Lieve Jeanette,
Het is heel verdrietig dat zo’n lieve, betrokken en goudeerlijke man is heengegaan. Rob was in mijn ogen vooral een familieman en voor velen een goede vriend. Daarnaast natuurlijk ook een inspirerende makelaar.
Ik leerde als jochie Rob kennen in de Jacobikerk. Weet je nog de bijbelstudies van toen? Een paar jaar later werd ik bestuurder van de kerk en Rob werd daarvan de vaste makelaar. Heel fijn hoe ik toen met hem kon samenwerken. Het heeft de kerk geen windeieren gelegd. Toen ik jaren later zelf in het onroerend goed ging was dat altijd met Rob aan mijn zijde. Hij rekende voor mij uit wat het rendement zou zijn en wat ik kon bieden. Hij voorspelde het tegenbod en waarvoor ik het vermoedelijk zou kunnen aankopen. Daarbij was het motto steeds de ander in zijn waarde te laten. Het bleek zeer succesvol. Ik dacht dat ik kon onderhandelen maar heb het in feite van hem geleerd, iets wat in mijn vak ook heel goed van pas kwam.
Rob heeft veel voor mij betekend en was een hele trouwe hulpvolle gast. Soms maak je in het zakenleven verkeerde keuzes. Toen mij dat overkwam kon ik bij zijn luisterend oor terecht. “Rustig blijven Hans” zei hij. Ik ben ongedurig maar hij drukte mij op mijn hart de tijd te nemen “en dan komt het uiteindelijk goed”. En als het toch mis zou gaan, zou hij mij helpen. Dat is voor een vriend niet vanzelfsprekend. Het is niet nodig geweest maar het was zo waardevol te weten dat er iemand achter mij stond.
Later gingen we samen in zaken. Met Benno en Jan duurzame gasloze woningen ontwikkelen. Ja het moest van Rob ook maatschappelijk rendement hebben, het gaat niet altijd in de eerste plaats om geld . Ook hebben we samen een paar leuke acquisities gedaan en dat ging altijd met veel plezier gepaard. Ieder zijn eigen taak en het samenwerken was zo plezierig. De discussies ook, we waren het niet altijd helemaal eens maar er viel nooit een onvertogen woord. Met Rob kon je gewoon geen ruzie krijgen.
De laatste periode was voor jullie niet eenvoudig. Rob belde mij af en toe op en informeerde mij over zijn situatie. Langs komen mocht ik niet dat vond hij nog te zwaar, dat zou later nog wel komen. Hij bedankte mij zeer dat ik het beheer tijdelijk alleen deed en wilde daar zelfs een vergoeding voor geven. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat daarvan geen sprake is en dat ik het met liefde voor hem als goede vriend deed. Hij zou dat andersom beslist ook doen.
Hij belde mij op vrijdag de 16e feb op over de beroerde diagnose. We waren allebei perplex. Het gesprek heeft grote indruk op mij gemaakt, ook omdat hij desondanks zei gelukkig te zijn vanwege zijn geloof. Hij besloot met een hartelijke groet aan Hanneke, zoals hij meestal deed. Ongelooflijk mooi dat als je zo in de penarie zit je toch nog denkt aan de ander.
En over echtgenote gesproken: de beste keuze in zijn leven was volgens mij de keuze voor jou. Een lieve zorgzame maatschappelijk bewogen en gelovige dame die helemaal bij hem past. En andersom : jouw beste keuze was de keuze voor hem, een pracht kerel met het hart op de goede plaats. Jullie huwelijk is voor ons een voorbeeld hoor! Hij had het heel vaak over jou en de kinderen en natuurlijk ook zijn kleinkinderen. Wat beleefde hij een plezier aan zijn fijne en hechte gezin.
Nou Jeanette, het verdriet zal nooit helemaal overgaan. Maar ik weet zeker dat dit straks wordt overvleugeld door een glimlach van dankbaarheid voor de ontelbare mooie momenten die jullie met hem hebben mogen beleven. Hij is bij zijn Schepper en ik wens jullie toe dat ook jullie worden gesterkt door het geloof.
Vele lieve groeten, ook van Hanneke natuurlijk,
Hans
