Lieve Rina,
15 jaar een vaste klant bij mij voor je nagels. Je wilde alle kleuren. Niets was gek genoeg. In deze lange tijd bouwde ik een echte band met je op. Alles werd besproken aan mijn nageltafeltje. Een bijzondere dame was je met een uitgesproken mening :-)
Tijdens je skivakantie wilde je altijd blauw met een door jou zo genoemde 'waaiertje'. Deze kleurstelling was ook je laatste wens voor je dood. Ondanks ik het ontzettend moeilijk vond heb ik jou laatste wens in vervulling laten gaan. En ik ben dankbaar dat ik dit voor jou heb mogen doen.
Rust zacht lieve Rina..... ik zal je nooit vergeten!

George, Armado en Saul (en nabestaanden) heel veel sterkte in de komende moeilijke tijd! En.....Armando en Saul pas goed op je paps! Hij zal jullie nodig hebben!

Liefs Cindy Mooring

Lieve Rina,
Toen ik vijf jaar was leerde ik je voor het eerst kennen bij de Skicentrum van Soesterberg en kreeg ik de eerste jaren van je les. Ik vond de lessen altijd erg leuk o.a. de glijmethode op baan drie en rechtdoor naar beneden op de groene baan. En niet te vergeten na de les de vaste snoeptrommel waar je speciaal voor mij een banaan of tomaat had klaar liggen want ik vond dit veel lekkerder dan een snoepje.

Wie had kunnen denken dat ik vier jaar geleden een collega van je werd.

Je leven was te kort maar ik ben blij dat ik de afgelopen maanden nog app contact met je heb gehad.

Ik wens de familie en vrienden van Rina veel sterkte toe.

Met vriendelijke groet,
Brecht van Barneveld.

Beste George,
Wat kan ik zeggen nu je je intens verdrietig en ontheemd zal voelen? Ik hoop dat er mensen om je heen zijn om je verdriet mee te delen.
We zien je graag weer in onze maandagavondgroep van Hellas als je daar aan toe bent.
Hartelijke groet,
Hans Gooszen

Beste George,
Wat een verlies nu toch al, we hoorden over het heengaan van jouw vrouw zojuist van Truce, die op vakantie was.
Ik hoop dat je een weg vindt om de draad weer op te pakken na dit ziekbed en verlies.
En misschien tot maandagavond bij Hellas sport.
Hartelijke groet van Claar de Roy-Brokmeier

Lieve Rina,
Wat missen we je nu al. Altijd stond je voor ons en onze beestjes klaar. Wat heb je veel voor onze Max gedaan samen met George. Nooit klaagde je over de pijn die je altijd had. Altijd in beweging en genietend van de natuur en al je vogeltjes in de tuin. Wij zijn heel dankbaar voor de vriendschap van jou en George naar ons. We zullen je in gedachten altijd bij ons houden en we zullen George steunen waar we kunnen.
Liefs,
Angélique en Henk

Lieve (tante) Rina,

In gedachten denk ik terug aan alle fijne momenten die we vroeger hebben gehad samen met jou. Ik ben ook dankbaar dat je mijn tante hebt mogen zijn, ik realiseer me dat ik dat wellicht niet genoeg aan je heb aangegeven, maar ik kon zeker genieten van jou aanwezigheid en je gezin!
Ik denk terug aan mijn kinderjaren, waarin bijvoorbeeld geen enkele verjaardag overgeslagen mocht worden, de familiefoto's die gemaakt moesten worden, het rondje in onze bloementuin, maar ook zeker niet te vergeten de groentetuin. Vaak nam je ook (veel) lekkere dingen mee. Zelfgemaakte wafels of saucijzenbroodjes bijvoorbeeld, maar ook veel gezonde groente van de groenteman die, zoals het soms wel leek, alleen in Utrecht verkrijgbaar waren.
Je was een erg gul mens, niemand maar dan ook niemand mocht iets te kort komen, of je nou kind, familie of een (huis)dier was. Jij zorgde ervoor dat hetgeen er in overvloed was.
Logeren deed ik graag bij jullie. Het avondeten herinner ik me als een centraal moment van samenzijn waar je veel waarde aan hechtte. Anja was toen jullie hond, ze had in de woonkamer een eigen bank, en je liep vaak met haar een rondje om het kanaal.
Skiën deed je ontzettend graag. Je hebt mij ook kennis hiermee laten maken: Het begon bij privéles op de Soesterberg, vervolgens mocht ik verschillende keren met je mee naar o.a. Oostenrijk, Tsjechië, Frankrijk. Ik weet bijvoorbeeld nog goed de vakantie naar Jasna, samen met Armando, Saul, Tibert en Rianne. Je keek echt uit om weer naar de sneeuw toe te gaan, maar na een paar dagen verlangde je ook weer om naar huis te mogen gaan: "naar mijn George" zei je altijd.
De laatste jaren zagen we elkaar minder vanwege ieders drukke leven. Desalniettemin vond ik het fijn om je te zien. Helaas kwam daar het droeverige bericht van je ziekte en vervolgens je overlijden.
We wensen George, Armando, Saul,Sandra, Che, en Noa veel sterkte en kracht toe met dit verlies.
De herinneringen aan Rina blijven....
Johan, Dianne, Tygo, Edie en Vyan.

Lieve tante Rina,
Dat je lichaam nu echt de strijd heeft neergelegd doet ons erg pijn. Maar in ons hart blijf je altijd bij ons.
Ik herinner me de geweldige tijden dat we naar oma gingen in Breda en dat jij er ook was. En natuurlijk je grote hond. Jeeee wat was die groot! En jij.... altijd heel lief, beetje streng. Tot je eind aan toe was je voor mij altijd de lieve tante met een rebels karakter. Je deed wat je wilde en vocht daar altijd voor. Echt een voorbeeld. In onze drukke levens zijn we niet heel veel met elkaar omgegaan.
Dag, lieve Rina.
Rob, Amal, Solange en Philippe

Als je overlijdt resten de herinneringen over hoe je was en wat je deed. Herinneringen genoeg aan de periode dat ik Janny leerde kennen en je al uit huis woonde, de adoptie van je kinderen, je inzet om de kinderen een goed bestaan te geven, al die jaren dat je als juf gewerkt hebt en hoe je onze kinderen meenam naar verre skigebieden en de blijdschap waarmee ze terugkwamen. Als je op visite kwam verraste je ons vaak met bijzondere dingen, bijvoorbeeld noten uit een Turks winkeltje, of een bijzonder soort plant, en lekkernijen die je zelf gebakken had voor als wij bij je op visite kwamen. Hier staat nu een grootgeworden plant die we maanden terug als klein plantje van je kregen toen je nog op visite kon komen.
Toen Janny overleden was en Marga ook in je leven kwam heb je haar in je hart gesloten en het is fijn om dat mogen te ervaren.
Nu jij er niet meer bent begint een nieuwe fase in het leven van George en de kinderen. We wensen hen veel kracht toe om het pad van het leven verder te gaan met mooie herinneringen aan hoe het was met jou.

Helaas valt elke keer een stuk tekst weg en bijgaand mijn laatste poging:

Lieve Rina, George en familie,

Een slopende ziekte trof Rina ... en juist Rina die zo sportief was:

Ik herinner mij dat Rina een fanatiek snowboarder en skiër was en tot mijn verbazing zelfs nog in de zomer de plekjes met sneeuw vond om haar hobby tot het laatste moment uit te oefenen.

Ik herinner mij onze skatetochten en de techniek die ze me probeerde bij te brengen. Dit heeft ons beiden menig maal blauwe billen bezorgd.

Ik herinner mij de zelf gemaakte oliebollen, saucijzenbroodjes, koekjes, jam en chutneys. Altijd verantwoord en gezond, maar soms ook wat zwaar op de maag...

Ik herinner mij haar liefde voor de katten en honden. De grote Dymph, waarbij de handdoek (om anderen niet met haar kwijlsporen te belasten) onlosmakelijk mee ging. Toen Rona en wat heeft ze Rina en George het eerste jaar toch fit gehouden. Ook al haar inzet en activiteiten om Rona (met de ernstige HD vorm die ze had) nog een goed leven te bezorgen, heeft ervoor gezorgd dat ze een super oude dag heeft behaald. Tenslotte kwam Misty, waarbij Rina nooit de bedoeling heeft gehad om haar te overleven.

Ik herinner mij Rina en George samen fanatiek joggend aan het kanaal.

Ondanks alle inspanningen om gezond, verantwoord en fit te blijven, is Rina een slopende ziekte overkomen en een gevecht wat ze niet mocht winnen.

Rust zacht, Rina! Bij de crematie van mijn vader 6 weken geleden waren de laatste woorden "We'll meet again" en ik ben ervan overtuigd dat we elkaar in een andere tijd zullen weerzien!

George en familie wens ik veel sterkte en kracht toe, want met de komende feestdagen zal dit een moeilijke tijd worden.

Helaas kon ik zowel gisteren bij het afscheid en kan ik ook morgen bij de crematie i.v.m vakantie niet aanwezig zijn. In gedachten ben ik er wel bij en zal een kaarsje voor Rina opsteken. De bloemen zijn inmiddels voor een gift aan de vogeltjes ingewisseld.

Liefs, Irene