Jaren heb ik jou niet meer gezien maar de laatste tijd kwam je vaak in mijn gedachten. Gisteren 9 oktober 2020 dacht ik je zelfs in een auto voor mijn deur te zien, vreemd ik werd nieuwsgierig zocht je op Internet en schrok me te pletter, zo jong nog...
Ik weet nog goed dat ik jou voor het eerst meemaakte. Je ging even een bakkie doen bij Maria en haar ouders en had de halve kazerne aan legerjeeps meegenomen, de hele Tarwestraat stond vol, mafkees;)
Ook vergeet ik nooit dat Maria tijdens het honden uitlaten zag dat er een gluurder bij mij naar binnen stond te loeren, zij had jou gewaarschuwd... jij kwam aanstormen met een luchtbuks, deed alsof je mijn broer was en leerde mij hoe ik die buks moest gebruiken. Ik heb die vieze gluurder nooit meer gezien.
Rob, ik hoop dat je de rust krijgt die jij zocht en wens jouw familie en vrienden heel veel sterkte!
Lia, moeder van Elroy en Semara