Richard,
Vandaag, op deze herfstdag, is het vier jaar geleden, dat je overleed. En drijven de herinneringen weer naar boven. Herinneringen aan een vrolijke man, een kunstenaar en een tovenaar, gezegend met de gave om van een hoepel een liniaal te maken. We liepen gebogen zijn praktijk binnen, rechtop kwamen we naar buiten, borst vooruit.
Toen ik naar Richard werd verwezen, nam hij eerst mijn gegevens op. Daarna mocht ik rechtop op de massagetafel gaan zitten. Richard kwam achter me staan en begon voorzichtig mijn hoofd te draaien. Van links naar rechts en van rechts naar links. Ontspan je maar, zei hij om vervolgens een enorme ruk aan mijn hoofd te geven. Het gekraak was oorverdovend. Ik voelde of ik mijn tenen nog kon bewegen. En mijn voeten.
Bij de massage drukte hij mijn spieren bijna door de tafel drukte. Ondertussen vroeg hij de oren van je hoofd. Toen ik opstond, voelde ik mij herboren. Zullen we alvast een afspraak voor de volgende keer maken, vroeg Richard. Graag. Dat is dan vijftig euro. Je mag ook pinnen.
Na een aantal behandelingen vroeg hij mij of ik nog ergens last van had. Nee, dat is mooi. Dan tik je gewoon even vijftig eurootjes af en gaan we lekker over het leven praten. vond ik mooi.
Die gesprekken koester ik nog immer. Het was een groot genoegen om deze mooie, warme man te leren kennen. Richard Polfliet was voor mij en vele anderen een bron van inspiratie, energie en humor. Het was een voorrecht om in zijn nabijheid te vertoeven.
Bert Schaap
