Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Zojuist kreeg ik van een koorlid uit Leidschendam het bericht door dat Rob zo abrupt aan zijn einde is gekomen. Door de jaren heen kwamen wij elkaar weleens tegen, fietsend langs de Vliet op weg naar een koor-repetitie of zingend en dirigerend bij een zang-evenement. Dit bericht is zó onverwacht en onvoorstelbaar, dat kost tijd om ècht te geloven. Heel veel sterkte voor familie en naaste verwanten, ook voor allen met en voor wie hij op zijn eigen bevlogen en betrokken wijze muziek maakte en beleefde.
Jeroen Bosman

Pas gisteren, 19 oktober 2020, las ik in 'Kerk aan de Vliet' over het overlijden van Rob, aldaar gememoreerd vanwege zijn muzikale inzet in kerkelijk verband. Ik was met stomheid geslagen. In mijn ogen mankeerde hij nooit iets en was vóór alles een toonbeeld van vitaliteit. Gevallen met de fiets. Met fatale afloop. Ik probeer me het voor te stellen. Dat moet heftig zijn geweest! Rob is niet meer, wél in mijn herinnering. Hij was een prettige pabocollega met een lage drempel, dus zeer toegankelijk. Zijn hulpvaardigheid ging hij soms héél ver: hij 'hielp' ook als je er niet om vroeg. Hoewel niet als it-er opgeleid, had hij op dat gebied méér kennis in huis dan het gemiddelde lid van deze beroepsgroep. Een anekdote: zo'n twintig jaar geleden kreeg ik van Hogeschool Leiden een nieuwe I-mac. Een hele zaterdag ben in bezig geweest om verbinding te krijgen met internet. In opperste wanhoop belde ik Rob. Die kwam direct. Een paar klikken en het was voor elkaar! Zo heeft hij niet alleen mij maar vele anderen uit de brand geholpen. Ik kan nog veel meer vertellen, zoals het onder genot van enkele glaasjes jenever de eigenaardige samenstelling van het lerarenteam van pabo Mariahoeve analyseren dat vanwege voorgaande fusies uit verschillende 'bloedgroepen' of 'facties' bestond. Hij vond dat ik dat als groentje in 1990 moest weten.
Rob heb ik tijdens ons gelijktijdige pensioen nog diverse malen ontmoet, in concertzalen, maar ook bij mij thuis als de computerwanhoop weer toesloeg. Rob, een 'wereldvent', zó blijf ik hem herinneren!
Wilma en alle andere familieleden wil ik condoleren met het verlies en vooral heel veel lichtpuntjes toewensen in het onvermijdelijke rouwproces.

Frans Holtkamp

Lieve Familie,

Ik heb pas net vernomen dat Rob Tempelaars is overleden. Gecondoleerd met dit grote verlies. Rob was bezig met de afronding van zijn werkzame jaren toen ik net begon. Wat was het altijd heerlijk om samen met hem pauze te houden. Hij met zijn (stinkende) kaasjes en ik met mijn boterhammen en altijd met een goed gesprek. Rob wist precies hoe de menselijke kant van de organisatie in elkaar stak en gaf je af en toe een duwtje in de richting van de juiste personen. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik een half jaar naar Senegal kon om daar te werken op een school. Bij zijn afscheid heeft hij zijn kluisje aan mij overgedragen en als ik mijn kluisje gebruik denk ik altijd even aan hem. Of heb ik het over hem, want er zijn maar heel weinig kluisjes en hoe kon ik er eentje hebben als net startende docent werd mij regelmatig gevraagd... Ik heb veel mooie herinneringen aan Rob, voor mij altijd een wijs en eigenzinnig mens.
Ik wens jullie veel sterkte en kracht toe, Rebecca (collega pabo Leiden)

Beste familie,
Wat een verdrietig bericht om te lezen dat Rob niet meer onder ons is. Als collega aan de Hogeschool Leiden hoefde je tijdens een training maar even een telefoontje te plegen bij het disfunctioneren van een digitaal hulpmiddel of Rob liet alles uit zijn handen vallen en kwam gelijk naar het betreffende lokaal, keek, zag en loste ( in mijn herinnering altijd) het euvel op. Maar zeker op persoonlijk vlak was het een warme, inlevende man. Hij wist je verjaardag, leefde met je mee en had altijd wel een grap. Tegelijkertijd kon hij zich behoorlijk opwinden over zaken die in zijn ogen echt niet door de beugel konden; dat deelde hij luid en duidelijk met een ieder die het horen wilde. Heel veel sterkte om dit verlies te verweven in jullie levens.

Lieve allemaal, familie, vrienden, koorgenoten,....
We zullen Rob enorm missen!
Zijn humor en zijn heel eigen stemgeluid blijf ik daar ergens links achter gewoon horen en in mijn hoofd blijft zijn eindeloze Vrolijkheid en Vriendelijkheid gewoon doorklinken.
Dag Rob,
Saskia

Lieve nabestaanden van Rob,

Op de website van de Hogeschool Leiden zag ik zojuist het verdrietige bericht over het heengaan van Rob. Juist het afgelopen jaar heb ik weer veel aan Rob gedacht. Ik was een directe collega op de Pabo. Met zijn tomeloze inzet, humor, bevlogenheid, kennis en kameraadschappelijkheid was het heel fijn om met Rob samen te werken. Zijn ict kennis maakte hem onmisbaar voor mij en velen. Maar daarnaast vertegenwoordigde hij zo goed ons als medewerkers in de MR en wees ons op onze rechten. Juist dit laatste is binnen de pabo nooit meer goed van de grond gekomen. Dat en de door corona volledige afhankelijkheid van ict is de reden dat ik zo vaak het afgelopen jaar aan Rob heb gedacht,. De pabo had er nu echt anders uitgezien als Rob er nog had gewerkt, hetgeen zijn kwaliteit aangeeft.

Ik heb hem letterlijk op zijn laatste werkdag naar buiten begeleid, wel nog in de veronderstelling dat hij terug zou komen, want hij wilde helemaal niet stoppen. Dat is uiteindelijk om procedurele redenen niet gelukt. Misschien maar goed ook. Want ik begrijp dat hij vervolgens een heel actief leven heeft uitgebouwd. En dat gun ik hem en iedereen om hem heen.

Heel veel sterkte

Marlies Klijn

Lieve familie van Rob,
Gecondoleerd met dit grote verlies.
Wat was de herdenkingsdienst liefdevol, ontroerend en helemaal passend bij Rob.
Mijn man Mart en ik hebben zo vaak samen met Rob muziek gemaakt. Allereerst als koorleden van Musica Sacra en later bij de cantates in Delft. Dikwijls heeft hij meegezongen met Vocaal Ensemble Moteta ,Cantorij Nieuwe Kerk Rijswijk en de Cantorij van het Hagaziekenhuis. Regelmatig begeleidde hij ons op de piano bij uitvoeringen en diensten in zorghuizen. Aan de cantates in Rijswijk heeft hij verschillende keren als zanger en blokfluitist meegewerkt.
Toen ik, Janey, tien jaar geleden ernstig ziek werd heeft Rob mij twee jaar lang vervangen als dirigent van Vocaaal Ensembe Moteta, Cantorij Nieuwe Kerk Rijswijk en de Cantorij van het Hagaziekenhuis.
Rob was altijd bereid om te helpen.
Wij zullen hem erg missen.
Wij wensen u allen Troost en Sterkte.
Mart en Janey Keuning.

Jaren met veel plezier deel uit gemaakt van de kerstkoren die Rob organiseerde om tijdens het kerstontbijt op de Hogeschool te zingen. Ik was steeds blij verrast met de muziek die Rob koos, bekende liederen, voor mij in een nieuwe bewerking. En dan steeds voelen dat muziek zoveel geeft op een drukke dag! Een verbinding met nieuwe collega's, nieuwe energie, een samenklank door Rob georganiseerd.
Als ik hem door het jaar heen tegenkwam, was dat het eerste waar we over praatten, dit jaar weer???
Na Robs afscheid heeft helaas niemand dat stokje overgenomen.
Marja Dekker

Never a dull moment with ROB
Jarenlang met Rob samengewerkt op hogeschool Leiden, tot aan zijn pensioen. Er viel altijd iets te beleven als Rob in de buurt was: energiek en belangstellend een gesprek op de werkvloer of een bevlogen uitbarsting over iets waar Rob zich aan ergerde... Alles met passie voor het vak!
Good memories..
Anneke