Roel en ik werden goede maatjes toen we samen in het bestuur van Mebiose zaten. Het is inmiddels een half leven geleden, maar soms voelt het nog als gisteren. Wij waren meer avond- dan ochtendmensen, en zo zaten we eens ‘s avonds in de bestuurskamer op de Hamburgerstraat de laatste hand te leggen aan de TJ, ons verenigingsblad. Roel deed de layout, met een voor die tijd geavanceerd computerprogramma wat hij zich natuurlijk in no time eigen had gemaakt. Samen schreven we de onvolprezen roddelrubriek Het Riool en de advertenties van onze fictieve holding Ruiter & Raatgever. Roel had toen al een neusje voor innovatief ondernemerschap.
Na gedane arbeid hadden we wel een biertje verdiend, dus zaten we later in de woonkamer/het café van ons bestuurspand te drinken, filosoferen en plaatjes te draaien. Roel was in die tijd een fan van The Doors, en die muziek was de perfecte soundtrack voor onze inmiddels danig benevelde toestand. In het holst van de nacht kwam plots het bestuur van geneeskunde-vereniging Sams binnengestruind. Zij waren less than amused over dit luidruchtige tafereel en probeerden ons dat duidelijk te maken, maar Roel en ik konden hen enkel toelachen.
Roel kon alles, en hij had een natuurlijk talent om mensen zelfvertrouwen te geven en het beste uit hen te halen. Zijn ambitie, creativiteit en sociale karakter hebben enorm bijgedragen aan het succes van ons als bestuur. Maar bovenal was hij een bijzonder warme en grappige kerel, en ik ben heel dankbaar dat ik het bestuursjaar en mooie momenten daarna met hem heb mogen delen.
Mijn hart is bij Sandra, Nina, Lize, zijn familie en vrienden, en ieder ander voor wie Roel een ongetwijfeld mooie rol had in hun leven.