Herinneren is een vorm van ontmoeten…

So much to say, I'm lost for words.
Can a whisper still be heard?

Could it be we're stars' reflections?
Tiny sparks in one great velvet sky
Perfect in our imperfection
As satellites go by

The secret of letting go,
is forgetting to hold on.

Fly,
My Baby,
Keep on rising!

Infinite hugs,
Sharky

Phosphorus - Lamb
As satellites go by - Lamb
Secrets of letting go - Lamb
Uprising - My Baby

MOEDER EN ZOON

Er is ergens een vijver, schrijft Ovidius,
die ooit een moeder is geweest
‘zij smolt weg in tranen’, rouwend
om haar dood gewaande zoon

maar hij leefde nog – hij had de dood gezocht
door van een rots te springen, maar hij viel niet,
in de woorden van Ovidius: ‘zwevend werd hij
in de lucht een zwaan met witte veren’.

Die dingen gebeurden toen – soms was
de werkelijkheid zo ondraaglijk
dat er gebeurde wat niet kon.

Dit is alles wat wij weten: moeder en zoon
herenigd – je ziet in gedachten hoe een witte zwaan
wordt gewiegd door een vijver en je vraagt:
zou die vogel de rouw kennen van het water
en zou het water weten wie het wiegt.

© Rutger Kopland


De werkelijkheid zo ondraaglijk... Maar ook jij leeft nog, liefste Rolf. In de vogels, de regenboog. In ontmoetingen, in lekker (vies) eten, in muziek, in omhelzingen. In vijf in plaats van zes. In de verbondenheid van al die mensen wiens hart je gestolen hebt. Mijn hart. Je bent er, je zal er blijven.

Liefste Rolf, ik mis je.

Lieve Rolf,

Nog steeds kan ik moeilijk bevatten dat je er niet meer bent. We hebben samen zoveel meegemaakt door de jaren heen, op de fiets naar het Rythovius met veel te zware boekentassen, eerste vakanties zonder ouders, feestjes in Utrecht (het K-sjot en Central Studios zijn een begrip geworden in de ‘Bergeijk groep’), stedentrips.. Voor al die momenten ben ik intens dankbaar want wat vond ik het fijn met je en wat heb ik veel van je geleerd.

In 2007 nam je me mee naar mijn eerste festival, Lowlands, en dat heeft een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Doordat je me meenam in het festivalgevoel en de muziek maar vooral door je openheid naar de mensen om je heen, hoe diverser hoe beter. En wat had je een mooie groep mensen om je heen verzameld en wat was ik trots met jou als vriend, dat was ik altijd en ben ik nog steeds.

Als we elkaar een tijd niet hadden gezien voelde ik me meteen weer fijn bij je, vertrouwd was het want jij had altijd een luisterend oor en een slim antwoord op mijn moeilijke vragen. Een lieve vriend en mooi mens, volgens mij zag je zelf helaas te weinig hoe mooi.

Ik ga je zo missen Rolfie maar draag jou en alles wat je me hebt geleerd altijd met me mee.

Shine on bird of paradise!
Love u! Berry

Lieve Rolf,

Wat ik al wist, is afgelopen week door de stroom aan berichten, foto’s en herinneringen weer zo duidelijk geworden. Jij hebt zoveel mensen in het hart geraakt.
Jij hebt voor meer dan een lifetime gegeven aan de mensen om je heen. En je genoot ervan om te geven.
Je gaf Liefde.
Je gaf Kleur.
Je gaf anderen het gevoel altijd zo gewenst te zijn.
Je gaf Levensvreugde.
Je gaf Liefde, zo ontzettend veel onvoorwaardelijke Liefde.

Je gaf humor. Veel mensen hebben zo met je kunnen lachen. Wij hebben samen zoveel gelachen.
Je gaf schoonheid. De kindjes genoten ervan als je ze mooi maakten met glitters. En wij ook.
Je gaf smaak bij onze kookclub. Je wilde altijd een beetje meer. Een beetje meer smaak en een beetje meer eten.
Je hield van consumeren, maar wel bewust. Nooit iets weggooien, er kon nog wel een sausje van gemaakt worden. En de glitters waren biologisch afbreekbaar, zodat we geen microplastics van ons af hoefden te douchen.
Je stond altijd klaar om te helpen, met alles. En om steun te geven als dat nodig was.
Je gaf muziek. Je hebt me meegesleept naar zoveel obscure bandjes en dj’s. En jij hebt uitgevonden dat linksvoor het podium altijd de beste plek is met de meeste dansruimte.
Je gaf verbinding. Hoeveel mensen heb ik door jou wel niet leren kennen?
Jij zette altijd die extra stap op het pad naar levensvreugde. En je sleepte ons dan mee.

Rolf, je bent een Paradijsvogel. Niet alleen qua uiterlijk. Maar juist van binnen, om wie je bent. Uniek en zo mooi. Ik heb 22 jaar lang intens van je mogen genieten. Daarbij ben je een deel van mijn leven, een deel van mij geworden. En hoewel je er nu niet meer bent, draag ik je zo met me mee. Ik zal altijd koesteren wat je ons gegeven hebt en ik zal het zo goed mogelijk uitdragen naar de mensen om me heen.

En als wij nou allemaal een beetje meer Rolf in ons leven brengen. Alle mensen die door hem in het hart geraakt zijn. Dan laten we zo Rolf voortleven. Dan maken we de Wereld een stukje mooier.

Rolfje, dank je voor alles wat je gegeven hebt.

Ik zal altijd van je blijven houden.

Roel

Zoveel mooie woorden zijn er al gezegd voor en vooral over jou. Ik herken alles wat er wordt geschreven zo goed en het is zo passend bij wie je was. De tranen stromen weer over mijn wangen, wat vind ik dit moeilijk en ook zo verdrietig voor iedereen die jou moet missen. Want het is een ontzettend gemis, maar we moeten door en we gaan door, met jou altijd in onze harten en gedachten.

Jij hebt gekozen en wij gaan ook weer verder, zonder jou naast ons hakkend, of links voor wachtend of alvast vooruit om alles klaar te zetten en te verzorgen. Je betekent voor mij zorgzaamheid, vrolijkheid, altijd tijd en ruimte voor een knuffel en een dikke vette kwajongensachtige glimlach. En altijd die gezellige (rommelige) kamer en overal schoongelikt serviesgoed. Gelukkig houd ik van schoonmaken, dat wist jij ook. Vanaf het eerste moment naast het rode busje dansend tijdens ons introductiekamp van Mebiose, die 7 jaar bij jou in huis en samen dezelfde studie, tot onze hechte vriendengroep waar ik zo ontzettend dankbaar voor ben…. je bent onderdeel geweest van een periode die mij heeft gevormd en waarin we heel gelukkig waren. Jij hebt daar ongekend veel aan bijgedragen besef ik me nu.

Lieve Rolfie, ik neem nu echt afscheid van je, maar je zult ook altijd bij ons zijn, links voor.

Love u, X Ans