Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hallo ik ben elise en ben nu 20 jaar. Op 26 mei 2004 ben ik mij vader verloren op 56 jaar (snik). Ik zat midden in mijn examen week. De eerste dag van me examen week had ik al een slechte dag, want mijn arm was uit de kom gegaan:(. En toen was het donderdag en ik kom heel vrolijk uit school met 2 vriendinen. En ik zag een politie auto staan. En ik maak een grap. roept me moeder me ineens dat ik binnen moet komen. ik meteen al trillen of ik het aan voelde komen of zo. En toen ik binnen was toen zag ik 2 politie agenten zitten op de bank (eng hoor is dat). ik heb de deur achter me dicht gedaan en me moeder zegt ineens JA ER IS IETS ERGS GEBEURT. En ik er achter aan. IS PAPA DOOD!:( Me moeder zij JA. Ik huilen heel hard. De plitie ging weg en me moeder mij troosten. Maar ik ging naar buiten naar me vriendinen ik wou bij hun zijn. zegt me ene vriendin IS JE VADER DOOD!? Ik dacht egt an hoe weet ze dat. ik zeg JA. Maar hoe het is gekomen dat die over leden is dat weet ik nog steeds niet heel vaag. Het is nu al bijna 3 jaar geleden maar het lijkt op de dag van gisteren. Ik heb er nog heel veel moeite mee met het verlies van me vader. Ik raak nog vaak in een dip. Denk heel veel aan hem. Ik heb na zijn dood heel veel dingen mee gemaakt met licht en zo heel eng. Maar ik weet niet hoe ik het moet verwerken ik hou van hem en ik wil hem bij me hebben.