Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Ramon,
Vandaag hoorde ik van jouw overlijden en ik kan het nog niet bevatten.
Wat ontzettend verdrietig.
Wij waren nog maar klein toen je bij ons in de flat kwam wonen.
Wij hebben zoveel lol met elkaar gehad en wat kwam ik graag thuis bij jou en Sjaan.
Ook na het overlijden van mijn zus was jij er voor mij , een echte vriend!
Ik denk met een lach terug aan onze sportieve prestaties.
Samen squashen of hardlopen …. De ideeën waren altijd fantastisch maar de uitvoering was net wat minder.
Soms verloren we elkaar even uit het oog maar altijd meldde 1 van ons 2 zich wel weer.
Na het overlijden van mijn ouders waren daar jouw lieve woorden.
Zag je dat ik in Madrid was dan kwamen daar gelijk de tips voor de leukste restaurantjes!
Een foto van mijn kids en daar kwam jij met een compliment….
Ramon dankjewel voor heel veel mooie en leuke herinneringen uit mijn jeugd.
Ik wens jouw moeder en je dierbaren heel veel sterkte en kracht toe met dit enorme verlies.
Liefs Marion

Ramón , nooit een 09u-17u mentaliteit. Zowel zakelijk als persoonlijk altijd bereikbaar. Je had hart voor de medemens, voor de hondenmens. Grote bewondering en dank voor je eeuwige inzet. Ik zal ie appjes missen.! Sterkte voor iedereen ❤️

Deze zag ik niet aankomen. Ik hoef nooit meer aan je te zeggen dat je op je vrije dag je telefoon niet opneemt of op je mail reageert. Je zag zo op tegen de operatie van je knie, en nu je hem eindelijk heb laten uitvoeren krijgen we dit. Ik wens je nabestaanden heel veel sterkte. Wat je in je hart bewaard, raak je nooit echt kwijt.

Ramon ,
Een paar weken geleden stond ik nog met je in de lift van complex Koolmeesstraat .
We maakten een gezellig praatje.
En nou ben je er niet meer....
Gecondoleerd familie,vrienden en kennissen heel veel sterkte met het verwerken met dit onvoorstelbare en grote verlies.
Lieve groet
Jannemies van Westrhenen

Jeetje Ramon... Dit was niet de bedoeling...
Wij waren pas kort collega's. Toen ik in november begon bij Woonforte, ging jij 2 dagen later onder het mes voor je knie. Maar al snel belde je mij dat ik jou altijd kon bellen, want je zat toch maar te zitten en kon mij, als nieuweling, echt wel (op weg) helpen.
Onze samenwerking is helaas veel te kort geweest. Maar aan onze rondes door de wijk heb ik mooie herinneringen. Wij gingen dit samen aanpakken en hadden plannen en ideeën voor "onze" wijk.
Ik mis nu echt mijn rechter arm, de man die ik kon bellen omdat ik de kennis van de wijk nog niet heb.
Lieve nabestaanden, heel veel sterkte met dit enorme verlies.

Gecondoleerd en veel sterkte voor alle betrokkenen.

Je was altijd bereid voor een praatje, met een vriendeleke toon.
Ook voor je vriendin heel veel sterkte!