Lieve Ronnie,
Ik weet nog goed toen ik klein was dat mijn mama (jou zus) altijd vertelde over haar kleine broertje... Ze liet dan fotos zien waar jij op stond met een kaal koppie en een dikke buik, vaak had je een petje op... Dayenne en ik hebben je nooit gekend maar toch hoorde je bij ons leven het was altijd mamas broertje.
Vooral Dayenne wilde vaak fotos van je zien en vroeg ook heel veel naar je, hoe raar het ook is maar jullie hadden echt dezelfde dingen.... Nadat jij bent overleden waren jou zussen altijd bang voor deze ziekte (kanker) en ik weet nog goed dat als 1 van ons 9 zou moeten worden dat ze dat een enge leeftijd vonden... Nadat Dayenne 9 was geweest was er ook bij mama een opluchting, maar altijd als wij buikpijn hadden sloeg de angst toe! Toen werd de nachtmerrie en angst van mama werkelijk waar toen in juni 2001 kanker werd geconstateerd bij onze lieve Dayenne, jou kleine Nichie, en mijn kleine zussie! Mijn lieve moeder die haar broertje verloren had en de vreselijke strijd tegen deze ziekte had meegemaakt moest dit voor de 2e keer in haar leven meemaken! Het leek allemaal goed te gaan, en de doktoren zeiden dat dayenne zo goed als 99 procent kans had te genezen! Maar na iedere chemokuur waren de uitslagen niet goed ze reageerde niet goed op de chemo, de tumor was sterker! Na een lange maar dappere strijd mocht het niet zo zijn dat Dayenne dit zou overwinnen.... We hebben echt heel veel verdriet. Wat mijn op de been houd is dat Dayenne samen met jullie is dat geloof ik! Jullie zijn 2 kinderen die nu zoveel met elkaar te delen hebben, en ik weet zeker dat jullie samen zijn, daar geloofde dayenne ook in, en de dag dat ze naar jullie toe ging zei ze ook: Ik ga naar oma (jou moeder). Omdat jullie allebei veel van kaarten houden zei ik tegen dayenne dat ze met jou zou gaan kaarten en dat ik benieuwd was wie er zou winnen, ik heb toen kaarten bij Dayenne in de kist gelegd, die hebben jullie vast gezien. Lieve Ronnie let astublieft goed op mijn allesje
