Ron je was mijn grote broer toen ik jong was. We hadden vaak ruzie en onenigheid, omdat ik natuurlijk het kleine broertje was, maar dat is waarschijnlijk bij meerdere broers en of zussen. In zijn punk tijd pakte ik als hij weg was altijd zijn lp’s om die muziek te luisteren en wilde me ook zo kleden en het liefst overal bij zijn, maar dat mocht ik natuurlijk niet als kleine broertje.
Na deze tijd begon de House tijd en festivals waar we ook samen vaak naartoe gingen, maar daar wilde hij ook nog altijd de grote broer uithangen waar ik niet meer zo aan meedeed.
Toen kwam het dieptepunt in ons leven, omdat onze moeder plotseling uit het leven gerukt werd. Dat was voor ons natuurlijk een hele moeilijke periode en Ron had daar toch lang last van, maar dat kwam waarschijnlijk ook, omdat hij toch een binnenvetter was en zijn emoties toen niet graag bloot gaf.
Door deze gebeurtenis is de band tussen Ron en mij heel anders geworden en kregen we ook een veel betere vriendschappelijke en vertrouwensband. Eigenlijk gingen we gewoon beide onze eigen weg en zagen elkaar alleen op verjaardagen en andere belangrijke momenten en soms eens een bezoekje. Maar dat was dan ook goed.
Door zijn soms nonchalante leven moest ik af en toe de grote broer spelen en hem de les lezen, maar of hij zich daar iets van aantrok is een tweede.
Afspraken op tijd hoefde je met Ron niet te maken, want tijd bestond voor hem soms niet en kwam altijd veel te laat en dan zei hij: Reeg dich net op junke ik ben noe toch heej.
Dus dan was er eerst even ruzie in de tent, want tja, we zijn allebei Boltong en de één wist het beter dan de ander. En als we ons dan weer eens de les gelezen hadden, lachten we weer en rookten ons een jointje en was het weer goed.
Het enigste belangrijke in zijn leven was zijn dochter Luna, dat was gewoon alles voor hem en daar schoof hij ook alles voor aan de kant als het moest.
Ron was onbewust toch een heel belangrijk persoon in mijn leven die ook altijd voor me klaar stond, ook al konden we hem af en toe naar de maan schieten.
En nu is hij op tijd van drie dagen uit ons leven gerukt wat heel erg hard aankomt en zijn tijd nodig heeft om te verwerken. Maar hij blijft voor altijd in ons hart en onder mijn huid, want als eerbetoon aan Ron komt er natuurlijk, zoals ook voor mam en pap, een tattoo onder mijn huid te staan.
Lieve Ron, ik hou van je en ik zal je nooit vergeten. Het gaat je goed waar je ook maar bent.❤️❤️❤️❤️❤️✨✨✨😘😘😘😘
