Oom Rob, zei ik en kreeg te horen “ach jochie, je hoeft geen oom te zeggen.” Doelend dat ik ondertussen ook een man op leeftijd was geworden. Toch voelde het niet zo, voor mij bleef je die oom die er in mijn kinderjaren bij hoorde, die mee ging naar een voorstelling op school toen mijn ouder op reis waren. Je bleef die oom van de feestjes waar de bandrecorder uur na uur draaide en waar de klanken van Demis Roussos te horen waren. De oom die op een feestje binnen kwam lopen en zei: “valt er nog wat te hachelen?!?”.

Rob je was een voorbeeld voor me hoe je jezelf moet blijven, Rob je deed er voor mij toe en ik ga je enorm missen en zie er naar uit je daarboven weer te zien! Je neef Jeroen.x