Dag lieve Robbert,
We leerden elkaar kennen via Paul en Wilbert met het uitgaan. We hebben vaak tot in de vroege uurtjes doorgehaald. Het was altijd gezellig.
Ik ga je warmte en gezelligheid missen.
Heel veel sterkte voor alle familie en vrienden.

Lieve Robbert,

Wat gaan wij, wat ga ik, je ontzettend missen. Het is allemaal zo onwerkelijk, zo onverwacht, zo ......
Je was een lichtpunt in ons leven, en in onze organisatie (BASF). Altijd behulpzaam, oplossingsgericht, vriendelijk, vrolijk, goedlachs. Niets was je teveel, je gaf overal wel weer een positieve draai aan.
Menig kamer op kantoor is mede dankzij jou versiert zodat geen enkele verjaardag stilletjes aan ons voorbij trok.
Dank je wel Robbert voor de fijne en warme jaren die we samen mochten werken.
Dank je wel voor je gulle lach, die we zo vaak mochten horen, en die we o zo gaan missen!

Het ga je goed!

Wat een groot verlies en gemis. Veel te jong. Ik kan het nog steeds niet geloven. Ik leerde je kennen via Guido. Altijd veel schik gehad, concerten bezocht, avondjes uit, op vakantie met z'n 3-en. Je aanstekelijke lach, 1 uit duizenden. Heel veel sterkte voor familie & vrienden.

Dag lieve Robbert,
Ik vind het nog steeds moeilijk te bevatten dat je er niet meer bent. Wij hebben niet heel veel samengewerkt, maar jouw positiviteit en fantastische lach droeg altijd bij aan de goede sfeer op kantoor. Ik had altijd zin om een bakje koffie te halen als ik jou bij het koffieautomaat hoorde. Wat zullen we je missen!

Lieve familie en vrienden van Robbert,
Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd. Het gat dat Robbert achterlaat zal nooit opgevuld kunnen worden, maar ik hoop dat jullie het een plekje kunnen geven...

Lieve Robbert,
Wat heb ik veel mooie herinneringen aan jou en wat verschrikkelijk verdrietig, dat er geen nieuwe herinneringen meer bijkomen.
Jij kwam in onze vriendengroep, de Amigo’s, als vriend van Guido en hoorde er meteen helemaal bij. Nadat jullie gescheiden waren bleef je bij ons in de vriendengroep. Toen ook ik ging scheiden was het logisch dat we, tijdens onze vriendenweekenden een kamer deelden. Jij vond dat altijd veel gezelliger en dat was het ook. Als we na een gezellige dag op de hotelkamer kwamen, dronken we daar samen nog een glas wijn en hadden we veel lol. Toen ik weer een relatie kreeg, vond je dat fijn voor mij en jammer omdat we dan geen kamer meer deelden. Dat was het ook.
Altijd ging je met de meiden mee tijdens de weekenden weg om te shoppen, wandelen, spelletjes te doen en veel meer. Je vond alles leuk, was de gangmaker. En nu dan?
Gelukkig zijn we eind februari van dit jaar nog met elkaar naar Parijs geweest. Wat hadden we het gezellig met elkaar. Je mopperde wel over het weer en dat je haar dan nat werd. En je wilde eigenlijk niet te lang lopen, maar ach zei je dan en liep dan toch mee in je blauwe poncho. Samen met André en Alwin kozen ervoor om niet de Eifeltoren op te gaan en liepen we door de stad en hebben we heerlijk gezellig koffie gedronken. Wat een fijne herinneringen.
Ik vroeg Bjarne, mijn zoon van 13, welke herinneringen hij aan jou heeft. Als eerste vertelde hij over de wandeling in het bos toen we bij boer Jan waren. Het had gesneeuwd en jij liep van het pad af, wat de kinderen niet mochten, om met je voet tegen een besneeuwde boom te schoppen. Alle sneeuw regende naar beneden. De kinderen vonden het prachtig en jij genoot dan weer van hen.
Een andere herinnering was toen we jou, samen met Tijn, op jouw werk ophaalden. We gingen op weg naar een vriendenweekend met de kinderen. Jij stapte in en zag niet dat de kinderen op de achterbank lagen. Toen we al op de snelweg reden kwamen ze tevoorschijn en schrok jij je rot. Daarna was de auto voor lange tijd gevuld met jouw schaterlach. Hier zullen we altijd aan terug denken.
Dag lieve Robbert.
Alwin, Patricia en Bjarne

Wij leven intens met jullie mee met dit grote verlies. We hebben Robbert leren kennen als een betrokken persoon met een groot hart. De tijd dat hij naast ons woonde hebben wij mogen genieten van zijn spontaniteit.
Wij houden Robbert graag in herinnering als een fijne buurjongen. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Albert en Sylvia

Lieve Louky, Harmen, Karin, Hans en kids, gecondoleerd met het overlijden van Robbert.
Ongeloof, dat is wat overheerst. Hoe kan dit nou toch?? Hoe kan het dat Robbert er niet meer is...
Hoe kunnen we nou nooit meer lachen samen? Hoe kan het nou dat ik je nooit meer zal zien? Nooit meer ergens samen naar toe, nooit meer samen kletsen op verjaardagen.... Als ik binnen kwam bij Wendy, zocht ik jou gelijk op en jij mij. Wat genoot ik altijd als ik jou zag, altijd even lief, aardig en belangstellend . En dan die lach, die aanstekelijke lach! Die ga ik nooit vergeten. Oh wat had ik je nog graag uitgenodigd in mijn nieuwe huisje...
Lieve, lieve Robbert, je zit voor altijd in mijn hart en in mijn herinnering. Ik ga je nooit vergeten!
Dikke zoen, Louise