Je bloemen verwelken langzaam.
De stilte vergaart zich om me heen.
Op de momenten waarop ik de dag met je deelde.
Je bezoeken of met je bellen wanneer ik je niet kon zien.
Bijkomen van frustraties, dat je niet meer wilde.
Terwijl ik de hoop nog had, had jij hem, net als de bloemen, laten verwelken.
Ik zoek naar een verklaring en ga je allerlaatste wens voldoen.
Zeker weten dat dit “onze” plek was.
We zaten hier, op de bank,
Wat te staren en genieten, van elkaar, en van de natuur.

Binnenkort staat je bankje op deze plek
R

Gecondoleerd met het overlijden van jullie zus. . We wensen jullie heel veel kracht en sterkte toe om met dit verlies om te gaan.
Lieve groeten
Malou en Norbert Johanns-Doumen

De kern van alle dingen is stil en eindeloos, alleen de dingen zingen ons lied is kort en broos…
Onze oprechte deelneming aan familie en vrienden van Rita.

Lieve Rita,
Zo dadelijk gaan we definitief afscheid van je nemen.
Van collega gegroeid naar vriendin. Als er iemand interesse in een ander toonde was jij het wel. Wat heb je geknokt voor wat jij zei mijn dierbaarste is mijn leven maar dat wordt van me afgenomen..
Je voelde je niet gehoord en dat vind ik zo intens verdrietig.
Wegkwijnen in dit hok, zoals jij je ziekenhuis kamer noemde.
En ik begrijp je daar zo goed in het was inderdaad geen fijne plek om daar te moeten vechten.
Maar wat ben ik trots op je hoe jij gevochten hebt. Maar helaas niets hielp.
De rust die jij verdient heb je nu gekregen.
Dat sprankje hoop dat je had was verdwenen.
Lieverd als er inderdaad een hemel is dan krijg jij daar het mooiste plekje. Dat is een ding wat zeker is.
De hemel als die er is , is dan nu een prachtige engel rijker, maar wat hadden we graag gehad dat je zou opknappen en samen met Renier nog van een mooi leven mocht genieten. Helaas mocht dit niet zo zijn!
We gaan je missen lieverd
Hoop dat je nu je welverdiende rust hebt gekregen ,
Renier en al je dierbaren wens ik heel veel sterkte toe ,
Heel veel liefs
Marie-Antoinette ❤️

Dat was haar bijnaampje, de mijne was Philkiek, sinds we in de virtuele wereld een paar jaartjes met elkaar het wel en wee der boslandschap fotografie deelden. De getalenteerde lady der pixels die menig fotograaf de loef af wist te steken. Leuk met al die filtertjes en foefeltjes. Mijn tijd gaat er eerdaags ook op zitten. Wie weet komen we elkaar dan tegen op de eeuwige kiekvelden ;-)

Marc en Gerda Lievers denken aan jullie bij dit afscheid. We hopen dat de mooiste herinneringen aan Rita bewaard kunnen blijven.