Flarden van herinneringen aan Rein
Entree van Rein in ons bridgegroepje
1997: het gerucht ging al dat Irm een vriendje had, maar Rein werd voorzichtig pas na enige tijd geïntroduceerd. Misschien moest jullie relatie eerst wat sterker worden om veilig door de keuring heen te komen 😉.
Na verloop van tijd ging Rein mee doen met het bridgen. Je kon immers toch niet om Irms vertrouwde bridgegroepje heen. Beetje tegen heug en meug zo leek het. Uiteraard in den beginne om het vak te leren. Lang heeft dit meedoen niet echt geduurd. Het verschil in niveau was nog te groot en de leermeesters goedbedoelend, maar daar toch niet echt toe opgeleid. Wel sloot Rein altijd vooraf aan bij de koffie, en/of achteraf bij de borrel. .
In kleiner/ander verband is hij wel doorgegaan op het bridgepad en kreeg er steeds meer plezier in.
Etentjes bij Rein & Irm
1999: Toen Rein eenmaal bij Irmgard introk aan de Julianastraat werden we regelmatig uitgenodigd om te komen eten.
Rein had vanuit zijn vorige woning een hoop Knorr wereldmaaltijden meegenomen en die werden door Irm en Rein stuk voor stuk bereid. Smaakte overigens prima en was gezellig. Dat was wellicht de voorbode voor “Entre Nous”.
Zuid-Afrika vakantie, oftewel “10 kleine vakantiegangertjes en toen waren er nog maar 2”.
Irm en Rein, wilden graag op vakantie naar Zuid-Afrika. Het leek hun leuk om dat met een groep bekenden/gelijkgestemden te doen en dan met een reisbureau zelf een reis te regelen.. Irm had een 10-12tal geïnteresseerden opgetrommeld voor een oriënterende kick-off. Geert van de Wiel, de zoon van een vriendin van Irm , die in Afrika een reisbureau was begonnen, werd uitgenodigd om te vertellen wat de mogelijkheden waren. Onduidelijk wat de redenen waren, maar gaandeweg viel de een na de ander af. Uiteindelijk bleven alleen wij over, zodat we dan maar zelf een eigen reis organiseerden.
Rein en Bas even bridgepartners op Mariendael
Rein ging, moest, dus van lieverlee bridgen. Startte ook bij BridgeClub Rooi. Speelde in den beginne in de onderste lijn in onderste regionen. Bij afwezigheid van zijn partner heb ik toen een 3-tal keren met Rein gespeeld. Van clubwege moest dat in een lijn hoger dan waarin Rein speelde. We gingen uit van de systeemkaart van Rein, echter niet alle daarop gemelde conventies speelde hij en/of beheerste hij. De eerste avond hadden we dan ook een niet al te beste score. Als je in een lijn speelt, dan wil je eigenlijk goed eindigen en ben je steeds bezig je met anderen te vergelijken. Als je dan de mindere bent, wordt je hier niet vrolijk van. We hebben toen 2 dingen aangepast.
Allereerst het ‘doel’ : ipv hoog proberen te eindigen spraken we af dat we ons als doel moesten stellen te proberen 1x boven de 50% uit te komen. Dan hoef je ook niet meer naar resultaten van de anderen te kijken. En dat maakt het minder hectisch.
Ten tweede de biedafspraken. Op Riens systeemkaart stonden toch al diverse conventies, waar hij zich dan wel, dan niet aan hield. Daar je bij het bieden toch enige zekerheid/vastigheid nodig hebt, en Rein gebaat was met niet te veel en zeker niet ingewikkelde conventies, maakten we de volgende 2 “keiharde” biedafspraken:
Als een van ons
• met 2 opent, of
• een bod in kleur tegenpartij doet,
wordt er niet beneden de manche gepast. Voor de rest mocht hij bieden zoals hem dat het beste leek.
Dit bleken voor Rein hanteerbare afspraken: makkelijk om aan te houden, geen nadenken of uitleg nodig; gewoon doen. Of het door deze afspraken kwam, wie zal het zeggen, In ieder geval scoorden we de 2 keer al beter en de 3e keer zaten we net boven de 50%. Voor ons toen een mijlpaal, een masterpiece.
Entre Nous
Op een van onze bridgeavonden, ten huize van Maria Broeke, ontstond het idee een kookgroep te vormen en wel alleen met de heren: Jan Verbunt, Dirk Gillissen, Rein Jansen en Bas de la Parra. Jan, kok van beroep, zou zijn kennis inbrengen; de rest draaide op voor de ‘bedrijfskosten’. Frequentie 1x per maand,. We spreken 2008.
Gemeenschappelijk werd het menu samengesteld en samen werd gekookt (en gegeten). Steeds 2 man deden de inkopen en bereidden de avond voor:
• schema’s voor wie welk onderdeel op welk moment klaar moest hebben,
• per onderdeel uitgeschreven bereidingswijzen,
• adequaat klaarzetten van de ingrediënten en benodigdheden
• info verzamelen over de gehanteerde technieken, gekozen wijn, ed
Er werd gekookt, gegeten en vooral ook nagekaart. Foto’s van koken en eten moesten het een en ander voor altijd vereeuwigen. Nakaarten zeker in den beginne bestond ondermeer uit een bespreking van de wijn(keuze), de menusamenstelling, en uiteraard commentaar van chefkok Jan aangaande de gebezigde wijze van koken, het serveren, look, technieken etc.
Na afloop werden de recepten (ingrediëntenlijst, bereidingswijzen, benodigdheden) met de foto’s naar een ieder verstuurd.
Als naam voor de club werd “Entre Nous” gekozen.
In de loop der jaren veranderde het karakter een beetje. Kennis en vaardigheden waren flink toegenomen en het werd nu meer een eetgroepje. Het koken en voorbereiden bleven, maar het accent bij het nakaarten verschoof van eten naar privé-, gebeurtenissen, politiek, levensvisies,….
Het kwam dan ook meerdere keren voor dat de heren pas tegen half twee of later thuis kwamen.
Rein een man van ogenschijnlijk weinig woorden floreerde bij de kookclub en omgekeerd. Menu’s waarbij hij (mede) verantwoordelijk was voor de voorbereiding, werden niet alleen voorbeeldig cf boven beschreven wijze uitgevoerd, maar Rein kon ook goed vertellen waar wat waarom gekozen/gekocht was.
Daarnaast begon Rein met het maken van een elektronisch kookboek. Van elk voor-, hoofd- en nagerechten werd een recept gemaakt, bevattende ingrediënten, bereidingswijze, benodigdheden en afbeeldingen (foto’s van het gemaakte eten). Alles werd opgeslagen in DropBox en behoort nu tot de digitale erfenis van Rein.
Maar het meest memorabel waren de (nachtelijke) nakaartavonden waar niet het eten centraal stond. Daar kon onze doorgaans rustige Rein vurig en betrokken uit de hoek komen. Zowel m.b.t. politiek, kijk op het leven, als gebeurtenissen in de kennissenkringen. Hier liet Rein zich kennen. Alleen daarom al zijn deze avonden onvergetelijk.
Zo rond 2015 voegde Willem de Roo zich bij de club; helaas is Willem ons na een paar jaar ontvallen. Tijdens Willems ziekte lag de frequentie van bijeenkomen lager en werden de diners vervangen door lunches. Na Willems overlijden werd het Entre Nous vuurtje met de komst van een nieuw lid, Harm Musselaers, weer wat opgestookt. Maar toen kwam Corona……en kreeg Entre Nous longcovid.
Rein als cameraman en regisseur bij Golfclub Son
In 2015 vierde Golfclub Son haar 25 jarig bestaan. Lin zat in de organisatiecie. Rein was toen al begonnen met filmen, maar nog in zijn beginfase. Of Lin het vroeg, of dat hij het aanbood, maar afgesproken werd dat hij de festiviteiten zou filmen en er voor de club een rapportage van zou maken.
Op de dagen zelf heeft Rein gefilmd waarbij Bas ‘assisteerde’ door aan te wijzen wie /wat per se ook in beeld gebracht moest worden. Het echte werk moest toen echter nog pas beginnen: de selectie, overgangen/monteren. Een enorme tijdrovende klus. Af en toe moest Bas wat assisteren bij de selectie, maar Rein zag het als een uitdaging/leertraject. Stug doorgaan, steeds open voor suggesties zodat het uiteindelijke resultaat er prima uitzag!
Rein, je was al geen man van veel woorden, maar de laatste tijd was dat nog minder.
Je was wel een goede luisteraar en had altijd belangstelling voor de ander. Je had veel hobby’s. Je liefde voor het schilderen, filmen, fotobewerking, tuinieren en reizen was groot. En natuurlijk voor Irmgard die als een leeuwin voor je heeft gevochten. Geen wonder dat je nog geen zin had om uit het leven te stappen. We hadden je graag nog een aantal goede jaren gegund en van je gezelschap genoten. We zullen je missen!
Lin en Bas
