Steevast was dat de begroeting vanaf dag 1: "Jow Ramon"...
In 1993 werden wij collega's, we hebben het onze medecollega's aan de Terborgseweg 49 niet altijd even makkelijk gemaakt, zeker toen Frank er ook nog bijkwam. Al snel werden we de 3 Musketiers genoemd. Samen doorliepen we de opleiding: autoritten met Hazes, Boeijen of AJAX op de radio, we hebben heel wat afgelachen tot er geen geluid meer uit ons kwam. We gingen keihard voor ons vak gegaan en zijn uiteindelijk uitgegroeid tot vakidioten met ieder z'n eigen specialisme. Toen jij, Frank en ik uiteindelijk verantwoordelijk werden voor ons eigen rayon zagen we elkaar minder vaak, maar als we elkaar zagen waren de momenten als vanouds. Dit is eigenlijk altijd zo gebleven. Aan één woord, meestal aan één blik, hadden we genoeg om elkaar te begrijpen en 'slechtere humor' bestond er niet, waarbij ook de liefde voor de gezamenlijke muzieksmaak geniaal bleek. Als ik terugdenk aan die momenten en terugdenk aan 'onze tijd' maakt me dat intens verdrietig maar overwint die grijns, die jij steevast op je gezicht had, die me weer laat lachen om wat we allemaal hebben meegemaakt. Lieve Simone, Eva en Thijs: Als ik er een paar avonden voor ga zitten, kan ik een boek schrijven over Ramon waarin ook zijn (meer dan-) trotse gevoel voor jullie, zijn broer Robin, familie en vrienden sterk naar voren komt, naast zijn humor, de motordagen met onze collega's én onze gevleugelde uitspraak: 'K*t roepen en bier drinken', voor als er even iets tegenzat.

Lieve Ramon: Op 17 juni 2022, toen je aangaf dat je écht geen slechtere kaart had kunnen trekken, kreeg "The Turn of a Friendley Card" een bijzondere betekenis voor mij die het voor jou allang had. Het was een voorrecht om één van je favonummers (Jansentaal) te mogen spelen: "de wind nam hem mee"...

Ik mis je man, elke dag meer! maar....die eeuwige grijns op je gezicht overwint alles....
Zoals we hebben afgesproken: 'Geen vaarwel maar tot ziens'
Roy.

Wat een prachtige woorden van jouw collega's, vrienden en dierbaren. Voor ons is het gemis enorm, maar we zien aan de reacties dat je leven hier enorm waardevol is geweest. Het is onwerkelijk dat je er echt niet meer bent, hoewel je vaak dichtbij voelt. Het is niet te begrijpen dat dit jou moest gebeuren. Met veel trots denken we aan je, elke dag. Ook zijn we trots op Simone, Thijs en Eva die je zo moeten missen, maar toch weer krachtig doorgaan. Lieve Ramon, je bent en blijft voor altijd in ons hart!
Mama en Jos

Een glimlach van liefde..
Een traan van gemis..
Omdat het zonder jou..
Nooit meer hetzelfde is.

Lieve Ramon,

Het is alweer bijna een jaar geleden dat je ons hebt verlaten, en wat mis ik jou..

Ik mis jou voor Simone
Ik mis jou voor Thijs
Ik mis jou voor Eva
En ik mis jou voor ons

Ik blijf het onbegrijpelijk en oneerlijk vinden en denk zo nog regelmatig .. ‘ik hoop zo dat je binnen komt lopen, dat het niet echt is’ Het voelt nog zo ‘vers’ maar ik weet inmiddels ook heel goed dat dat helaas niet zal gebeuren.

Ik heb al een tijd nagedacht over wat ik zal schrijven , bladzijdes kan ik vol maken over mijn gevoel, hoe vaak ik per dag aan jou denk, hoeveel dingen mij en ons aan jou herinneren. Gelukkig maar want dat zorgt er nog steeds voor dat je er voor ons bij bent. Hetzij op een andere manier.

Wat hebben we het fijn gehad samen, zoveel mooie herinneringen en pluk de dag momenten want daar waren we heel goed in. Spontane bbq’s, weekendjes weg, dagjes uit met de kids. Touren met de cabrio’s. Logeerpartijen van de kinderen, sushi bestellen of lekker bij elkaar uit eten. Dat je zo vreselijk dubbel kon liggen van het lachen met Mike. De bijna ontelbare keren oud en nieuw samen vieren. Culinair genieten bij Entree 1863 ‘dit is toch het paradijs’ zei je dan, serieuze gesprekken of elkaar steunen bij moeilijke momenten, ieder feestje vieren, samen naar Turkije. Helaas ging Ibiza niet meer door omdat je al ziek was. Cuba stond op de lijst als volgende reis om voor te gaan sparen en nog zo veel meer plannen hadden we.

Wat een emoties zijn er afgelopen jaar voorbij gekomen. Boosheid omdat Simone,Thijs en Eva jou zo moeten missen bij zoveel momenten die nog gaan komen. Boos omdat we samen nog zoveel gezellige en leuke momenten hadden moeten beleven. Tranen en verdriet maar gelukkig ook veel dankbaarheid om al die mooie momenten want die pakken ze ons nooit meer af.

Je was een superfijne vriend, eerlijk, beschouwend, relaxt, jouw humor en snelle schakelen, jouw vaste plek op de bank met jouw iPad in jouw hand. Het vooral jezelf willen zijn met soms bijna ‘lak’ aan ander want jij deed dan jouw ding. De flessen fris en chips onder de tafel (tot ergernis van Simone), bijna altijd in voor de ‘we gaan iets gezelligs doen’ ideetjes van Simone en mij , jouw algemene kennis en op technologie vlak en laten we de muziek niet vergeten. Het samen zijn door gewoon bij elkaar te zitten. Beetje kletsen en een plank met wat lekkers erbij en een drankje uiteraard. Goh wat zou ik dat nog graag willen.

Zo dankbaar dat ik afscheid van jou heb mogen nemen en tegen je heb kunnen zeggen dat ik van jou hou, ik mis je zo.

Dikke kus Ira

Vandaag hebben we jouw geboortedag gevierd. Het was een hele bijzondere en mooie dag. In de korte tijd dat ik van jou heb mogen genieten, heb ik elk moment gekoesterd. De allereerste keer dat ik bij jullie thuis kwam, reed jij tegelijkertijd met mij de oprit op. Wat was dat akward zeg. Jij keek mij aan van wie is dat dan en ik maar een beetje dom zwaaien naar jou. Kort daarna konden we al snel leuk lachen samen. Elke keer als ik Taksi dronk, of het woord “onfijn” in een zin gebruikte, kon je het niet laten om er iets over te zeggen. Dan kwam er weer een flauwe opmerking. Wat mis ik die flauwe opmerkingen. Ik heb beloofd om voor Thijs te zorgen. Dat doe ik nog steeds, elke dag, met alle liefde. Je mag trots zijn op je gezin hoe ze het allemaal doen. Dankjewel voor alle leuke herinneringen, ik ga een glaasje taksi op je drinken.

Ik wil graag mijn dankbaarheid aan Ramon uitspreken voor zijn gastvrijheid en gezelligheid tijdens alle keren dat ik bij mijn vriend Thijs heb doorgebracht. Als ik kwam logeren en mee eten vond ik Ramon altijd een enorm grappig, slim en gezellig persoon om gesprekken mee te voeren, en voelde ik me er altijd erg thuis.