de kleinkinderen.

Graag gezien gast in huize Tanis. Pierre, bijzondere man, aan wie ik fijne herinneringen bewaar. Veel sterkte gewenst aan alle familie en vrienden. Wilma