Roos en ik hadden een eigen lied op de melodie van YMCA:
T. V. M., T. V. M.,
Ja, we zijn twee vrije meiden en we hebben een lol,
Van de jongens slaat ons hoofd op hol!
Wat een heerlijke (puber-)tijd hebben we gehad! Alles eruit gehaald wat erin zat,
Concerten, kermissen, feestjes, festivals bezoeken, op vakantie, naar Amsterdam
en waar mogelijk samen!
Wat een bijzondere waardevolle vriendschap hebben we gehad.
Rosa was de vrouw ...
Die al mijn liefdesperikelen van de eerste tot de laatste heeft meegemaakt en er was...
Die mij zingend en swingend heeft bijgestaan in de nachtelijke uurtjes...
Die onze billen langs de brandnetels heeft voelen glijden tijdens het buiten plassen op een helling na een avondje uit...
Die reislustig, creatief en eigenzinnig in het leven stond
Die zo trots was op haar kinderen
Die in Robert haar ware liefde vond
Die het leven heeft omarmd en de dood kon aankijken
Die ik mocht bijstaan in haar afscheid.
Dank je wel voor alles lieve Roos,
ik hou van je.
Lieve Roos,
Deze foto stuurde ik je als wij weer een kaars hadden aangestoken in ons kerkje in Spanje.
"Er brand er weer 1 " appte ik dan, dat het beeld omgeven is door rozen maakte het nog bijzonderder.
Ik ben niet gelovig in de zin van de kerk,maar op deze plek denk ik altijd aan diegene die niet meer onder ons zijn , die gemist worden.
De rozen van deze muurschildering zullen voor nu altijd symbool staan voor jou en de herinneringen die we hebben.
Niet meer onder ons maar altijd in gedachten.
Rust zacht lieve Roos , dikke kus.
Job
44,5 jaar mooie herinneringen
aan jou…
Onze jeugd was gaaf
aan de AC de Graaf
In ons mooie stolpboerderijtje aan de dijk, waar ook pap geboren is
Samen
Schommelen en
crossen op ons ‘crossie’
Hutten bouwen en bomen klimmen
Spelen met onze poppen
Blij met ons zusje Marij
Samen
Spelen op het geitenlandje
Varen en zwemmen in de ringvaart
Raketjes eten bij ’t Skarpet
Sneeuwpoppen maken, sleeën en schaatsen
Samen
Genieten van onze huisdieren,
Hannes de hond, poezen Puk & Muk,
Greta de geit, onze ‘surrogaat pony’
Rijden op onze zelfgemaakte paarden
Samen
De os en de ezel zijn in de levende kerststal
Briefjes schrijven aan elkaar
Zingend aan de afwas
In bed kletsen tot diep in de nacht
Samen
Stappen en dansen
Happy hour bij Boekeltje
Paasvee, kermissen, concerten en festivals
Op de fiets of in een overvolle taxi naar huis
Samen
Genieten van onze kinderen en familie
Vele uitjes en op vakantie
‘Oeshen’ op onze op hol geslagen kamelen
Gillen in de achtbaan, ‘letterlijk en figuurlijk’
Samen
Thee drinken, met of zonder chippies
Wandelen naar het strand en voor Running4Roos
Overnachten in het Gasthuis van het AVL
Herinneringen ophalen, lachen, huilen en afscheid nemen...
Dankbaar dat ik zo van je heb mogen genieten
Je kende me door en door
Begreep me zo goed
Wist altijd de juiste woorden te zeggen
Niet alleen bij mij, maar bij vele mensen
Je hebt zoveel harten geraakt
Zo ontzettend trots op jou
‘You’ve lived the life you loved’
Altijd je hart gevolgd en jezelf geweest
Mooi en puur, dansend door het leven
Zelfs toen je ziek was
Respect hoe je daarmee om bent gegaan
Diepe buiging voor jou
Dag lieverd
Ik mis je, maar onze band zal altijd blijven, waar je ook bent
Laten we samen de sterren van de hemel dansen
Connected by the heart
Forever & always
Dikke kus van je grote zus
In grote dankbaarheid stuur ik een liefdevolle groet aan een vrouw met wie ik me op een bijzondere manier verbonden voelde
Lieve Rosa,
Onze jongste dochters zaten bij elkaar in de klas en speelden ook na schooltijd samen. Zo leerden wij elkaar kennen.
Wat mij van jou altijd zal bijblijven, is hoe we onze ervaringen in ziek zijn hebben kunnen delen. Hoe ik jou mocht steunen in jouw proces en hoe jij mij hiermee hielp mijn eigen ziekteproces van een paar jaar geleden betekenis te geven. Toen je net had gehoord dat je ziek was, schreef ik je een brief waarin ik je een liefdevolle kudde olifanten wenste. De woorden uit de brief verspreidden zich als vanzelf en groeiden uit tot een grote liefdevolle kudde olifanten die met jou bleef meereizen en ook bij jouw afscheid zo voelbaar aanwezig was. Mijn wens voor jou kwam uit!
De verbinding die ik met jou heb gevoeld tijdens jouw ziekteproces, ook al was die op afstand, was bijzonder en kan ik eigenlijk niet goed omschrijven. Voor mij voelde het alsof wij elkaar op een diepere laag begrepen. Begrepen wat (ook) leven is: dat je ondanks alle pijn, heftigheid, machteloosheid en het verdriet ook ontdekt hoe krachtig je bent en ziet hoeveel liefde en moois in die intensiteit te ontdekken en ervaren is. Zoiets is het denk ik. Het verloop van onze ziektes liep totaal uiteen: ik genas en jij bleek ongeneeslijk ziek. En toch ergens bleef ik zo voelen hoe deze uitersten ook zo dicht bij elkaar zijn. En ik heb het je niet gevraagd, maar ik denk dat jij er ook zo over denkt.
Op de dag dat wij afscheid namen van jou, las Robert jouw afscheidsbrief voor, waarin je schreef over mijn brief en de liefdevolle kudde olifanten. Ik was ontroerd om jouw woorden via Robert zijn stem alsnog van jou te mogen ontvangen. Dank je daarvoor.
Aan het eind van de dienst mocht ik als eerste van jou afscheid nemen. Dat voelde alsof ik opnieuw als eerste de kudde van olifanten mocht voorgaan. Had jij hier ook de regie over?
Terwijl ik voor jou bleef staan, terwijl jij daar zo mooi in het licht was gezet, begroette ik je met een “namaste” gebaar uit dankbaarheid en tegelijk voelde ik dat onze reis hier nu klaar was en dat voelde ook verdrietig…
Ter ere van jou, lieve Rosa, zal ik de tijd die ik hier ben, mijn leven ten volle leven, of met jouw woorden “Life the live I love”, mijn keuzes maken uit liefde en zonder (doods)angst, wetend dat als het mijn tijd is, dat jij ook mij met open armen zal ontvangen als één van de olifanten uit de liefdevolle kudde.
Lieve Rosa, je hebt me geïnspireerd in het menszijn. Jij hebt laten zien hoe je ten volle het leven leeft in al haar uitersten en wat omarmen van het leven werkelijk is, namelijk dat je in staat bent alles wat het leven brengt ”the good and the bad” te kunnen omarmen èn de liefde en het wonder ervan te kunnen blijven zien. Je schreef dat het grootste compliment dat je kan worden gegeven, is: het leven te kunnen omarmen. Een mens die de dood zonder angst en woede in de ogen kan kijken en tegelijk intens kan blijven genieten en zoveel liefde ervaart, zoals jij dat hebt gedaan, verdient meer dan dat compliment.
Met een diepe buiging en in liefde,
Marieke
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieZo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.