Lieve opa,
Vrijdag kwam ik bij je en groette je, je herkende mijn stem, opende je ogen en pakte mijn hand. Zaterdag jouw hand in de mijne, maar nu moet ik je echt loslaten.. Ik hou me vast aan onze mooie herinneringen, die voor altijd blijven.
Een daarvan is het wielrennen.. Als we samen een rondje gingen rijden vroeg jij mij 'waar zullen we heen gaan?' Mijn antwoord was dan meestal naar de brug, je wist genoeg.. We gingen dan via de vlietlande, over de A4 richting Zoetermeer, de Noord Aa en zo via de Geer terug naar huis. Eenmaal thuis maakte jij dan altijd een lekker gebakken eitje voor me.. Elke keer als ik langs of over de brug rij, denk ik aan jou, de tijd die we samen hadden..
Of hoe trots je op me was dat ik in de zorg werk en jij dit met een lach op je gezicht tegen andere mensen vertelde. Ik ben blij dat ik jou ook heb kunnen zorgen toen jij dit nodig had, hoe lastig jij het zelf ook vond..
Een leegte met verdriet wat achter blijft, maar blij dat jij uit je lijden bent.. Zoveel mensen die jouw lief hebben. Als de corona er niet was, zat de hele kerk vol. Speciaal voor jou want dat verdien je!
Met trost zal ik blijven zeggen dat jij mijn opa bent, jij bent mijn held! Lieve opa, ik hou van je! Rust zacht.. ❤️
