Deze week zou je 45 worden. Wat vierde je altijd je verjaardag graag. Dat heb ik van jou geleerd. "Je moet altijd je verjaardag vieren en lekker op de dag zelf".
Ook met de verjaardagen van Isa, Loek en Janne was je altijd bezig om het een speciale dag voor ze te maken.

Het leven vieren, dat is wat je volop deed. En wat ben ik blij dat we samen het leven mochten vieren. 33 jaar lang hebben we herinneringen gemaakt. Heel veel leuke, maar ook de minder leuke dingen. Maar altijd waren we er voor elkaar.

Ik heb je altijd bewonderd om wie je was. Hoe je met bijzondere situaties omging en jij weer de energie en positiviteit vond om door te gaan. Hoe mooi is het, dat jij die kracht en positiviteit nog aan vele mensen hebt mogen meegeven.

23 mei proosten we op jou! Op het leven!
Herinneringen blijven voor altijd, omdat we met trots en liefde over je praten!

LIEF, ik hou van je
LIEF, ik mis je

Lieve familie,
Het heeft even geduurd voordat ik mijn reactie heb geplaatst. En nog weet ik eigenlijk niet goed waar te beginnen.
Ik ken Roos vanaf de basisschool. We zijn samen opgegroeid. Na de basisschool ging ik naar het HFC en Roos eerst naar de Don Bosco. Na een jaar kwam je ook naar het HFC en daar beleefden we ook weer mooie tijden. Het laatste jaar met heel wat Noordenders bij elkaar. Wat hadden we een lol.
Samen de eerste schreden op het uitgaanspad gezet. Je bleef regelmatig bij mij logeren, want bij ons waren de regels over thuis komen wat soepeler dan bij menig ander. We dronken onze eerste wijntjes, biertjes en als afsluiter van de avond ook de wodka-jus. We zongen groen is gras, maar waren zelf natuurlijk nog zó groen als gras kan zijn.
Na het HFC vertrok jij naar Amsterdam en bleef ik in de Noord. We groeiden langzaam uit elkaar, maar bleven ondanks onze verschillende werelden toch altijd contact met elkaar houden. En met de paasvee en kermis de Noord zochten we elkaar altijd weer even op om een borrel samen te drinken. Niet meer de wodka-jus van voorheen, maar nu een wijntje.
Ook spraken we af en toe of voor een koppie en lekker bijkletsen. En met onze verjaardagen altijd een kaartje. We pakten meteen de draad weer op, van waar we gebleven waren.
Ik bewonderde de manier zoals Roos in het leven stond en heb daar ook veel van geleerd. Dat heeft mijn kijk op het leven zeker ook mede gevormd.
Ik mis haar mooie verhalen, appjes en kaartjes. Ooit komt er een dag dat we samen die borrel weer drinken en herinneringen over onze jeugd en levens ophalen!
Dikke kus Lin

Lieve, lieve Roos,

Wij hebben elkaar leren kennen op het Han Fortmann College, wij kwamen elkaar tegen op school, bij het uitgaan in Heerhugowaard, ‘t Roer of in Schagen. Een zelfde soort leven, afkomstig daar uit ‘de Noord’.

Natuurlijk ben jij ook de zus van Kim, Zij heeft al hééél lang verkering met Jos. Hij is mijn grote neef en was natuurlijk ook mijn buurjongen. Ik kon hem vroeger wel wat aandoen, hij ging altijd vroeg op pad met zijn motor naar zijn werk. Ik heb nooit mijn wekker hoeven zetten.

Wij hebben gelijktijdig eindexamen gedaan, ik vloog uit naar Breda en jij naar Amsterdam. Jij hebt gelukkig heel veel van de wereld gezien en bent uiteindelijk ook in de reiswereld gaan werken.

16 jaar geleden kwam Peter thuis na een bezoek aan de fysio en vertelde me heel enthousiast; ‘weet je wie ik tegen kwam bij de fysio’?? Het moest een BN-er zijn, in ieder geval een heel speciaal persoon.... Rosa, Rosa Beers, zij woont gewoon in Castricum! Zij heeft verkering met een jongen van slagerij van der Meer en woont nu ook hier. Ook Peter kent jou van vroeger uit het uitgaansleven daar in ‘de Noord’ en van het bollen pellen bij van Dam.

En zo kwamen we elkaar weer geregeld tegen in het dorp, op school en uiteindelijk is dit uitgegroeid tot een prachtige, intense, warme vriendschap. De kids zaten bij elkaar in de klas en Isa & Anne zijn echte BFF’s en vertellen elkaar alles… De jongens voetballen ook al jaren met elkaar, op deze manier hebben onze mannen elkaar ook beter leren kennen.
 
Van gezamenlijke borrels met de mannen, kwam er een bezoekje op de camping bij Plan d’eau, weekendjes op camping de Bongerd met het voetbalteam, wij in de caravans van onze ouders op een apart veldje daar in Tuitjenhorn, tot een paar dagen weg met Koningsdag in het idyllische Duinrell.

Omdat je elkaar kent van vroeger, opgegroeid bent in dezelfde omgeving, je dezelfde interesses deelt, is een half woord vaak genoeg en weet je goed wat de ander bedoeld. Je kent de wereld van hier en daar.

Vorig jaar werd je ziek, heel erg ziek. Vol goede moed ging je de behandelingen in. We hebben wat afgewandeld en worteltaart gegeten, heerlijk samen door het bos gelopen. Jij kent de route op je duimpje, ik ken de weg nog niet na 20 jaar. Energie opdoen en een goede conditie, dat is heel belangrijk en gaf jou de kracht om iedere keer weer verder te gaan.

Diep respect heb ik voor de manier hoe jij de ziekte hebt gedragen en nu afscheid moet nemen van het leven en jouw prachtige gezin.

Het is goed zo, we kunnen je vredig laten gaan.

Lieve, lieve Roos, tot later!

Roos en ik hadden een eigen lied op de melodie van YMCA:
T. V. M., T. V. M.,
Ja, we zijn twee vrije meiden en we hebben een lol,
Van de jongens slaat ons hoofd op hol!
Wat een heerlijke (puber-)tijd hebben we gehad! Alles eruit gehaald wat erin zat,
Concerten, kermissen, feestjes, festivals bezoeken, op vakantie, naar Amsterdam
en waar mogelijk samen!
Wat een bijzondere waardevolle vriendschap hebben we gehad.

Rosa was de vrouw ...
Die al mijn liefdesperikelen van de eerste tot de laatste heeft meegemaakt en er was...
Die mij zingend en swingend heeft bijgestaan in de nachtelijke uurtjes...
Die onze billen langs de brandnetels heeft voelen glijden tijdens het buiten plassen op een helling na een avondje uit...

Die reislustig, creatief en eigenzinnig in het leven stond
Die zo trots was op haar kinderen
Die in Robert haar ware liefde vond
Die het leven heeft omarmd en de dood kon aankijken
Die ik mocht bijstaan in haar afscheid.

Dank je wel voor alles lieve Roos,
ik hou van je.

Lieve Roos,

Deze foto stuurde ik je als wij weer een kaars hadden aangestoken in ons kerkje in Spanje.
"Er brand er weer 1 " appte ik dan, dat het beeld omgeven is door rozen maakte het nog bijzonderder.

Ik ben niet gelovig in de zin van de kerk,maar op deze plek denk ik altijd aan diegene die niet meer onder ons zijn , die gemist worden.

De rozen van deze muurschildering zullen voor nu altijd symbool staan voor jou en de herinneringen die we hebben.

Niet meer onder ons maar altijd in gedachten.

Rust zacht lieve Roos , dikke kus.

Job