Tja, Rens, daar sta ik dan. Op een plaats waar ik wordt gedwongen afscheid van je te nemen. Dat wil ik helemaal niet, want het verhaal is nog lang niet af. Jij had van mij afscheid moeten nemen en niet andersom. Het enige wat we nu nog kunnen, is vasthouden aan de mooie herinneringen die we samen hebben.
Jij kwam op de wereld in een razend tempo. Je moeder kon het bijna niet bijhouden. Ze zegt ook altijd zoals hij geboren is, is hij ook. Je was ons derde kind. Ik had 2 zoons. Dat was mijn grootste wens. En die was in vervulling gegaan. Super trots was ik.
Je was een heel makkelijke baby, nooit wat mee te doen. Als je buikje maar vol zat dan was het goed en dat is altijd zo gebleven.
Toen je wat groter werd, vonden je broer en zus het leuk om met je te spelen. Vooral Rik vond alles wat jij aan speelgoed had ook heel leuk en wilde spelen. Maar jij vond dat helemaal niet leuk. Tot ruim 2 jaar heb je in de box gezeten, in je eigen bubbeltje. Niet omdat wij dat wilden, maar omdat jij je eigen plek wilde waar niemand aan je spullen kon komen. En oh wee als Rik bij je in de box klom. Vuurrood werd je dan van kwaadheid, want dat mocht niet. Zontomaatje noemde je moeder je dan. Alles is voor Bassie zeiden wij dan.
Jouw lievelingsspeelgoed waren autootjes en alles wat een motor had. Wel graag met aanhanger. Wij kochten een caravan. Een mosterdgele. Hij leek op die van Bassie en Adriaan vond jij. Je was er helemaal weg van. Je noemde m dus ook Bassie. Toen we er mee op vakantie gingen, Jij zat in je autostoel, ging je steeds achterstevoren zitten om te kijken of de caravan wel mee kwam en dan tikte je mij op mijn schouder en zei je: Papa Bassie is er nog!
Ook vliegtuigen vond je heel interessant, die kleine witte dingen die in de lucht voorbij kwamen. Je kon het niet verklaren. Wij dachten leuk voor de kids, we gaan eens naar Schiphol. Prachtig vond je het. Je kon er niet over uit hoe groot die dingen waren en je zei: Zooo papa die zijn gegroeid! Ik zie je nog lopen met de handjes op je rug.
Toen mocht je naar de peuterspeelzaal. Je vond het prima, spelen met andere kinderen, Liedjes zingen dat vond je toen nog leuk. Opa en Oma vonden niks leuker dan wanneer het kerst was jullie met z’n, toen nog drieën, kerstliedjes gingen zingen. Maar we hadden een probleem, want Rianne en Rik hadden andere woorden geleerd dan jij. Dus ze staan daar heel braaf voor Opa en Oma te zingen. De twee oudste zongen Christus is geboren. Je was hevig verontwaardigd en stond er doorheen te schreeuwen, al Nee schuddend: "JEZUS, JEZUS". Prachtige momenten allemaal. Om nooit te vergeten.
Op school liep iedereen altijd met je weg. Je was een sociale meegaande jongen, hield niet van ruzie of conflicten. Daarom zeer geliefd en ook dat is altijd zo gebleven. Je had altijd vaste vriendjes en bleef ze trouw. Tot dat ze iets deden wat je niet leuk vond, dan konden ze opzouten, zoals jij dat zou zeggen en dan kwam het ook niet meer goed. Wit is wit en zwart is zwart. Grijs bestaat niet.
We vonden dat je best wat meer voor jezelf kon opkomen en daarom stuurde we jou naar judo. Eenmaal daar aangekomen zag jij die grote judoka in zijn witte pak. Jij rende weg en zei tegen mij: je mag mij geen vechten leren! Bij de voetbal was je laatste man. Je vond voetballen best leuk maar aan lopen had een hekel. Daar werd je moe van! Omdat je toen al een stevige jongen was, voelde jij je prima op die plek. Jouw teamgenoten noemden jou de tank en je moest van goeden huize komen om jou te passeren.
Wij hadden nooit wat met je te doen. Alles ging altijd vanzelf. Zoals dat nu ook bij Sten gaat, Je hebt dat goed doorgegeven. Jij trok je eigen plan. Wat wij ook zeiden. Als je het in je kop had dan ging het ook zo. Wij sputterden wel eens tegen, maar dat had weinig zin. En het mooie is: het kwam ook allemaal goed.
Wij vonden het helemaal geen goed idee dat je Elektricien wilde worden en dan nog wel via BBL. Wij zeiden Rens, je hebt veel meer in je mars, Dat is toch jammer van je capaciteiten.
Maar jij vond anders, je nam ons mee naar een voorlichtingsavond en liet ons daar overtuigen. We hadden eigenlijk ook geen keus. Dit was jouw keuze en daar moesten wij ons maar bij neerleggen en dat hebben we ook gedaan. We vertrouwde erop dat je het goed zou doen. En oh man, wat heb je het goed gedaan! We zijn zo ontzettend trots op je, wat je in je veel te korte leven al bereikt had! En het is zo onverteerbaar dat je je plannen die je had niet meer waar mag maken.
Als 16 jarige jongen kwam je bij Kremer terecht. Je kreeg bij hen alle kansen om alle mogelijke papieren te halen. En dat heb je ook gedaan. Tegen ons zei je: "ik ga niet verder dan niveau drie", maar Kremer wist je te overtuigen toch nog even verder te leren. Daar heb je goed gebruik van gemaakt en zo werd je een unieke leidinggevend monteur. Iedereen wilde je in dienst hebben, Ze trokken aan alle kanten aan je, omdat je een betrouwbare, kundige, recht door zee, vakman bent.
