lieve mam.
we missen je zo enorm.
dimitry en chelsea praten regelmatig over je, soms moeten ze huilen omdat ze je zo erg missen.
en hoe dichterbij de 26ste hoe zwaarder dat het word.het was allemaal niet nodig geweest.... ik hoop zo dat je nu gelukkig bent....en dat je samen met opa bent en dat jullie ons allemaal kunnen zien.
zodat je nog weet wat er in ons omgaat en wat er allemaal gebeurt.
soms wil ik je nog bellen om je van alles te vertellen... maar dan komt weer dat besef van dat je er niet meer bent....het doet pijn en verdriet.
maar dat is niet te vergelijken met wat jij al die tijd gevoeld hebt.met al jou pijn en verdriet.
en je verdiende dat echt niet.
ik ken niemand die meer geluk en liefde in zijn leven verdiende dan jij.
je was de goedheid zelf. stond altijd voor een ander klaar,cijferde jezelf altijd maar weg.
we hadden beter op je moeten letten.meer met je praten.. en dan niet van die oppervlakkige gesprekken maar meer diepzinnige gesprekken.
maar ik was te egoistisch, ik had altijd mijn problemen.mijn dingen om aan te werken waardoor ik niet altijd genoeg aandacht aan jou schenkte...
en daar heb ik echt spijt van.
en ik heb ook echt spijt van ons laatste gesprek, van de dag dat je na huis ging en je mij belde....ik hoop dat je me kan vergeven.maar ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest.
je kon soms zulke pijnlijke uitspraken hebben..dat ik niet na je toe durfde te komen,omdat ik bang was dat je er al een eind aan zou hebben gemaakt voor ik er was.
ik had het niet aan gekund denk ik om je te vinden.
maar achteraf had ik gewoon moeten gaan.
want je hebt nog de hele nacht gewacht,misschien wel in de hoop dat iemand van ons zou komen om je tegen te houden. en om je vast te houden en je te laten blijken hoeveel we van je houden.
het spijt me zo dat ik je zo ontzettend heb laten zitten...
maar das achteraf en ik kan er nu niks meer aan veranderen.ook al zou ik daar alles maar dan ook echt alles voor over hebben.
ik hou van je m
