Herinneren is een vorm van ontmoeten…

8 maart 2004 is er bij Romy leukemie geconstateerd.Alsof de grond onder je voeten weg zakt.Maar toch,na die diagnose ga je er voor.Ze moest en ze zou beter worden.Wat heeft ze geknokt...als een tijger.Ze was zo enorm sterk.Alles heeft ze zonder klagen of zeuren ondergaan,hoe vreselijk sommige "kuren" ook waren.Onze hoop werd daarom ook steeds sterker dat ze weer helemaal beter zou worden.Het ging allemaal ook hartstikke goed.Tot begin 2005,ze begon een beetje te kwakkelen.Het liep gewoon niet meer zo lekker.En dan 12 mei...het meest dramatische bericht dat je maar kunt krijgen,de leukemie was terug en ze konden niets meer voor haar doen.Mijn kind zou dood gaan!!Dan denk je echt dat je gek wordt maar dat kan niet want je moet sterk blijven.Dat deed zij tenslotte ook.Eigenlijk is het vanaf die dag alleen maar slechter gegaan en uiteindelijk is ze 24 mei 2005 overleden.

Overige informatie
Lieve lieve schat,ondanks dat het nu loodzwaar is om zonder jou door te gaan wil ik je uit het diepst van mijn hart zeggen dat ik vreselijk trots ben dat ik jouw moeder mocht zijn!! 1000 XXX en nog meer,HVJ!!!!! Vaya con dios.