Teveel herinneringen…. vanaf ons 6e jaar vrienden. In de Verschurenstraat speelden we 'astronauten' waarbij we zelf een capsule knutselden op je kamer. Een glazen helm, zoals de Apollo astronauten droegen hadden we natuurlijk niet. Maar een emmer met daar een venster uitgeknipt was ook prima. We bouwden een cockpit van een Lancaster bommenwerper op zolder van een rol inpakpapier, we lieten onze honden Blacky en Loeki samen uit op de hei. We bouwden hutten samen. Ook al gingen we beiden naar een andere middelbare school, de vriendschap bleef en was sterk. Samen vissen in de Eempolder, je leerde me 'snoeken' ook al wilde ik niet met levend aas vissen. We deelden onze passie voor muziek, draaide een nummer van Jethro Tull met geluiden van een bombardement knal hard door de Bazelstraat door je speakers in een open raam te plaatsen. We kochten ons eerste huis vlak bij elkaar, ik zag je meiden opgroeien. We gingen scheiden en hertrouwen. We hebben veel gedeeld. Door werk ging jij naar Indonesie voor drie jaar en toen je terug kwam ging ik drie jaar naar Curacao…. we zagen elkaar minder. Maar die band bleef er op een of andere manier altijd. We hielden contact, soms wat meer dan anders…..we waren er voor elkaar toen onze ouders overleden. Het leven loopt zoals het loopt, maar onze vriendschap was op de achtergrond altijd aanwezig. Istanbul was je laatste stop. We hadden contact via messenger…..
Geschrokken van het plotselinge einde, maar ik troost me in de gedachte dat onze vriendschap altijd door zal gaan. Ik wens dochters, zussen en overige familie heel veel sterkte…..
